หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 2082

ในความร้อนระอุของฤดูร้อนในเดือนสิงหาคม อุณหภูมิในหัสดินสูงขึ้นถึงสามสิบองศาเซลเซียสตั้งแต่เช้าตรู่ ทั้งเมืองรู้สึกเหมือนกับขนมปังนึ่งในหม้อนึ่ง ถ้าไม่ใช่เพราะมีลมทะเลพัดผ่านมาเป็นครั้งคราว

ในแผนกสูตินรีเวชของโรงพยาบาลฟลอร่าเวอร์บา รษิการู้สึกถึงการบีบรัดอย่างต่อเนื่องในช่องท้องของเธอ เหงื่อผุดบนหน้าผาก ร่องรอยแห่งความกังวลปรากฏบนหน้าผากของเธอ และกรามของเธอก็กัดแน่นเพื่อพยายามไม่ให้ความเจ็บปวดแสดงออกมา

เลอศิลป์จับมือเธอแน่นด้วยมือขวา

จากการจับมือที่แน่นของภรรยา เขาสามารถเดาถึงความเข้มข้นของความเจ็บปวดที่กำลังถาโถมเข้ามาได้ บนใบหน้าของเขาแสดงให้เห็นถึงความกังวล สายตาของเขาเต็มไปด้วยความวิตกกังวล

เขาก้มลงจูบหน้าผากของรษิกา ก่อนจะเลื่อนริมฝีปากไปที่ปลายจมูกของเธอ และสุดท้ายก็หยุดที่มุมปากของเธอ

“ที่รัก อดทนหน่อย คุณทำได้อยู่แล้ว อชิ เบนนี่ และไอรดากำลังรออยู่ข้างนอก พวกเขากำลังส่งเสียงเชียร์ให้กำลังใจกันใหญ่เลย” เลอศิลป์คอยปลอบเธอด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

รษิกาพยักหน้า รอยยิ้มแห่งความสุขประดับอยู่บนใบหน้าของเธอ “ฉันรู้ ไม่ต้องห่วง มันน่าจะเร็วขึ้นในครั้งนี้”

ข้างๆ เธอ แพทย์และพยาบาลยืนอยู่และเตรียมพร้อม

ในที่สุดหมอก็กระตุ้นอย่างอ่อนโยนว่า “เราจะเริ่มเข็นเธอเข้าไปข้างในแล้วนะครับ คุณเลอศิลป์ กรุณารอที่นี่”

เลอศิลป์พยักหน้า ก่อนจะค่อยๆ ปล่อยมือของรษิกา เขาหันหลังออกจากห้องคลอดของแผนกสูตินรีเวชและรออยู่ในโถงทางเดิน

เอกพลและศศิตากำลังเดินไปมาอยู่ สีหน้าของพวกเขาแสดงถึงความวิตกกังวล

“พ่อคะ แม่เจ็บไหม?” ไอรดาวิ่งเข้าหาพ่อด้วยน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม ความกังวลของเธอชัดเจนตั้งแต่ได้ยินเสียงแม่ร้องจากความเจ็บปวดก่อนหน้านี้

แม้อชิและเบนนี่จะมีความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับการคลอด แต่พวกเขาก็ยังรู้สึกตื่นเต้น สายตาของพวกเขาจับจ้องไปที่พ่อเพื่อรอคำตอบ

“แม่โอเคนะ ไม่ต้องห่วง เราต้องเชื่อแม่ของพวกหนูเพราะแม่เก่งที่สุด พวกหนูจะได้เจอน้องชายและน้องสาวในไม่ช้านะ!” เลอศิลป์ปลอบใจ ขณะที่พยายามทำตัวให้สงบ

เอลียสจึงนึกถึงบางสิ่งขึ้นมาและสั่งโซเนียทันที “เตรียมซุปสาหร่ายเลย! รษิกาจะได้ดื่มหลังจากคลอดแล้ว”