หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 3

ตอนที่ 3 ว่าที่ภรรยาของเธอ

ตอนคืน ห้องรับแขกพูลสวัสดิ์

“เมื่อวานโอกาสดีขนาดนั้น ไม่นึกเลยว่าเธอจะปล่อยให้หลุดมือได้”

“คุณแม่ หนูวางยาให้เขาจริงๆและยังให้คนไปทำลายกล้องวงจรปิดในโถง หนูไม่รู้ว่าทำไมสุดท้ายแล้วเขาถึงไม่มาที่ห้องหนู...”

“เธออ่ะ..โง่! ให้เธอตามเขาไปเธอก็ไม่ทำ ปล่อยให้โอกาสเสียไปเปล่าๆ ทาวัตไม่เคยเข้าใกล้ผู้หญิง ถึงแม้ว่าเธอจะหมั้นกับเขาแล้วก็ไม่แตะต้องเธอ อย่างนี้เมื่อไหร่เธอจะได้ท้องสักที ถ้าเธอไม่ท้องจะอยู่ในบ้านธัมรุจินันท์อย่างมั่นคงได้ยังไง”

ที่ครองขวัญหมั้นกับทาวัตได้ ก็เพราะบรรพบุรุษของบ้านพูลสวัสดิ์และบ้านธัมรุจินันท์มีความสัมพันธ์ที่คบกันมาหลายชั่วอายุคนเมื่อยี่สิบกว่าปีที่แล้ว เมื่อปู่ของทั้งสองฝ่ายยังมีชีวิตอยู่ แค่คำพูดเล่นๆไม่กี่คำก็ให้รุ่นหลานของทั้งสองฝ่ายหมั้นกันไว้ล่ะ

ตอนแรกทุกคนไม่มีใครนับเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง จนกระทั่งตอนนี้บ้านพูลสวัสดิ์ไม่ใช่บ้านพูลสวัสดิ์เหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว เพื่อให้บ้านพูลสวัสดิ์สามารถกลับไปเป็นสภาพเดิม ชยุตจึงจัดการงานหมั้นนี้ขึ้นมาโดยไม่มุทะลุทุกอย่าง

ใครจะไปรู้ แผนดีๆสุดท้ายก็พังได้

“หนูรู้แล้ว คุณแม่หยุดพูดได้แล้ว ไอ้วรินทรมาละ”

ครองขวัญกำลังคุยอยู่เรื่องเมื่อคืนกับคุณนายอรัญญา เมื่อมองเห็นว่าวรินทรลงมา เธอรีบเงียบเสียง

ถึงเวลาอาหารเย็น วรินทรก็ถูกคนใช้เรียกลงมากินข้าว

คืนนี้มีเพียงเขาสามคนกินข้าวกัน

เธอนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร กินไปและนั่งเงียบฟังคำพูดพล่อยเหยียดหยามของคุณนายอรัญญา

“ทำตัวเองเป็นคุณชายของบ้านพูลสวัสดิ์แล้วซินะ แค่กินข้าวยังต้องให้คนไปตามตั้งหลายครั้ง แล้วเรื่องเรียนไม่ต้องไปเรื่องแล้วเหรอ ? ครูโทรมาที่บ้านแล้วนะ”

เพราะถูกทาวัตทรมานมาทั้งคืน วรินทรไม่มีจิตใจจะไปเรียนจริงๆ

“วันนี้ผมไม่ค่อยสบาย ลาหยุดกับครูแล้ว” วรินทรเขี่ยเม็ดข้าวเข้าปากแล้วอธิบาย

ครองขวัญที่อยู่ข้างๆพูดเหยียบหยามเพิ่มอีกประโยค “อ่า.. ฉันคิดนะ แกอาจอยากจะอยู่บ้านพูลสวัสดิ์อยู่ฟรีกินฟรีต่างหาก” ท่าทางหยิ่งยโสกับลักษณะเชื่อฟังต่อหน้าชยุตในตอนกลางวันมาก

วรินทรยังจำวันแรกที่มาถึงบ้านพูลสวัสดิ์ได้ ต่อหน้าชยุต ครองขวัญเรียกเธอว่าน้องชายแท้ๆ ท่าทางสนิทสนมมาก ทำให้เธอซาบซึ้งอยู่นาน

แต่หลังจากนั้นเธอบังเอิญได้ยินครองขวัญกับคุณนายอรัญญาคุยกัน เลยรู้ว่าที่ผ่านมานี่เป็นแค่การแสดง เพื่อจะหาโอกาสไล่เธอออกจากบ้านนี้

สำหรับการกลั่นแกล้งของสองแม่ลูกคู่นี้ วรินทรเลือกที่จะนิ่งเงียบ เธอแค่อยากรีบกินให้เสร็จเร็วๆแล้วหนีไป แต่เมื่อเธอวางชามและตะเกียบ เตรียมที่จะหันเดินออกไป คุณนายอรัญญาก็พูดขึ้น

ได้ยินแค่ว่า “ดูลักษณะอ่อนแอขี้ขลาดของแก แล้วอาบอายจริงๆ แต่แกก็โชคดีจริงๆ ได้แต่งงานกับลูกสาวบ้านหันมณี ถึงเวลาที่แกแต่งงานแล้วอย่าทำให้บ้านพูลสวัสดิ์ต้องขายหน้า”

อะไรนะ ?

แต่งงาน ?

วรินทรตกตะลึก เงยหน้ามองคุณนายอรัญญา

“ลูกสาวบ้านหันมณีที่ไหน ? แต่งงานอะไร ?”