กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 35

เขาเปิดตู้เสื้อผ้า หยิบเสื้อและสูทออกมาจากในตู้ และสวมเสื้อเชิ้ตที่สะอาด สามารถเห็นกล้ามเนื้อเลือนราง และทันใดนั้นก็มีร่างกายที่อ่อนนุ่มแนบมากับหลังของเขา……

เวธัสสูบลมหายใจเข้าลึกๆ และได้กลิ่นน้ำหอมที่คุ้นเคย รู้ว่าคนที่เข้ามานั้นเป็นกันญ่า

กันญ่าได้ยื่นมือคู่นั้นออกมากอดที่เอวเขาจากด้านหลัง ใบหน้าแสนเล็กนั้นได้แนบตรงหลังของเขา ถูไปมาอยู่อย่างนั้น

เขามีรูปร่างที่ดีจริงๆ และไม่มีไขมันเลยแม้แต่น้อย

เธอหายใจไปทางคอของเขาอย่างแผ่วเบา น้ำเสียงของเธอนุ่มนวล ราวกับแมวข่วนเช่นนั้น

“คุณธัสคะ พวกเราหมั้นหมายกันสี่ปีแล้ว นอกเหนือจากคืนนั้นเมื่อสี่ปีก่อนแล้ว คุณก็ไม่เคยจับต้องตัวฉันอีกเลย หรือว่าคุณไม่อยากหรือคะ？”

เวธัสเม้มปากและไม่พูดอะไร ไม่รู้ด้วยเหตุผลอะไร จู่ๆ เขาก็รู้สึกว่ากลิ่นของน้ำหอมนี้มันฉุนเกินไปเล็กน้อย

เมื่อเห็นว่าเวธัสไม่ได้ผลักเธอออกไป กันญ่าจึงดึงความกล้าหาญขึ้นมา มืออันเล็กก็ค่อยๆล้วงเข้าไปที่เสื้อเชิ้ตสีขาวของเวธัส ปลายนิ้วแตะเบาๆที่ผิวหนังของเขา ลมหายใจหอมดั่งกลิ่นดอกไม้

“พ่อกับแม่ถามพวกเรามาโดยตลอดว่าจะแต่งงานกันเมื่อไหร่ สามารถมีลูกอีกคนที่เป็นของเราเอง？”

ในระหว่างที่เธอลูบไปถึงกล้ามอกของเขานั้น สีหน้าเวธัสเปลี่ยนทันที ทันใดนั้นก็ได้จับข้อมือของเธออย่างแรง จนทำให้สีหน้าของกันญ่าชะงักไปครู่หนึ่ง ลักษณะท่าทีที่ดูสูงส่งก็จะประคองไม่อยู่แล้ว

ภายใต้แสงแดดอันอบอุ่น ใบหน้าของเวธัสดูเฉียบคมอย่างเห็นได้ชัด

“โทษที ในช่วงเวลาสั้นๆนี้ ผมยังไม่มีแผนจะมีลูกอีก”

กันญ่าก็อดผิดหวังไม่ได้ และใบหน้าของเธอก็แสดงความซีดออกมา

“ถ้างั้นพวกเราก็สามารถแต่งงานกันก่อนก็ได้ เพราะฉันก็ค่อนข้างชอบอรัลเหมือนกัน……”

เวธัสได้ดึงมือของกันญ่าออก ใส่สูทที่สะอาดบนร่างกายของเขา และติดกระดุมบนเสื้อจนถึงเม็ดบนสุด ทั้งตัวของเขาเปล่งความหล่อเหลามีเสน่ห์ออกมา

ตอนที่มองดูกันญ่านั้น ในดวงตานั้นมองไม่เห็นถึงความมีอารมณ์เลยแม้แต่น้อย——

“ตระกูลสนธิไชยยังไม่ได้กำหนดตำแหน่งใดๆ คุณก็น่าจะรู้ ว่าเก้ายังหวังอยากได้ตำแหน่งของผู้นำตระกูลสนธิไชยคนต่อไป ดังนั้นจนกว่าจะถึงเวลานั้น ผมไม่สามารถรับประกันใดๆ กับคุณได้เลย ”

“ถ้าคุณรับไม่ได้ล่ะก็ คุณจัดการเรื่องยกเลิกงานหมั้นหมายของเราได้ด้วยตัวเองเลย แล้วผมจะรับผิดเอง”

เดิมทีเหตุผลที่พวกเขาหมั้นหมายกันนั้น เป็นเพียงอุบัติเหตุเมื่อสี่ปีก่อนเท่านั้น

สำหรับเธอ เขาไม่มีความรักเลย

ได้สร้างมาแล้วสี่ปี ก็ยังสร้างความรู้สึกออกมาไม่ได้เลย

เขาคิดว่า บางทีความรู้สึกของเขาอาจถูกจำกัดไว้เพียงเท่านี้แล้ว

เมื่อได้ยินเช่นนี้กันญ่าก็มองไปที่เวธัสด้วยความไม่น่าเชื่อก่อน และในไม่ช้าก็ยิ้มให้เขาด้วยความมุ่งมั่นที่หาที่เปรียบมิได้

“หมั้นวันเดียว สัญญาตลอดชีวิต คุณต้องเป็นของฉันคนเดียว ใครก็แย่งไปไม่ได้ ยิ่งไม่ต้องคิดที่จะทิ้งฉันไปเลย！ฉันจะรอจนถึงวันที่คุณเต็มใจที่จะแต่งงานกับฉัน……”

……

โรงพยาบาลเอกชนในเมืองพรบางแห่ง บนชั้น 3 ของแผนกผู้ป่วยใน

ซี่โครงของฐานภพหัก และเขาได้รับบาดเจ็บทั่วร่างกาย หลังจากที่ผ่านการรักษาจากทางโรงพยาบาลแล้วจึงจะฟื้นขึ้นมา

คุณหมอได้แนะนำให้เขาอย่างน้อยก็ต้องพักฟื้นหนึ่งเดือนเต็ม

ทั้งตัวของเขาเต็มไปด้วยผ้าพันแผล ตรงขายังถูกใส่ไว้ด้วยเฝือก และแขวนไว้กลางอากาศ ใบหน้ายังมีรอยฟกช้ำและรอยแผลเป็นมากมาย ดูไปแล้วสภาพแย่สุดๆ

ทั้งครอบครัวล้อมรอบเขา คอยห่วงหาถามไถ่

น้องสาวอย่างแพรก็กัดฟันด้วยความแค้น “ณิชานังตัวดีนี่ กล้ามากที่จ้างคนมาทุบตีพี่！พี่คะ ฉันต้องให้ณิชาชดใช้อย่างแน่นอนเลยค่ะ！

ตอนนั้นแพรกับณิชานั้นเป็นเพื่อนร่วมชั้นในสมัยมัธยมปลาย

ตอนนั้นณิชาเป็นดาวโรงเรียนมาโดยตลอด เป็นที่ต้องการของทุกคน เนื่องจากตระกูลสถานนท์ร่ำรวยและมีอำนาจมากกว่าตระกูลสนธิไชย ดังนั้นแพรจึงต้องคุยโตโอ้อวดณิชาตลอด

แต่ในปัจจุบันตระกูลสถานนท์ได้ตกอับแล้ว ณิชายังถูกพี่ใหญ่ของเธอทอดทิ้งอีก

แน่นอนว่าเธอต้องการเหยียบย่ำณิชาอย่างรุนแรง！