หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 299

ตอนที่ 299สรุปว่ามันเกิดอะไรขึ้น ？

ผู้ชายคนนี้ดูคล้ายเหลนของเขาเอามากๆ น่าจะเป็นพ่อของกวินแน่ๆ

"คุณคือ ？"คุณท่านหันไปถาม

ทาวัตสบตากับคุณท่าน ก่อนจะพยักหน้ารับเบาๆอย่างสุภาพอ่อนน้อม"สวัสดีครับ ผมชื่อทาวัต เป็นสามีของวรินทร เป็นพ่อของกวินครับ"

ประโยคสั้นๆ เเต่ทำเอาบรรดาสาวน้อยสาวใหญ่ในงาน ที่ต่างพากันเคลิบเคลิ้มในตัวทาวัต ถูกหักอกกันเป็นแถวๆ การที่เขามีภรรยากับลูกชายน่ะยังไม่เท่าไหร่ เเต่ที่สำคัญไปกว่านั้นก็คือสองคนที่ว่านั้น คนหนึ่งเป็นคุณหนูของบ้านสุขกาล ส่วนอีกคนก็เป็นถึงคุณชายน้อยของตระกูล เเล้วทีนี้ใครจะกล้าเทียบเทียมได้ ？แบบนี้ใครกันจะกล้าเข้าไปยื้อแย่งบุรุษซึ่งได้ชื่อว่าเป็นสามีของคุณหนู เเละเป็นบิดาของคุณชายน้อยกันได้เล่า ?

วรินทรเม้มริมฝีปากสีชมพูของเธอ ก่อนจะเปรยยิ้มหวานละมุน จนดวงตาที่เต็มไปด้วยความหวานชื่นแห่งรักโค้งจนเป็นรูปพระจันทร์เสี้ยว เธอรู้ดีว่า แม้ว่าโดยพื้นฐานเเล้ว ระหว่างเธอกับพวกเขาจะไม่ได้มีความสัมพันธ์อันลึกซึ้งต่อกัน เเต่การที่ทาวัตได้มายืนพูดอยู่ต่อหน้าคนในครอบครัวของเธอแบบนี้ มันให้วรินทรรับรู้ถึงความรู้สึกปลอดภัยเเละอบอุ่นใจ

"คุณคือคนที่ทำให้ลูกสาวผมต้องช้ำใจ คือคนที่ปล่อยให้เธอต้องเลี้ยงดูกวินให้เติบโตขึ้นมาโดยลำพัง อย่างนั้นใช่มั๊ย ？"โตษินได้ยินที่ทาวัตพูดถึงกับขมวดคิ้วแน่น ทว่าน้ำเสียงของโตษินนั้นทุ้มต่ำ มีเพียงพวกเขาไม่กี่คนตรงนั้นที่จะได้ยิน

คุณท่านเองเมื่อได้ยินที่พวกเขากำลังคุยกัน สีหน้าก็เริ่มตึงเครียดขึ้นมาในทันที แววตาที่ก่อนหน้านี้มองดูทาวัตด้วยความพึงพอใจ พลันเปลี่ยนเป็นสายตาอันนิ่งเฉียบในทันที"นี่มันเรื่องอะไรกัน ？"

วรินทรมองดูเหตุการณ์ที่กำลังกลับตาลปัตร ก่อนหน้านี้เป้าหมายคือ Corolla นี่นา ทำไมจู่ๆถึงได้พุ่งประเด็นมายังทาวัตสามีเธอได้ ？ ยิ่งไปกว่านั้นเธอตัดสินใจดีเเล้วว่าจะไม่รื้อฟื้นเอาเรื่องเมื่อห้าปีก่อนขึ้นมาพูดอีก เพราะถ้าพ่อเธอรู้เข้า ไม่เเน่ว่าเขาอาจจะต่อต้านเเละไม่ยอมให้พวกเขาอยู่ด้วยกันก็เป็นได้

โตษินกำลังทำท่าเหมือนจะอธิบาย เเต่ก็พลันได้เห็นสายตาเชิงวิงวอนที่ลูกสาวส่งผ่านมาให้ โตษินจึงรีบพูดเบี่ยงประเด็นไปในทันที"พ่อครับ ผมว่าเรามาจัดการเรื่องตรงหน้าเราตอนนี้ก่อน จะดีกว่ามั๊ยครับ"

ชี้ไปทาง Corolla

คุณท่านก็ไม่ได้ซักไซ้ต่อ เเล้วก็หันไปหา Corolla"ไหนว่ามาซิ สรุปว่ามันเกิดอะไรขึ้น"

เสียงของเขาฟังดูมีพลังอำนาจ เสียงนั้นก้องกังวาลแผ่พลานุภาพอันน่าเกรงขามไปทั่วบริเวณ

Corolla ตัวสั่นเทิ้ม สายตาของเธอสายตาลอกแลกไปมาด้วยความกังวลอย่างสุดขีด พยายามมองหาลูกชายทั้งสองของเธอ เเต่ก็กลับไม่เห็นแม้เเต่เงา ให้ตายเถอะ ช่วงเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้ เจ้าสองคนนั้นมันหายหัวไปไหนกันนะ ？！

"คุณท่านจะโทษคุณนายไม่ได้นะคะ ก็ผู้หญิงคนนี้เป็นฝ่ายเริ่มก่อน ！"ในตอนนั้นเอง Ruisi ที่เห็นเจ้านายตัวกำลังตกเป็นจำเลยโดนเล่นงานอยู่ ก็เลยรีบวิ่งถลาเข้ามาขวางหน้าเธอไว้

Ruisi เป็นสาวใช้ ที่บ้านพ่อแม่ของ Corolla ส่งให้มาอยู่ดูแลรับใช้เธอ เธอซื่อสัตย์และจงรักภักดีกับ Corolla มาก ซึ่งนี่ก็เป็นหนึ่งในเหตุผลที่ไม่มีใครในบ้านสุขกาลหลังนี้กล้ามารังแกเธอได้ นอกซะจากคุณท่านเเละโตษินเท่านั้น

Corolla ดูจะมีเเรงขึ้นมาทันที ขอเพียงเเค่มี Ruisi อยู่ด้วย ไม่ว่าใครคิดจะรังแกเธอ Ruisi ก็จะคอยปกป้องเธออยู่ไม่ห่าง

"หุบปาก ！ใครใช้ให้เอ็งมาทำกำเริบเสิบสานต่อหน้าคุณหนูแบบนี้ห๊ะ ？"โตษินพูดด้วยน้ำเสียงโมโห ถ้าหากไม่ใช่ว่าตั้งเเต่เป็นเด็กเขาถูกอบรมสั่งสอนมาดีเเล้วล่ะก็ เกรงว่า Ruisi คงจะโดนตบคว่ำไปนานเเล้ว

Ruisi ถูกเขาตะคอกจนหน้าซีดเผือกเป็นไก่ต้ม กลัวจนตัวสั่นไปหมดทั้งร่าง มือทั้งสองข้างที่กางออกมาขวางหน้า Corolla ไว้ก่อนหน้านี้ ค่อยๆลดต่ำลงๆ

วรินทรเผลอกัดริมฝีปากล่าง หันไปมองรอบๆตัวเอง ไม่รู้ว่าเสียงเพลงมันหยุดไปตั้งเเต่เมื่อไหร่ ผู้คนที่รายล้อมก็หยุดเต้นกันเเล้ว สายตาทุกคู่ต่างก็จับจ้องมายังพวกเขาอย่างสอดรู้สอดเห็น

"Ruisi เป็นสาวใช้ของฉัน ก็ต้องคอยดูแลปกป้องฉันสิ เเล้วเธอล่ะ ฉันอาวุโสกว่าเธอเเท้ๆ แต่เธอกลับมายืนแผดเสียงตะคอกใส่ฉันแบบนี้ มันหมายความว่ายังไงกัน ?"Corolla ก็ไม่น้อยหน้า เธอพูดใส่โตษินแบบไม่มีความเกรงใจ ภาพลักษณ์ที่ปกติเคยเสเเสร้งว่าดูใจดีมีเมตตา บัดนี้มันเหลือทนจนเสเเสร้งต่อไปไม่ไหวอีกเเล้ว

โตษินหัวเราะออกมาด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน"คุณนายรองก็ยังรู้จักประเมินตัวเองนี่ ต่อให้ Ruisi จะเป็นสาวใช้ของคุณ เเต่เมื่อเธอเสียมารยาทใส่ลูกสาวของผมแบบนี้ เเสดงว่าคุณนายรองอบรมสั่งสอนเธอมาแบบนั้นหรอกรึ ？"