หย่ากันเถอะ ฉันต้องไปสืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 14

เสิ่นชูถูกลากมาที่ ONE ในโอกาสวันเกิดของเฉินเสี่ยว มิสเฉินเป็นถึงราชินีแห่งไนต์คลับ ไม่ใช่เรื่องใหญ่ที่เธอจะไปร่วมงานเล็ก ๆ อย่างที่ ONE

พื้นที่ส่วนใหญ่ถูกเฉินเสี่ยวจองไว้ มีคนมากหน้าหลายตาและทุกคนรู้จักกันเกือบหมด

เสิ่นชูรีบไปที่นั่นทันทีที่เสร็จจากดินเนอร์ เธอยังคงสวมใส่เสื้อผ้าชุดเดิมจากมื้อค่ำ เธอสวมเสื้อเบลาส์สีขาวกับสูทลายทางตัวบางเฉียบ เธอสวมรองเท้าส้นสูงสามนิ้วภายใต้กางเกงสีดำของเธอ เธอดูฉลาดและมีความรู้

เนื่องจากมีคนจำนวนมากและข้างในค่อนข้างร้อน เสิ่นชูจึงถอดเสื้อโค้ทของเธอออกหลังจากนั่งพักหนึ่ง

เฉินเสี่ยวเดินมาพร้อมกับชายคนหนึ่งจากระยะไกล ท่ามกลางแสงสีเธอเข้ามาใกล้ จากนั้นเสิ่นชูก็เห็นว่าเป็นหลินเซียน

เฉินเสี่ยวเดินเข้ามาโอบไหล่ของเสิ่นชู “เสิ่นชู จำเขาได้ไหม”

เสิ่นชูยิ้ม "แน่นอน"

พวกเขาไม่ได้เจอกันมาห้าปีแล้ว แต่เขาก็ดูน่ามองขึ้นทุกที

เสิ่นชูมองชายร่างสูงหล่อเหลาเบื้องหน้าเธอและเลิกคิ้วขึ้น “คุณกลับมาเมื่อไหร่”

"เมื่อวาน"

หลินเซียนนั่งลงด้านหนึ่ง หยิบเครื่องดื่มสองแก้ว และส่งแก้วหนึ่งให้เสิ่นชู

จากระยะไกล ธันย่าเข้ามาร่วมวงและพูดว่า "โย่ วงซัมเมอร์แบนด์ของเรามาแล้ว"

ทันทีที่ธันย่าพูดจบ เฉินเสี่ยวก็กระโดดขึ้น "จริงด้วย"

ทันใดนั้น เฉินเสี่ยวตะโกนบอกชายอีกคนที่อยู่ไม่ไกล "เกาเหล่ย มานี่!" เกาเหล่ยตอบอย่างรวดเร็ว "เฉินเสี่ยวฉันอายุ 27 แล้ว หยุดพูดกับฉันเหมือนฉันเป็นเด็กซะที"

ในขณะที่พวกเขากำลังพูดคุยกัน ชายหนุ่มหน้าอ่อนอีกคนก็ปรากฏตัวขึ้น

เฉินเซียวเดาะลิ้นและพูดว่า "ฉันพูดกับคุณแบบนั้นเพราะฉันเห็นคุณเป็นเพื่อนของฉัน ไม่ใช่ทุกคนที่ได้รับการปฏิบัติเหมือนคุณ โอเคไหม!"

เกาเหล่ยกลัวเธอ เขายกมือขึ้นและยอมจำนน "ฉันผิดไปแล้ว"

“ค่อยยังชั่วหน่อย!”

เสิ่นชูเฝ้าดูขณะที่ทั้งสองคนทะเลาะกันราวกับว่าพวกเขากลับไปเป็นนักเรียนอีกครั้ง