หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 194

ตอนที่ 194 หาเรื่องใส่ตัว

ถ้าเรื่องเป็นแบบนี้ แล้วมันยังต้องปรึกษาอะไรอีกล่ะ

วรินทร สูดลมหายใจเข้าลึกๆ จากนั้นก็ มีรอยยิ้มขมขื่นที่มุมปาก

“...... งั้นเอาแบบนี้มั้ย เธอก็ไปขอโทษเขาสักซิ ไม่แน่เขาอาจจะให้อภัยเธอก็ได้?” คาร่า พยายามพูดยุบยั่วเธอ

“ไม่เอา” วรินทร ปฏิเสธ กลับไปทันที แล้วเธอก็พูดต่อ “ฉันไม่ไปหาเรื่องใส่ตัวหรอก เขาไม่ได้ชอบฉัน ต่อให้ฉันชอบเขาแล้วมันจะมีประโยชน์อะไรล่ะ”

พอ คาร่า ได้ยินที่เธอพูด ก็คิดขึ้นมาในใจว่า ยัยโง่เอ๋ย เขาไม่ใช่แค่ชอบเธอนะเรียกได้ว่ารักหมดใจเลยล่ะ?

“เธอลองคิดดูนะ สิ่งที่เธอพูดนั้นทำร้ายจิตใจเขาขนาดไหน ที่ ทาวัต พูดแบบนี้ไม่ใช่ว่าเป็นเพราะเธอเหรอ?”

วรินทร คอตก ใบหน้าของเธอยังคงมีความดื้อรั้นอยู่ เธอรู้ดีว่าคำพูดของเธอทำร้ายจิตใจเขา

แต่ว่า ประโยคที่ ทาวัต พูด มันรุมแรงยิ่งกว่าไม่ใช่เหรอ?

คาร่า ถอดหายใจ เธอคงพูดได้แค่นี้ ถ้าเกิดว่า วรินทร อย่างเงียบอยู่แบบนี้ เธอก็ไม่รู้จะต้องทำอย่างไงแล้ว

วรินทร อาศัยอยู่กับ คาร่า หลายวัน เธอไม่ได้มีความคิดที่จะไปโรงบาลเลย การถ่ายทำของ ทาวัต อย่างคงดำเริรทำต่อไป พอถึงเวลาที่ต้องถ่ายทำ เธอก็จะออกไปเพื่อถ่ายทำให้เสร็จ

หลายวันมานี้ กวิน แวะมาเยี่ยมหลายครั้ง แต่เขาไม่รู้เลยว่า วรินทร กับ ทาวัต กำลังทะเลาะกันอยู่ เขาคิดว่าเธอคงแค่อยากอยู่กับ เพื่อนของเธอสักพัก ตอนทั้งสองอยู่ด้วยกัน มันก็ไม่ได้อาการผิดปกติแต่อย่างใด

วรินทร กับ ทาวัต นั้นรู้ดีว่าเรื่องนี้ ให้ กริน รู้ไม่ได้เด็ดขาด

ถ่ายทำไปได้เกือบเดือนหนึ่ง วรินทร นอกเหนือจากอาการเมอลอยของเธอแล้ว การถ่ายทำถือว่าราบลื่นดี

ไม่กี่วันมานี้ วรินทร ไม่ได้ก้าวไปที่โรงบาลเลยแม้แต่ก้าวเดียว ไม่รู้ว่าบาดแผลของ ทาวัต เป็นยังไงบ้าง แต่มีคนดูแลเยอะขนาดนั้น มันคงไม่เป็นไรหรอก

หลังจากวันนั้น ทั้งสองก็ทำตัวเหมือนไม่รู้จักกัน

วรินทร ก็ชินกับการละเมอถึงเขา แม้ว่าจะเป็นตอนที่ถ่ายทำ ทั้งๆคนที่คู่กับเธอคือ ประภาพ แต่เธอกลับเห็นเขาเป็น ทาวัต

วันนี้ไม่มีกับถ่ายทำ วรินทร ก็อยู่ที่ห้องของ คาร่า กินอยู่กับเธอ กอดหมอนสุดรักของเธอ แล้วเล่น เวย์ปั๋ว

หมอนสุดที่รักของ คาร่า คือหมอนที่เธอ เป็นคนส่งมาให้ มันเป็นหมอนยาวรูปแมว มันน่ารัก และ นุ่มมาก ไม่แปลกเลยที่ ยัย คาร่า จะชอบมันขนาดนี้

เพื่อนของ วรินทร ใน เวย์ปั๋ว มีไม่เยอะ ส่วนใหญ่มีแต่คนรู้จัก บางคนเป็นเพื่อนที่ทำงานตอนอยู่ที่ อเมริกา บางคนก็เป็นคนในครอบครัว แล้วก็คนที่พึ่งรู้จักเมื่อเร็วๆนี้

แต่ช่วงนี้มีคนติดตามเพิ่มขึ้นเป็นจำนวนมาก

วรินทร ไม่มีไรทำ ก็จะโพสต์อะไรสักอย่างลง เวย์ปั๋ว เธอพึ่งสังเกตว่า จากเมื่อก่อนที่มีแต่เพื่อนมาคอมเมนต์ไม่กี่เมนต์ แต่ตอนนี้เพิ่มเป็นหลายร้อยคอมเมนต์แล้ว

ความรู้สึกนี้ มันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร เพราะอย่างน้อยก็ยังมีคนเป็นห่วงเธออยู่

ความวุ่นวายที่เกิดขึ้นในช่วงนี้ ทำให้คนที่ชอบอยู่คนเดียวอย่างเธอ คิดว่ามีเพื่อนเยอะมันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรนี้นะ

จู่ๆโทรศัพท์ก็ดังขึ้น คนที่โทรมาคือ คาร่า

วรินทร วางเท็บเล็บลง แล้วรับโทรศัพท์ เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่ยิ้มแย้ม “ฮันโหล คาร่า ฉันมีอะไรจะบอก เมื่อกี้ฉันได้เช็ค เวย์ปั๋ว คนติดตามฉันเพิ่มเป็นหลักแสนแล้วนะ”.....

“ นี้คุณ วรินทร ค่ะ อย่าพึ่งสนในเรื่องนั้นเลย เธอได้รับบัตรเชิญคืนสู่เหย้ายัง?”คาร่า ถามเธอ รอบๆของเต็มไปของเสียงรถ ที่สัญจรไปมา

ฟังจากเสียง เธอคงกำลังขับรถอยู่ รอบข้างมีแต่เสียงแตร ของรถ

“งานเลี้ยงอะไรนะ?”วรินทร ทำทำมึนงง มีของแบบนี้ด้วยเหรอ ทำไมเธอไม่เห็นรู้เรื่องเลย?