หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 88

ตอนที่ 88 แผนการรบ

“ผมหรอ? คุณน่ะแอบหนีผมไปต่างประเทศ บัญชีแค้นนี้ผมยังไม่คิดจะชำระเลยนะ แล้วทำไม ตอนนี้ถึงรีบมาหาผมเพื่อรอชำระแค้นล่ะ?” เขาเอามือไปยกคางของวรินทรขึ้นมา แล้วพูดให้เธอหันมาดูตัวเอง เริ่มมีรอยยิ้มอันชั่วร้ายออกมา พร้อมด้วยน้ำเสียงที่ขี้เกียจ เหมือนกับแมวที่หยิ่งผยอง

ที่พูดว่ามาหนีเขาไปนี่คืออะไร?

เมื่อได้ยินเขาพูดแบบนี้ วรินทรก็ทนไม่ไหวจนพูดว่า “คุณจะรู้สึกดีกับตัวเองเกินไปแล้วนะ”

“ผมก็เป็นแบบนี้อ่ะ ไม่งั้นจะทำคุณท้องตั้งแต่ครั้งแรกทำไม ” คำพูดของทาวัตไม่ได้เป็นการตัดบท แต่กลับเป็นการล้อเล่นซะมากกว่า

“ทาวัต ！นี่มันจะมากไปแล้วนะ！ ” วรินทรโกรธจนหน้าแดง พร้อมยื่นขาออกไปจะแตะทาวัต

ทาวัตกลับหลบหนีการโจมตีของเธออย่างนุ่มนวล และไม่ปล่อยมือ นี่ทำให้วรินทรมีโอกาส เธอจึงใช้แรงผลักทาวัตไปอีกด้าน แล้วก็วิ่งออกมา

เธอเพิ่งรู้ว่าหมอนี่มันหน้าด้านขนาดนี้！

ภูมิใจมากหรอที่ทำให้เธอท้องตั้งแต่ครั้งแรก? ถ้าทำได้ก็ไปเลี้ยงกวินเองป่ะ！

เมื่อวรินทรกลับมาที่โต๊ะ ใจก็ยังไม่สงบ แต่เมื่อเห็นประภาพมีรอยยิ้มอย่างอบอุ่นบนใบหน้า จิตใจก็ค่อยค่อยสงบลง

เสน่ห์อย่างหนึ่งของเขา เพียงแค่เขายิ้ม ก็เหมือนมีความสามารถในการรักษา สามารถบำบัดจิตใจคนได้

นี่เป็นสาเหตุที่วรินทรสามารถคบเขาเป็นเพื่อนได้ ไม่เหมือนกับทาวัตที่ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย ประภาพจะทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายและมีความสุข

วรินทรมองไปที่ประภาพ แล้วพูดอย่างเศร้าๆออกไปว่า “ประภาพ ภรรยาของคุณในอนาคตจะต้องมีความสุขแน่ๆ”

ประภาพยิ้ม มองมาที่เธอ แล้วถามอย่างจริงจังว่า “ทำไมถึงพูดแบบนี้ล่ะ?”

“เพราะว่ารอยยิ้มของคุณมาทำให้คนหลงได้นะ” วรินทรตอบเหมือนที่เธอรู้สึกจริงๆ แล้วก็หยิบแก้วขึ้นมาดื่มน้ำ

ประภาพรู้สึกสลดใจ ถ้าหากคนๆนั้นเป็นเธอ เขาจะทำให้เธอมีความสุขขึ้นแน่นอน

“นี่มันไม่เกี่ยวกับการที่ทำให้ภรรยามีความสุขเลยสักนิด ใช่มั๊ย น้องกร”

ทาวัตเดินมาอย่างช้าๆพร้อมเอามือล้วงกระเป๋า เดินมาตรงที่วรินทรและกวิน และเข้าไปนั่งระหว่างกลาง พร้อมนั่งไขว่ห้าง และมือเขาไปลูบผมของกวิน

“คุณชายพูดแบบนี้หมายความว่ายังไงครับ?” ประภาพรู้ว่าทาวัตคิดยังไงกับเขา ไม่ว่าจะเป็นเพราะเรื่องวรินทร เรื่องของกวิน แต่เขาก็มองทาวัตอย่างไม่ธรรมดาเช่นกัน

ทั้งคู่ต่างก็เห็นว่าฝ่ายตรงข้ามเป็นศัตรูกันไปเรียบร้อยแล้ว

“มีความสุขหรือไม่ ก็รอดูว่าคุณประภาพจะมีความสามารถที่จะทำได้หรือเปล่า วริน คุณว่ายังไง?” ทาวัตหันไปยิ้มกับวรินทรที่กำลังอึดอัด

อืม ได้กลิ่นของดินปืน กวินเริ่มจะคัดจมูก

ไอ้หมอนี่！วรินทรกัดฟัน หันหน้าไปหาประภาพ หวังว่าเขาคงไม่เก็บคำพูดของทาวัตมาใส่ใจ

ประภาพก็ไม่ได้พูดอะไร เสียงโทรดังขึ้น ทำลายความเงียบในช่วงเวลานี้ เขามองไปที่วรินทรอย่างขอโทษเพื่อไปรับสาย

เหมือนกับว่าบริษัทที่ประเทศอังกฤษจะโทรมา เพราะเขาใช้ภาษาอังกฤษในการสนทนา แล้วก็วางสายลง

“ขอโทษทีนะ วรินทร น้องกร บริษัทมีธุระด่วน พวกคุณกินกันไปก่อนนะ วันหลังค่อยเลี้ยงข้าวคืน” ประภาพพูดกับวรินทรและกวิน โดยที่ไม่มองไปที่ทาวัตเลย

“ไม่เป็นไร คุณไปทำธุระเถอะ” วรินทรยิ้ม แล้วก็โบกมือบ๊ายบายแบบไม่ว่าอะไร

“บ๊ายบายครับพ่อบุญธรรม อย่าลืมแวะมาหาบ่อยๆนะ” กวินก็โบกมือให้เขา ในใจก็รู้สึกผ่อนคลาย เขายังกลัวว่าพ่อบุญธรรมกับแดดดี้จะตีกันต่อ เห็นชัดๆว่าแดดดี้มีวิทยายุทธทางคำพูด ส่วนพ่อบุญธรรมยังขาดแค่พลังความร้อนแรง

“ไม่มีปัญหา”

พอประภาพเดินไป รอยยิ้มบนใบหน้าของทาวัตก็หายไปอย่างรวดเร็ว หันไปมองวรินทร ทำให้วรินทรตกใจ