หลงรักทนายคนเลว นิยาย บท 514

บทที่ 514 ฉันเชื่อเธอ

“หัวหน้าฉู”

คนข้างๆมองสีหน้าที่เปลี่ยนไปมากอย่างกะทันหันของฉูเจ๋อหยางอย่างสงสัย

หัวสมองของฉูเจ๋อหยางตกตะลึง หลังจากกลั้นหายใจ ก็รีบนึกขึ้นได้ว่าเป้ยฉายเวยกำลังอยู่ที่บ้านเก่า

พื้นที่ของคุณท่าน ไม่ใช่ใครก็สามารถเข้ามาได้

ดังนั้นเธออาจไม่ตกอยู่ในอันตรายถึงชีวิต

สายตามองคนข้างๆอย่างขอโทษ ฉูเจ๋อหยางเดินไปที่อื่น: “รุ่ยรุ่ย ลูกบอกให้ละเอียดชัดเจน แม่เกิดอะไรขึ้น?”

“ปู่เห้อพาคนมากมายมา ค้นทั่วบ้าน เมื่อกี้เจอของสิ่งหนึ่ง แม่บอกว่าไม่รู้จัก แต่ปู่เห้อก็พาแม่ไปแล้ว เขาบอกว่าของสิ่งนั้นเป็นของคุณทวด คุณพ่อ คุณแม่ไม่มีทางขโมยของของคุณทวดใช่ไหม?” รุ่ยรุ่ยฉลาด ครั้งนี้จัดระเบียบคำพูดออกมาได้ดี

เข้าใจง่าย วินาทีแรกก็สามารถให้ฉูเจ๋อหยางวิเคราะห์ได้ทันที

“รุ่ยรุ่ยเด็กดี คุณทวดอาจเข้าใจผิด พ่อจะรีบกลับไปตอนนี้ ลูกนอนก่อน ไม่ต้องคิดมาก ดีไหม?” เขาร้อนใจ อดกลั้นอารมณ์ไว้และพูดกับรุ่ยรุ่ยอย่างอ่อนโยน

รุ่ยรุ่ยหยุดอยู่ตรงนั้นชั่วคราว ตอนที่ฉูเจ๋อหยางจะวางสาย เสียงเล็กๆอดกังวบไม่ได้เลยพูด: “คุณพ่อ ผมเป็นห่วงคุณแม่ ผมอยากไปหาคุณย่า”

ลำคอของเขาสั่นไหว การรับรู้ของเด็กแม่นยำที่สุด หรือว่ารุ่ยรุ่ยก็สามารถสังเกตได้ว่าจะเกิดเรื่องใหญ่?

ฉูเจ๋อหยางใบหน้าขยับเบาๆ: “ดี ไปหาคุณย่า”

เมื่อวางสายแล้ว แล้วอธิบายกับคนข้างๆ: “ติดตาที่อยู่ของเสิ่นลั่งสุดกำลัง ขุดดินสามฟุตก็ต้องหาให้เจอ หากมีการต่อต้านรีบรายงานทันที ให้ฉันได้เห็นผลภายในหกโมงเช้าของวันพรุ่งนี้!”

บรรยากาศโดยรอบค่อนข้างนิ่ง

ในฐานะที่เป็นคนที่คนส่วนใหญ่หมายปอง เสิ่นลั่งกลับอยู่เมืองจิ่นอันอย่างปลอดภัยมาหลายปี วันนี้ได้มาเมืองหลวงโดยไม่รู้ตัว พอที่จะเห็นความคิดและความสามารถของบุคคลนี้ บุคคลแบบนี้จะใช้เวลาสั้นๆเพียงไม่กี่ชั่วโมงตามตัวเจอได้อย่างไร?

ทันใดนั้น ทุกคนก็รู้สึกถึงภูเขาใหญ่ทับลงมา ทำให้ผู้คนหายใจไม่ออก

ฉูเจ๋อหยางขับรถพุ่งกลับบ้านให้ทันเวลา

ภายในห้องโถง ตอนี้แสงไฟสว่าง

คุณนายฉู และคุณท่านฉูหรือแม้แต่ฉูเจ๋อเหยี่ยนที่ไม่ค่อยได้มาที่นี่ก็มาอยู่ตรงนี้แล้ว

เป้ยฉายเวยตกเป็นเป้าหมายของผู้คน ถูกคุณท่านสอบสวนอย่างเย็นชา

“คุณเป้ย ของครึ่งที่เหลือล่ะ?”

คู่ดวงตาของคุณท่านฉูประดุจน้ำแข็ง

หัวใจของเป้ยฉายเวเย็นวาบ

เมื่อก่อนเธอคิดว่าคุณท่านปฏิบัติกับเธอได้เยือกเย็นมาก ไม่คิดว่ามาวันนี้ ความจริงแล้วเมื่อก่อนถือว่าเขาอ่อนข้อให้เธอบ้างแล้ว

นั่นเป็นสายตาการทดสอบการฝึกฝนภาคสนาม ทำให้หายใจไม่ออก พอที่จะทำให้ผู้คนสงสัยว่าตัวเองยังมีตัวตนอยู่ในโลกนี้ไหม

เป้ยฉายเวยเงียบ

คุณท่านไม่เชื่อคำอธิบายของเธอเลย ไม่ว่าเธอจะพูดไปกี่ครั้ง

ทันใดนั้นเธอมีบางอย่างที่อยากอธิบายความรู้สึกที่นี่

ทำให้คนที่มีตำแหน่งสูงที่เคยผ่านประสบการณ์มานับไม่ถ้วนคนนี้รู้สึกเป็นของสำคัญอย่างยิ่ง หรือมันอาจจะเป็นของที่มีความสำคัญต่อการพัฒนาตระกูลฉู หรือไม่ก็อาจจะเป็นของที่เป็นเรื่องใหญ่ประเทศชาติ

“คุณพ่อ เข้าใจอะไรผิดไปรึเปล่า...” คุณนายฉูทนไม่ได้เล็กน้อย ต้องการเอ่ยปากหยุดไว้

“เธอไปดูรุ่ยรุ่ยไป เด็กคนนั้นกลัวนอนคนเดียว” คุณท่านฉูพูดหยุดไว้

เขาเป็นผู้ชาย สามารถเข้าใจพ่อของตัวเอง