หย่ากันแล้วมาบอกว่ารักฉัน นิยาย บท 6

ประตูวอร์ดถูกผลักเปิดออก และฉันรู้สึกว่ามีคนเข้ามา แต่นี่มันกลางดึกแล้ว ใครมาในเวลานี้?

เมื่อฉันลืมตา Ning Zhiyuan ก็เข้ามาอยู่ข้างฉันแล้ว

เขาไม่เปิดไฟ ดื่มไวน์ ถอดเสื้อผ้าโยนลงพื้น ฉันรีบลุกขึ้นไปช่วยเขา อยากลงไปหยิบเสื้อผ้า แต่เขากลับดึงฉันไปที่เตียง

ฉันยุ่งอยู่กับการจับมือของเขา: "หนิง จื่อหยวน คุณดื่มมากเกินไป!"

“คุณไม่ดื่มได้ไหม” ราวกับว่า Ning Zhiyuan ไม่พอใจที่ฉันเสือกอีกแล้ว ฉันอยากจะอธิบาย แต่เขาปิดปากฉันทันทีเพื่อลงทัณฑ์

เขาเป็นผู้ว่าราชการที่สง่างาม แต่เขาไม่สนใจภาพลักษณ์ของเขาถึงขนาดที่ไม่มีใครรู้ว่าเขาพูดออกไป

ในที่สุดเขาก็หยุด

แต่ฉันยังตัวสั่น เขามองฉันข้างเดียว เขาพอใจ ดึงผ้าห่มแล้วลงไปนอนทับเพื่อนที่อยู่อีกฟากหนึ่ง

ฉันมองเขาด้วยความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้

เป็นเพราะคุณดูถูกความโสดหรือคุณดูถูกผมกันแน่?

ในเมื่อเขาไม่รักฉันแล้วทำไมเขาถึงอยากมาจับเนื้อต้องตัวฉัน?

ชาติที่แล้วคุณติดหนี้อะไรเขาหรือเปล่า?

ลองคิดดู Ran Suxue บริสุทธิ์และไร้ที่ติเสมอในสายตาของ Ning Zhiyuan ในขณะที่ฉันเป็นตะกอนที่ไม่ได้รับอนุญาตให้เหยียบย่ำ

นั่นเป็นเหตุผลที่เขาทำสิ่งนี้กับฉัน

ไม่เป็นไร เขาเอาเงินไประบายแล้ว ดังนั้นฉันไม่ต้องกังวลเรื่องอื่น

เพราะฉันเหนื่อยเกินไป พอฉันหลับ ฉันหลับจนถึงเช้าวันรุ่งขึ้น และเมื่อฉันตื่นขึ้นในเช้าวันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์

ฉันลืมตาขึ้นมองไปในวอร์ดก่อนแต่ไม่เห็นใครเลย

ดูเหมือนว่า Ning Zhiyuan ไปพบพ่อแม่ของ Ran Suxue

เมื่อรู้ว่า Ning Zhiyuan ไปแล้ว เขารู้สึกผ่อนคลายมาก

เช้าวันหนึ่งข้าพเจ้ารู้สึกตัวว่าเกือบจะดีแล้ว พอตื่นเที่ยง ก็ออกไปกินข้าว

แต่ตอนที่ฉันกินข้าว ฉันได้พบกับ Yao Keqian

สำหรับฉันแล้ว Yao Keqian น่ากลัวกว่า Ning Zhiyuan มาก

ถ้าไม่ใช่เพราะเขา ฉันจะไม่ตอบโต้ Ning Zhiyuan

เมื่อเห็นเหยา เค่อเชียน ฉันหันหลังกลับและจากไป

แต่เหยาเค่อเชียนรีบคว้าตัวจากด้านหลังและขวางทางฉันไว้

"สีหาน"

บล็อกฉันและเรียกชื่อฉัน

ฉันหยุดมองไปที่เหยา เค่อเชียน แล้วมองไปรอบ ๆ โดยไม่รู้ตัว ฉันไม่พบใครที่น่าสงสัย ดังนั้น ฉันจึงกล้าคุยกับเหยา เค่อเชียน

“คุณมีธุระอะไรกับฉันหรือเปล่า”

เหยา เค่อเชียนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง: "คุณแต่งงานกับหนิง จื่อหยวนหรือไม่"

"อืม"

"เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อไหร่?"

เหยา เค่อเฉียนสนใจการแต่งงานของฉันจริงๆ

"สามปีที่ผ่านมา."

เหยา เค่อเชียนชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นมองไปรอบๆ: "ไปที่ห้องทำงานของฉันแล้วคุยกัน"

"ไม่ ฉันมาที่นี่เพื่อทานอาหารเย็น ฉันจะกลับหลังอาหารเย็น บอกฉันว่าคุณต้องการอะไร"

“ซือหาน……”

“เรียกฉันด้วยชื่อเต็มของฉัน”

"..."

เหยา เค่อเชียนกัดริมฝีปาก: "เรานั่งโต๊ะเดียวกัน"

ฉันก้มหน้าลงและกลืนน้ำลายด้วยความลำบากและกระตุก: "มีอะไรอีกไหม"