กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 237

เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคย หัวใจที่กระสับกระส่ายของณิชาก็ค่อยๆสงบลง

อรัลเม้มริมฝีปากเล็กน้อย และดวงตาของเขามีความยับยั้งชั่งใจที่ไม่เหมาะกับอายุของเขา

หม่ามี๊ทนไม่ได้ที่จะทิ้งพ่อไปใช่ไหม?

……

สองวันต่อมา

สื่อออนไลน์และหน้าจอขนาดใหญ่ทุกที่บนท้องถนนกำลังเผยแพร่ข่าวการแต่งงานระหว่างตระกูลสนธิไชยและตระกูลสถานนท์

ตอนที่เธอได้ยินข่าวนี้ ณิชาคิดว่ารู้สึกไม่สบายใจ แต่เธอกลับดูสงบอย่างน่าประหลาดใจ หรือ...ชินชา

ในเมื่อเธอได้ซื้อตั๋วไปแล้ว และในวันที่เขาแต่งงาน เธอจะพาลูกไปจากเมืองพร

จากนี้ไป เวธัส เราต่างก็เป็นแค่คนแปลกหน้ากันใช่ไหม?

เจนนี่มาส่งแม่ลูกทั้งสอง

“หม่ามี๊ เราจะทิ้งอรัลจริงๆ หรอ”

อรัลพยายามอย่างเต็มที่เพื่อเลียนแบบท่าทีของปัณณ์ เขากอดต้นขาของณิชาและทำตัวเหมือนอ้อนๆ

ณิชาระงับความเศร้าโศกในใจของเธอ "ปัณณ์ หม่ามี๊รู้ว่าหนูไม่เต็มใจที่จะห่างจากอรัล แต่...เขาตัดสินใจแล้ว หม่ามี๊สัญญาว่าเราจะแอบกลับมาหาเขาเมื่อเรามีโอกาส ตกลงไหม”

อรัลรู้ว่าการทำตัวเหมือนเด็กเอาแต่ใจนั้นไร้ประโยชน์ เขาพยักหน้าและเดินตามณิชาไปอย่างเชื่อฟัง

เจนนี่เฝ้าดูทั้งสองคนผ่านด่านตรวจความปลอดภัยเข้าไป...

ก่อนจากไป เขาได้กอดณิชา

จากนั้นเขาก็หมอบลง และชี้ไปที่ด้านข้างของใบหน้าของเด็กน้อย

“ปัณณ์ หนูกำลังจะจากหม่ามี๊ไปแล้ว หม่ามี๊ไม่อยากห่างหนูไปเลย หม่ามี๊รู้สึกเสียใจมากที่คิดว่า หม่ามี๊จะไม่มีคนน่ารักนุ่มๆ แบบนี้อีกในอนาคต มาเถอะ มากอดหม่ามี๊~”

อรัลเกาหัวของเขาอย่างเขินอาย ก่อนจะหอมเจนนี่อย่างอ่อนโยน

เจนนี่อุ้มเด็กน้อย...

พยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหล

“หม่ามี๊ หนูอยากเข้าห้องน้ำ” อรัลเม้มริมฝีปากสีชมพูทันที

ณิชาผลักกระเป๋าเดินทางด้วยมือข้างหนึ่ง "หม่ามี๊จะไปกับหนูเอง"

“ไม่เป็นไร หม่ามี๊แอบคุยกับหม่ามี๊เถอะ ผมไปได้” เด็กน้อยพูด ก่อนจะปัดมือแล้ววิ่งหนีไป

แต่ท่าทีการวิ่งมันดูผิดธรรมชาตินิดหน่อย...

อับอาย เขายังไม่เคยเรียนรู้วิธีการวิ่งแบบปัณณ์เลย...

เมื่อเห็นเด็กน้อยหายตัวไปในฝูงชน ณิชาก็อยากร้องไห้ เธอกำลังจะออกจากเมืองที่เธออาศัยอยู่มานานกว่า 20 ปี

“เจนนี่ ต่อไปฉันคงต้องรบกวนเธอดูแลแม่ฉันด้วย...”

ณิชาไม่ได้บอกสีดาว่าเธอมีแผนจะหนีออกไปกับลูก

“ฉันรู้ ไม่ต้องห่วง ตราบใดที่ฉันอยู่ที่นี่ ฉันจะไม่ให้คุณน้าลำบากแน่นอน”

“อย่าตามใจเธอมากไปนะ เธอเป็นคนได้คืบจะเอาศอก”

เรื่องตลกนี้ไม่ตลกเลย แต่เจนนี่ก็ยังไว้หน้าและยิ้มออกมา

“พวกเธอกำลังจะจากไป ฉันจะไม่พูดอะไรอีก ฉันขอแค่ให้เธอเดินทางปลอดภัย ในอนาคตที่มิลาน เธอต้องหาผู้ชายที่หล่อกว่า ที่รวยกว่า ที่สูงกว่าเวธัสอย่างแน่นอน แล้วพาเขากลับมาที่เมืองพร แล้วทำให้เขาอกแตกตายไป!"

ในเมื่อเขาจะแต่งงานกับกันญ่าและทิ้งแม่ลูกทั้งสองไป...

ณิชายิ้มอย่างขมขื่น

เธอไม่รู้ว่าหลังจากที่พบเจอเรื่องของเวธัส เธอจะมีความกล้าที่จะรักใครอีกครั้งไหม

ในขณะนั้น โทรศัพท์มือถือของณิชาก็ดังขึ้น

เธอคิดว่ามันเป็นข้อความเตือนให้บิน เธอจึงเหลือบมองดู...

สีหน้าเธอเปลี่ยนไปทันที และความโกรธก็สวนทางมา

เธอเห็นแค่ภาพของปัณณ์ที่ถูกอุ้มขึ้นรถ โดยที่จมูกและปากของเขาถูกปิดไว้!

กระเป๋าเดินทางล้มลงกับพื้น...