หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1982

“กฤษณา เลิกเสแสร้งสักทีเถอะ! ฉันจะรักษาการติดเชื้อของสามีฉันเอง ส่วนคุณน่ะติดเชื้อแล้วเหมือนกัน และคุณก็ต้องจัดการตัวเองด้วย!”

ตอนแรก รษิกาไม่เต็มใจที่จะพูดออกมา แต่ต่อมาเธอก็รู้ว่ากฤษณานั้นจงใจที่จะข่มขู่เลอศิลป์ แม้ว่าอีกไม่นานนี้เธอจะต้องพบกับจุดจบก็ตาม

ดวงตาเธอเจือไปด้วยความเมตตากรุณาขณะที่เธอเตือนกฤษณาถึงสถานการณ์ที่เกิดขึ้น

ช่างเป็นผู้หญิงที่โง่อะไรอย่างนี้!

แม้จะอยู่ในสถานการณ์เลวร้าย กฤษณาก็ยังยิ้มอย่างดูถูกและส่ายหัวอย่างหนักแน่น “เป็นไปไม่ได้ เธออาจจะเก่ง แต่เธอคงไม่คิดว่าจะพัฒนาวัคซีนได้ภายในเวลาอันสั้นเช่นนี้ได้หรอกนะ หากเธอต้องการมีชีวิตรอดจากสถานการณ์นี้ เธอต้องใช้ฉันเป็นเครื่องต่อรองเพื่อรับวัคซีนจากคุณกรรณ”

เมธินีระงับความโกรธเอาไว้ไม่ไหว เธอเยาะเย้ยขึ้นมาอย่างเย็นชาและประกาศว่า “ฮ่า! ฉันรู้ว่าคุณจะต้องไม่เชื่อแน่นอน นี่ดูพวกเราหน่อยสิ พวกเรานิ่งสงบกันมากไม่ใช่เหรอ? คุณน่าจะคิดให้ดีๆ ก่อนจะด่วนสรุปเอาอย่างนั้นนะ”

กฤษณาผงะไปเมื่อได้ยินเช่นนั้น เธอรีบหันไปมองคนทั้งสามอย่างรวดเร็ว

เธอส่ายหน้ารัวๆ และยืนกรานว่า “ไม่ เป็นไปไม่ได้หรอก ไม่มีทางที่พวกเธอจะทำแบบนี้ได้! แม้ว่าจะส่งวัคซีนบินมาจากโมรันตา มันก็จะไม่มาถึงภายในสามชั่วโมง พวกเธอก็แค่ถ่วงเวลาเอาไว้เท่านั้น!”

“ถ่วงเวลาเหรอ? คุณเชื่อจริงๆ เหรอว่าผมจะยอมให้คนอื่นมากำหนดเงื่อนไขและกำหนดเส้นทางชีวิตของผม?” น้ำเสียงของเลอศิลป์เต็มไปด้วยความดูถูกอันแสนเยือกเย็น

กฤษณาไม่ยอมเชื่อทั้งรษิกาและเมธินี แต่คำพูดของเลอศิลป์ทำให้เธอสติแตกไปทันที

เลอศิลป์แผ่ความมั่นใจออกมา และเขาก็แน่ใจว่าทุกอย่างที่เขาพูดออกมานั้นเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นจริงได้

รษิกาสามารถสร้างวัคซีนได้!

เธอตกตะลึงและรู้สึกสับสนระหว่างความโกรธที่รุนแรงกับความไม่เต็มใจที่จะยอมรับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น

“ชัดเจนว่าคุณไม่มีค่าสำหรับเรา” เลอศิลป์พูดด้วยน้ำเสียงที่มีเหตุผล “และผมจะไม่ปล่อยคุณไปในครั้งนี้”