หนึ่งกระบี่นิจนิรันดร์ นิยาย บท 207

บทที่ 207 ข้าคือคนที่อยู่เบื้องหลัง ไม่เชื่อหรือ ? (กลาง)

ณ หอสำนักอัปสรเมรัย

ไม่นานนัก จ้าวหอชั้นเก้าและเจียงเยว่เทียนพร้อมด้วยเยี่ยฉวนและพวกอีกสามคนก็มาถึงหอสำนักอัปสรเมรัย สถานที่แห่งนี้ตั้งอยู่ใจกลางเมืองหลวง ลักษณะเป็นอาคารเก้าขั้น แน่นอนว่าหอสำนักอัปสรเมรัยเมืองหลวงเป็นเพียงสาขาหนึ่งของสำนักอัปสรเมรัยในแคว้นเจียงเท่านั้น !

จ้าวหอชั้นเก้านำพวกเยี่ยฉวนขึ้นไปที่ชั้นเก้า ส่วนตนเองเดินเลยไปที่ช่องหน้าต่าง กวาดตามองไปรอบบริเวณ “คนที่ไม่เกี่ยวข้อง ออกไปให้หมด !” เขาแผดเสียงกัมปนาทดังสนั่นปานฟ้าผ่า !

ทันทีทันใดชาวเมืองที่สัญจรอยู่ในบริเวณหอสำนักอัปสรเมรัยต่างรีบตามกันออกไปเป็นพรวน และที่จริงแล้วก็ไม่ได้มีผู้คนหนาแน่นมากนัก ด้วยในรัศมี 5000 เมตร โดยรอบล้วนเป็นทรัพย์สินของหอสำนักอัปสรเมรัยทั้งสิ้น

หลังจากที่แน่ใจว่ากันผู้ที่ไม่เกี่ยวข้องออกไปหมดแล้ว จ้าวหอชั้นเก้าพลันคำรามเสียงลั่น “เปิดค่ายกล !”

เมื่อเสียงคนเลือนหาย

ตู้ม !

ทันใดนั้นปรากฏลำแสงสีฟ้าแปลกประหลาดพุ่งจากชั้นที่หนึ่งของสำนักอัปสรเมรัยขึ้นสู่ท้องฟ้า ลำแสงเปล่งประกายสว่างห่อหุ้มตัวอาคารหอไว้ทั้งหลัง ขณะที่รังสีสีฟ้าโอบพันรอบอาคารหอไว้อย่างแน่นหนา ด้านข้างอาคารหอปรากฏแผ่นคาถาสีทอง ซึ่งจารึกอักขระยึกยือขนาดเล็กยิบราวลูกอ๊อดกระจายทั่วทั้งผนังที่กระจ่างด้วยแสงสีฟ้า ภาพอักขระเหล่านั้น ดูผิวเผินคล้ายงูขนาดเล็กเลื้อยยั้วเยี้ยอยู่รอบหอสำนักอัปสรเมรัย

ค่ายกล !

บนหอชั้นเก้า เจียงเยว่เทียนจับตาแน่วนิ่งอยู่ที่จ้าวหอขั้นเก้า เอ่ยถามเสียงขรึม “นี่คือ ‘ค่ายกลเจตภูตเก้าตน’ อันเลื่องลือสินะ” ฝ่ายถูกถามพยักหน้าแทนคำตอบ

เสียงอีกฝ่ายพึมพำแผ่วเบา “เพียงแค่เริ่มต้นจะต้องสูญเสียสุดยอดศิลาจิตวิญญาณอย่างน้อยสามแสนชิ้น และการเปิดแต่ละครั้งต้องสูญเสียอีกอย่างน้อยห้าแสน…” ขณะที่ปากขยับพูด สายตาของเจียงเยว่เทียนซึ่งจับจ้องไปยังจ้าวหอชั้นเก้าก็ได้แฝงไว้ด้วยแววตาครุ่นคิดลึกล้ำ “สำนักอัปสรเมรัยถึงกับยอมทุ่มสุดตัว เพื่อปกป้องชีวิตของเยี่ยฉวนและสหาย !”

จ้าวหอชั้นเก้าสั่นศีรษะ “เงินทองเป็นของมายา หาได้มีคุณค่าแต่อย่างใด !”

โม่อวิ๋นฉีซึ่งยืนข้างเยี่ยฉวน ได้ยินเข้าถึงกับเอียงหน้ามากระซิบกระซาบ “นี่เป็นครั้งแรกที่ข้ารู้สึกว่า สำนักอัปสรเมรัยก็มีคุณธรรมเหมือนกัน…”

เยี่ยฉวน “…”

ในตอนนั้นจ้าวหอชั้นเก้าหันมาทางเยี่ยฉวน ท่าทีลังเลคล้ายกำลังช่างใจบางสิ่ง แต่แล้วก็ตัดสินใจถามขึ้นว่า “สหายข้า ไม่ทราบว่าอาจารย์เจ้า ท่านจะมาถึงเมื่อไร ?”

“อาจารย์งั้นหรือ ?” ทุกคนหันมามองเยี่ยฉวน แววตาเต็มไปด้วยความฉงนสงสัย

อันที่จริงทุกคนคิดเหมือนกันว่า จะต้องมีอาจารย์สักคนเป็นผู้ที่อยู่เบื้องหลังชายคนนี้ เพราะเยี่ยฉวนไม่อาจเดินบนหนทางสายกระบี่ได้เพียงลำพัง ซึ่งถ้าไม่ได้เพราะมีคนอยู่เบื้องหลัง เขาคงจะไม่ได้เป็นยอดคน แต่กลายเป็นเพียงปุถุชนธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้นเอง

บัดนี้จ้าวหอชั้นเก้าตั้งคำถามออกมาซึ่งหน้า ทำให้ทุกคนหันมาทางเยี่ยฉวนด้วยต่างอยากฟังคำตอบจากปากของเขาเช่นเดียวกัน สายตาทุกคู่ส่อแววแปลกใจและใคร่ได้รู้ได้เห็น

โดยเฉพาะเจียงเยว่เทียน เขาเกิดความสงสัยเป็นที่สุดว่าอาจารย์ของเยี่ยฉวนคือใครกันแน่ จึงเป็นเหตุให้สำนักอัปสรเมรัยกล้าทั้งลงทุน ทั้งลงแรง ออกมาปกป้องชายหนุ่มได้ถึงปานนี้ ?!