กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 225

《คุณหนูล้มละลายหายไปไหน? คำตอบ : พัฒนาตัวเอง ไต่เต้าไปกับลุงๆ หลานๆ เศรษฐี！》

พอเห็นชื่อกระทู้ ณิชาก็รู้ในทันทีว่ามันต้องไม่ใช่โพสต์ที่ดีเท่าไหร่นัก เธอคลิกเมาส์อย่างรวดเร็วและเลื่อนหน้าลง โพสต์เพิ่งโพสต์ไม่ถึงสองชั่วโมง แต่จำนวนไลค์เกิน 10,000 แล้ว จำนวนความคิดเห็นนั้นเกินจริง และพอรีเฟรชเกือบทุกวินาทีก็จะมีความคิดเห็นที่ไม่ซ้ำกันเกิดใหม่ขึ้นเรื่อยๆ

สิ่งที่ในนั้นเอามาพูดก็คือเรื่องในอดีตทั้งหมดของณิชา

ตั้งแต่ตอนที่เธอเป็นคุณหนูตระกูลสถานนท์ที่สูงส่ง จนถึงตอนที่พ่อของเธอล้มละลายและติดคุก

เธออุทิศตัวให้คู่หมั้นของตัวเองเพื่อรักษาความเฟื่องฟูเอาไว้ แต่พอคู่หมั้นของเธอเบื่อหน่าย ก็แอบคลอดลูกของคู่หมั้นตัวเองออกมา เอามาค่อยขู่เข็ญ แต่นึกไม่ถึงเลยว่าคู่หมั้นของเธอนั้นจะไม่สนใจลูกนอกกฎหมายของเธอเลย……

สุดท้าย ด้วยความโกรธ เธอก็ไปอ่อยอาของอดีตคู่หมั้นเธอ และก็คือประธานคนปัจจุบันของสนธิไชยกรุ๊ป นั่นก็คือคุณเวธัส！

ตัวหนังสือประกอบกับรูปภาพบางรูปเป็นภาพเก่าเมื่อนานมาแล้ว

ณิชาจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเคยถ่ายรูปพวกนั้นเอาไว้ แต่ว่าตอนนี้ มันปรากฏขึ้นต่อหน้าพนักงานภายในบริษัทอย่างสุ่มสี่สุ่มห้า มีเหตุมีผล ทำให้คนไม่มีข้ออ้างที่จะไม่เชื่อได้เลย แม้แต่ณิชาเองพออ่านดูแล้ว……ก็ยังไม่สามารถตอบโต้ได้ด้วยซ้ำ

เนื้อหาข้างในนั้นมีความจริงกับเรื่องโกหกอย่างละครึ่ง และพอได้อ่านโพสต์ที่ร้อนแรงนี้ ณิชาก็เหมือนกับว่าย้อนกลับไปทบทวนชีวิตที่ผ่านมาของตัวเองสั้นๆ

“พระเจ้า ที่แท้ณิชาก็เป็นลูกสาวของสุขุมเองเหรอ？”

“ว่ากันว่าสุขุมหายตัวไปอย่างลึกลับเมื่อสี่ปีที่แล้วไม่ใช่เหรอ? ”

“หายตัวไปอะไรกัน ตกลงไปในคูเมืองนั่นไง น่าจะไม่รอด ไม่แปลกใจเลยที่เธอจะคลอดลูกนอกกฎหมายของฐานภพออกมา！”

“เอ๋ โพสต์นี้มีรูปของณิชากับผู้ชายคนอื่นๆ ตั้งเยอะแยะ แต่ทำไมถึงไม่มีรูปของลูกชายเธอเลยล่ะ? ฉันล่ะอยากจะเห็นหน่อย ว่าลูกชายของเธอเหมือนกับฐานภพรึเปล่า……”

“ไม่แน่ว่าเธออาจจะท้องกับผู้ชายคนอื่นก็ได้ ฐานภพก็เลยไม่ยอมรับ ฮ่าๆๆๆ ”

“ชั้นบน ระวังปากหน่อย ณิชาไม่ใช่คนแบบนั้น……”

“ความจริงก็อยู่ตรงหน้าแล้ว！คืนนั้นเธอก็รู้เช่นกันว่าบริษัทต้องการอัพเกรดระบบรักษาความปลอดภัย ก็เลยจงใจจะอยู่ต่อเพื่ออ่อยคุณเวธัสใช่ไหมล่ะ? คุณแรกขวัญผู้น่าสงสาร ที่ถูกต้องบีบให้ออกโดยเด็กฝึกงาน……”

“เธอว่าโพสต์นี้มันสร้างขึ้นโดยแรกขวัญเพื่อแก้แค้นณิชารึเปล่า? ”

“ใครจะไปสนใจเธอกันล่ะ แค่มีเรื่องให้เผือกก็พอแล้ว แล้วนี่มันเป็นเรื่องเผือกของคุณเวธัสไปอีก ช่างหอมเสียจริง！”

ณิชาเหลือบมองคอมเมนท์ พร้อมกับกำหมัดแน่น เธอรู้สึกหวาดกลัวและหวาดระแวง

โชคดี ที่ยังไม่มีรูปภาพของปัณณ์

เธอสามารถยอมรับการถูกด่ากระทบหรือการใส่ร้ายอะไรก็ได้ แต่ไม่อยากให้ปัณณ์ต้องมาโดนทำร้ายอะไรเลย

อิทธิพลของโพสต์ยังคงแผ่กว้างขึ้นเรื่อยๆ

ณิชาพยายามติดต่อแอดมินเพื่อให้ลบโพสต์ แต่ว่าคำตอบของแอดมินนั้นเป็นทางการมาก ก็คือนอกจากท่านประธานจะเป็นคนสั่ง โพสต์ก็จะไม่สามารถลบได้

ณมนเอาแต่ปลอบใจณิชา “อยู่ดีๆ ทำไมถึงได้มีโพสต์แบบนี้ได้? หรือว่า……เธอไปทำให้ใครไม่พอใจรึเปล่า? ”

ณิชาแทบไม่ต้องคิดก็รู้เลยว่าเป็นฝีมือของนิต้า

ช่วงบ่าย นิต้าเหยียบรองเท้าส้นสูง แล้วก็ปริ้นท์ข้อมูลการสนทนาทั้งหมดในฟอรั่มนั้นออกมา แล้วก็กระแทกกองเอกสารนั้นอย่างแรงบนโต๊ะทำงานของณิชา พร้อมกับพูดอย่างโกรธเป็นฟืนเป็นไฟว่า “ณิชา ฉันไม่เคยคิดเลยว่าเธอจะเป็นคนแบบนี้ ชีวิตส่วนตัววุ่นวาย อ่อยท่านประธาน กระทบต่อชื่อเสียงของบริษัท ฉันมองเธอผิดไปจริงๆ บริษัทของเรายอมรับไม่ได้ ยอมรับคนที่มีความปรารถนาใหญ่หลวงอย่างเธอไม่ได้ ฉันขอประกาศให้เธอรู้อย่างเป็นทางการเลยนะ You are fired！”

พอได้ยินประโยคนี้ ณิชาก็ไม่ได้รู้สึกร้อนรนเลยแม้แต่นิดเดียว

เธอคิดมาตั้งแต่เช้าแล้วว่าเป้าหมายที่นิต้าโพสต์แบบนี้ก็เพราะว่าอยากจะบีบบังคับให้เธอออกไป ทำให้ชื่อเสียงของเธอเสียหาย

เธอเชิดหน้าขึ้น สีหน้าดูไม่หวาดหวั่น “ถ้ายังงั้นต้องขอโทษด้วยจริงๆ นะคะ เพราะว่าคนที่จ้างฉันเข้ามาคือท่านประธาน อยากจะให้ฉันออกจากงานเหรอ? ถ้ายังงั้นก็ต้องให้ท่านประธานมาพูดด้วยตัวเอง！”