กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 169

“...” เส้นเลือดสีฟ้าบนหน้าผากของเวธัสกระตุกขึ้นทันใด และมือที่ถือตะเกียบก็กระชับขึ้นอีกครั้ง

อรัลยังเลียนแบบท่าทีอ้อนๆ ที่ปัณณ์ทำต่อณิชา ด้วยท่าทีที่นุ่มนวล “พ่อครับ ยากนะที่น้าณิชาจะไม่รังเกียจเรื่องที่คุณพ่อเคยหมั้นกับน้ากันญ่า ดังนั้นอย่าทำให้เธอไม่มีความสุข ไปง้อเธอหน่อยดีไหมครับ ผมอยากให้เธอเป็นหม่ามี๊ของผม...”

อย่างไรก็ตาม พ่อไม่รู้ความจริง ให้เขาเรียกว่าหม่ามี๊ณิชาก็ได้ไม่เป็นอะไร

เวธัสสูญเสียความอยากอาหารไปอย่างสิ้นเชิง

ณิชา ณิชา จะอ้าปาก ปิดปากก็มีแต่ณิชา ให้เขาอยู่เงียบไม่ได้เหรอ?

เขาโยนช้อนส้อมทิ้งไป สายตาเขาจ้องไปที่เด็กน้อยจนสันหลังเขาหนาวสั่นไปหมด

“แกอยากให้เธอเป็นหม่ามี๊ของแก แค่นี้เธอก็จะตอบตกลงแล้วเหรอ”

อรัลคิดในใจว่าเธอคือหม่ามี๊ของเขา แต่เขานั้นยังไม่รู้ความจริง

แต่อรัลรู้ดีว่าเวธัสนั้นเกลียด "แม่แท้ๆ" ของเขามากแค่ไหน

เขาแสร้งทำเป็นผิดหวังและก้มศีรษะลง จากนั้นก็ทำท่าให้กำลังใจเวธัส “แต่ถ้าคุณพ่อไม่พยายาม น้าณิชาก็อาจจะตกลงก็ได้ คุณพ่อว่าถูกไหม?”

เวธัสดึงเนคไทของเขาออก

“ถึงตาแกมาสั่งสอนฉันเมื่อไหร่”

“...คุณพ่ออายุเกือบ 30 ปีแล้ว ผมแค่กลัวว่าคุณพ่อจะไม่สามารถหาภรรยาได้ และนั่นจะทำให้ผมไม่มีหม่ามี๊” หลังจากที่อรัลพูดคำเหล่านี้อย่างระมัดระวัง เขาก็ขยับก้นเล็กๆ ของเขา ลื่นไถลลงจากม้านั่ง และวิ่งเข้าไปในห้องเด็กบนชั้นสองอย่างรวดเร็ว ราวกับว่าเขากลัวว่าประโยคนี้จะทำให้เวธัสไม่พอใจมากๆ

เวธัสไม่รู้จะพูดอะไรอยู่พักหนึ่ง

ลุงชัยที่อยู่ตรงมุมห้อง เขาก็รู้สึกดีใจจนแทบจะร้องไห้ออกมา

เมื่อก่อนคุณหนูเก็บตัวเกินไป แต่ตอนนี้เขาสามารถคุยกับคุณเวธัสเกี่ยวกับการแต่งงานของเขาได้แล้ว...

แน่นอนว่าเด็กๆ ไม่สามารถขาดความรักได้

การปรากฏตัวของณิชามีผลทำให้ความสัมพันธ์ของพ่อลูกอบอุ่นขึ้นอย่างมากๆ

ลุงชัยยังแอบคิดว่า เขาจะไปเกลี้ยกล่อมให้ณิชามาหาเวธัสก่อนดีไหม?

เมื่อหันไปมองใบหน้าที่หงุดหงิดของเวธัส เขาก็ระงับความคิดนี้...

เวธัสไม่ต้องการพูดถึงณิชา แต่ตอนที่เขาทำงาน เขาก็เหม่อลอยเล็กน้อย

เขาคิดถึงณิชา และณิชาก็คิดถึงเขา

เธอไม่ได้เข้าหาเขาด้วยจุดประสงค์บางอย่างหรอกหรอ?

ทำไมตอนนี้ไม่ทำดีกับเขาแล้ว บรรลุเป้าหมายแล้วเหรอ หรือเธอแค่พยายามจะหนี?

“คุณเวธัส คุณเวธัส...” โทนี่กำลังอ่านรายงานการวิจัยที่ส่งมาจากฝ่ายการตลาด แต่หลังจากอ่านแล้ว ก็ไม่เห็นเวธัสจะมีปฏิกิริยาใดๆ ดังนั้นเขาจึงอดไม่ได้ที่จะเตือนเขา

แปลกจริงๆ เขาไม่เคยเห็นเวธัสฟุ้งซ่านในที่ทำงานมาก่อน

ความคิดของเวธัสถูกขัดจังหวะ และดวงตาของเขาเบิกกว้างอย่างเฉยเมย "ทำตามสิ่งที่ผู้จัดการฝ่ายการตลาดต้องการ"

“ครับ” โทนี่พยักหน้า จากนั้นก็นำเอกสารฉบับต่อไปออกมา เขาตั้งใจจะอ่านให้เวธัสฟังต่อ แต่คิดไม่ถึงว่าเวธัสจะหยิบโทรศัพท์มือถือส่วนตัวของเขาออกจากลิ้นชัก

สำหรับคนแบบเวธัสแล้ว เขามักจะมีโทรศัพท์มือถือหลายเครื่อง

เครื่องหนึ่งสำหรับการทำงาน อีกเครื่องสำหรับเรื่องส่วนตัว

เขาแยกเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวอย่างชัดเจน ไม่เคยรบกวนเวลากันเลย

โทนี่แสร้งทำเป็นไม่เห็นและอ่านเอกสารต่อไปอย่างเงียบๆ

เวธัสเปิดแชทไลน์ของณิชา และพิมพ์อะไรสักอย่างลงในแชทด้วยปลายนิ้วของเขา

“คุณเรียกน้ำตาลมาใช่ไหม?”

หลังจากพิมพ์ เขาไม่ได้กดส่ง แต่หยุดลงอย่างหงุดหงิด แล้วกดไปที่โพสต์ของณิชา

เธอเพิ่งอัพเมื่อคืนนี้เอง

เธอทำอาหารชั้นดีและยังทำขนมปัง

ทั้งภาพและข้อความ แสดงให้เห็นถึงการใช้ชีวิตอย่างมีความสุข

ใบหน้าของเวธัสมืดมนราวกับก้นหม้อ เขาลบเนื้อหาของบทสนทนาทีละคำ และโยนโทรศัพท์กลับไปที่บนโต๊ะอย่างรวดเร็ว เขาฉายออร่าที่เย็นชาและเข้มงวดออกมา