ตอนที่ 14 ตั้งครรภ์
ทั้งหมดเกิดขึ้นโดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว คนบนดาดฟ้าได้กระโดดลงมาตกบนพื้นไปแล้ว
“ปั้ง”เสียงหนึ่ง ฝุ่นฟุ้งขึ้นตลบอบอวล
วรินทรยืนอยู่ตรงนั้น มองศพของแม่ที่มีเลือดไหลออกมาเต็มพื้นอยู่ไม่ไกลจากเธอ รอบๆมีแต่เสียงโวยวาย ไม่นานเสียงไซเรนของรถตำรวจของดังขึ้น แต่เธอกลับไม่ได้ยินอะไรเลย
โลกของเธอเหมือนมืดดำไปหมด เธอมองเห็นแค่แม่ของเธอกระโดดจากยอดตึก และนำพาความหวังทั้งหมดของเธอกระโดดลงมาด้วย
วรินทรล้มลงไปบนพื้น เธอหมดสติไป
เดิมทาวัตมาโรงพยาบาลเพื่อมาเยี่ยมย่า ไม่คิดเลยว่าจะมีคนกระโดดตึก
เมื่อเขาเดินเข้าไปใกล้ๆ ก็เห็นวรินทรที่อยู่ไม่ไกลเป็นลมล้มบนพื้นพอดี เขาเดินไปข้างหน้าด้วยสัญชาตญาณ แล้วอุ้มเธอขึ้นมา
เสียงโวยวายรอบๆบุกเข้าหูเขา เขาจึงรู้ว่าผู้หญิงที่กระโดดตึกคนนั้นคือแม่ของวรินทร
มองเห็นแม่ของตัวเองตายต่อหน้าต่อตา มันเป็นสิ่งที่รับไม่ได้อย่างแน่นอน
มองดูคนที่ใบหน้าซีดขาวในอ้อมกอดของตนเอง มือที่กอดเธออยู่กอดแน่นขึ้น แต่เขาเพียงใช้แรงนิดๆ ก็รู้สึกว่าร่างที่บอบบางนี้จะแตกสลายไป
ทาวัตใจหาย รีบเดินเข้าโรงพยาบาล“หมอ ! มานี่ !”
ในเวลานั้นโรงพยาบาลกำลังวุ่นวายไปหมดเพราะเรื่องที่มีคนกระโดดตึก แต่เมื่อมองเห็นทาวัตอุ้มคนเข้ามา หมอและพยาบาลไม่กล้าอยู่นิ่งเฉย รีบทำห้อง VIPว่างออกมา เพื่อให้ทาวันใช้ห้อง
“มาดูหน่อยว่าเขาเป็นยังไงบ้าง” ททาวัตยืนอยู่หน้าเตียง จ้องไปยังวรินทรที่นอนอยู่บนเตียงอย่างไม่ละสายตา แม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่ได้สังเกตเลยว่าเขาเป็นห่วงวรินทรเกินกว่าที่ควร
ในเวลานั้นเอง เลขาก็เข้ามาในห้องผู้ป่วยแล้วพูดกับทาวัต“ท่านประธาน ที่ดินอ่าวเจ่นไฮมีความคืบหน้าแล้วครับ”
ทาวัตขมวดคิ้ว ผายมือบอกให้เลขาออกไปคุยกันข้างนอก เขาไม่อยากให้มีใครไปรบกวนการรักษาของวรินทร
“เข้าใจแล้วครับ”
หลังจากฟังเลขารายงานอยู่ฉนวนเสร็จ ทาวัตก็หันกลับไปมองห้องผู้ป่วยที่อยู่ข้างหลัง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์
ก็รู้นี่นาว่าตอนที่หายไปกำลังท้อง ทำไมไม่ถามถึงเด็ก...