หนึ่งกระบี่นิจนิรันดร์ นิยาย บท 206

บทที่ 206 ข้าคือคนที่อยู่เบื้องหลัง ไม่เชื่อหรือ ? (ต้น)

เสียงพึมพำแผ่วเบาของอาจารย์ใหญ่จี้ “ข้าไม่อาจอยู่ปกป้องพวกเจ้าได้อีกแล้ว !” ด้วยคำพูดนั้น พลันเยี่ยฉวนและทุกคนน้ำตาเริ่มรินหลั่งร่ำไห้

เยี่ยฉวนฉวยมือของอาจารย์ใหญ่ขึ้นมาจับไว้แน่น เขาเพิ่งตระหนักแก่ใจก็วันนี้ ว่าความรู้สึกที่มีต่อชายชราอาจารย์ใหญ่ผู้นี้ เป็นความรู้สึกว่าอีกฝ่ายเป็นเสมือนญาติ เป็นคนในครอบครัว !

ครอบครัวของเขา !

เช่นเดียวกับโม่อวิ๋นฉี ซึ่งยกฝ่ามือขึ้นปิดหน้าขณะร่ำไห้ สภาพของเขาในเวลานี้ไม่หลงเหลือคราบของชายหนุ่มเจ้าสำราญ ตลกโปกฮาแบบเดิมแม้แต่น้อย

ไป๋เจ๋อนั่งคุกเข่าบีบมือทั้งสองข้างแน่น เขามิได้ร่ำไห้เช่นคนอื่น แต่แววตาหมองมัวราวกับมีม่านหมอกปกคลุม

จี้อันซื่อศีรษะตกซ่อนปิดสีหน้า ยังคงนิ่งเงียบไม่มีเสียงเล็ดลอด

ลมหายใจของอาจารย์ใหญ่ยามนี้ อ่อนเบารวยรินลงทุกขณะ เขาพยายามกวาดสายตามองใบหน้าของศิษย์ไล่เรียงทุกคน ในที่สุดก็มาหยุดลงที่เยี่ยฉวน “หลังจากที่อาจารย์ตาย เจ้าจงทำหน้าที่ในฐานะอาจารย์ใหญ่แห่งสถานศึกษาฉางหลานแทนข้า รับปากสิว่า เจ้าจะช่วยดูแลและจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายพวกเขาอีก”

เยี่ยฉวนพยักหน้าหนักแน่น ก่อนสะอึกคำพูดละล่ำละลัก “ขอรับ !”

ชายชราเหยียดมุมปากยิ้มบางเบา แต่เพียงเท่านั้นก็ทำให้โลหิตทะลักพรวดไหลออกมาตามร่องนิ้วมือที่กุมบาดแผลที่ลำคอ เขาเงยหน้ามองไปในที่แสนไกลบนท้องฟ้า

“ข้าต้องการให้เจ้าทำสองเรื่อง เรื่องแรกถ้าเป็นไปได้ ต่อไปเจ้าช่วยนำร่างของศิษย์ฉางหลานซึ่งแขวนอยู่ตามทางเดินขึ้นเขาฉางซานกลับมา เวลานี้เจ้าคืออาจารย์ใหญ่ ดังนั้นภาระหน้าที่นี้จึงตกอยู่กับเจ้า”

“อีกเรื่องก็คือ ข้ามาจากสถานศึกษาฉางหลานสำนักใหญ่ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ใจกลางแผ่นดินใหญ่ แต่เพราะข้าไม่ดีเองทำให้อาจารย์ผิดหวัง ถ้าเจ้ามีโอกาส ช่วยกลับไปที่ฉางหลานสำนักใหญ่และคุกเข่าคำนับต่ออาจารย์ขออภัยแทนข้าที บอกเขาว่าข้าคงต้องตอบแทนความเมตตาของเขาในชาติหน้า”

คนพูดจบร่างของผู้เฒ่าทะยานขึ้นสู่อากาศ ต่อมาบังเกิดพลังบางอย่างพุ่งวาบเข้าห่อหุ้มกลุ่มเยี่ยฉวนและพวกทั้งสามไว้ พลันพลังที่เข้าห่อหุ้ม ได้หอบเอาเยี่ยฉวนและพวกลงไปยังเชิงเขาฉางหลานในชั่วพริบตา ขณะเดียวกันร่างของอาจารย์ใหญ่จี้ทะยานสูงสู่อากาศเบื้องบน จากนั้นรังสีสว่างวาบกระจายออกจากร่างของเขา !

เนื่องด้วยรังสีแห่งพลังนั้นกล้าแกร่งยิ่ง ทำให้ผู้พบเห็นที่อยู่ในบริเวณต่างหน้าถอดสีด้วยความตระหนกตกใจ ! ไม่เว้นแม้แต่ชายชราสวมผ้าคลุม เขาเบิกตาโพลงจ้องมองมายังร่างของอาจารย์ใหญ่จี้ “จะ เจ้า…”

ทันใดนั้น อาจารย์ใหญ่พุ่งพรวดเข้าหาคนชราสวมผ้าคลุมอย่างรวดเร็ว ฉับพลันนั้นเอง เงาดำสองร่าง จู่ ๆ ก็โผล่เข้ามาจากทิศทางใดไม่ปรากฏ พวกมันพุ่งมาทั้งด้านขวาและซ้ายของอาจารย์ใหญ่จี้ !

ทันทีที่เหลือบเห็นสองร่างเงา ผู้เฒ่าจี้พลันหลับตาลง “พาพวกเขาหนีไป !”

หลังจากนั้น…

ตู้ม !

ระเบิดพลังรุนแรงพุ่งออกจากร่างของอาจารย์ใหญ่จี้… ความกล้าแกร่งแห่งพลังแปรเปลี่ยนร่างทั้งร่างของผู้เฒ่าแหลกกระจายกลายเป็นละไอหมอกโลหิตในทันที…

การระเบิดตนเองของยอดยุทธ์ในขั้นสุดยอดผนึกยุทธ์ ! พลังรุนแรงน่าเกรงขามอะไรอย่างนี้ ?!!