กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 252

“อลิสาก็คนเอเชียไม่ใช่เหรอคะ? คุณอา คุณอารับปากฉันนะคะ ยังไงถ้ามีณิชาก็ต้องไม่มีฉัน! คุณเลือกใครสักคนเอาเองเถอะค่ะ...”

Amyดึงคอเสื้อให้ต่ำลง จนเผยปทุมถันกลมกลึงกำลังกระเพื่อมขึ้นลง และขยิบตาให้Ivanด้วยดวงตาทอประกาย

ซึ่งปกติIvanชื่นชอบวิธีการนี้ของเธอมาก

แต่มันเกี่ยวพันถึงความร่วมมือกับสนธิไชยกรุ๊ป....

Ivanครุ่นคิดอย่างจริงจังอยู่สักพัก

Amyเดินอ้อมโต๊ะทำงาน พลางใช้มือข้างหนึ่งดันแผงอกกำยำของIvan ปลายนิ้วเขี่ยวนไล้เป็นรูปตรงหน้าอกของเขา “คุณอาขา คุณอา คุณอารับปากฉันนะคะ...”

“ได้สิ ฉันรับปากเธอ” Ivanโดนรุกจนไม่มีทางอื่น สุดท้ายจึงพยักหน้า

Amyดีใจลิงโลดเหมือนพลุระเบิดทันที อีกเดี๋ยวณิชาก็ต้องเก็บข้าวของม้วนเสื่อกลับบ้านแล้ว

ทว่ายังไม่ทันรอให้มุมปากของเธอโค้งขึ้นจนถึงมุมที่สมบูรณ์แบบที่สุด...

พลางมองเห็นIvanยักไหล่อย่างเบื่อหน่าย “ในเมื่อเธอต้องการหลีกเลี่ยงณิชาให้ได้ งั้นทำได้แค่เธอต้องถอนตัวออกจากโครงการนี้แล้วแหละ”

“…อะ อะไรนะ?” Amyตกใจจนอ้าปากค้าง “ คุณอาเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่าคะ? คุณพูดแล้วว่าจะไล่เธอออกไม่ใช่เหรอคะ?”

“ผมได้พูดแล้ว โครงการนี้จำต้องมีคนเอเชียเข้ามาร่วมด้วย มีเพียงณิชากับอลิสาสองคนในแผนกเรา และไม่สามารถเสียโควตาไปฟรีๆ ให้กับแผนกอื่น”

Ivanพูดจบ พลางงอนิ้วเคาะผิวหน้าโต๊ะ “เธอไปเก็บของเถอะ ผมจะเอาชื่อเธอออก”

“ไม่ๆๆ ฉันแค่พูดเล่นกับคุณอาเท่านั้น” Amyคงไม่ถอนตัวออกจากโครงการเพราะว่าณิชา พลันยิ้มพลางพูดทันที “อย่าเอาชื่อออกเลยค่ะ โครงการนี้มันสำคัญมากค่ะ”

“เธอกับณิชาเป็นลิ้นกับฟันกันไม่ใช่เหรอ?”

“เอ่อ...ฉันโกหกคุณอาแหละค่ะ” Amyขยิบตาให้Ivanทันควัน เค้นคำอธิบายอย่างต่ำต้อยออกมา

รู้สึกเกลียดจะตายอยู่ในใจ

หากไม่ใช่เพราะว่าเจ้าของกิจการที่ต้องร่วมงานกันเป็นชาวเอเชีย คงไม่ถึงตาณิชามาลอยหน้าลอยตาขวางอยู่ด้านหน้าของเธอได้หรอก?

……

โครงการความร่วมมือได้ข้อสรุปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ทางVSA Groupกับสาขาย่อยบริษัทก่อสร้างของสนธิไชยกรุ๊ปจึงตัดสินใจจัดกิจกรรมสร้างความสัมพันธ์กระชับมิตร เพื่อส่งเสริมความสัมพันธ์อันลึกซึ้งของทั้งสองฝ่าย ดังนั้นจึงมีการจัดงานขึ้นในเขตภูเขาจำลองของรีสอร์ตในวันหยุดสุดสัปดาห์ ทุกคนต่างกู่ร้องอย่างยินดี

ณิชาดีใจอย่างเต็มเปี่ยม ยังมีความวิตกกังวลเล็กน้อย

ในเวลาเดียวกัน ต่างทุกข์สุขในชั่วขณะนั้น

ประเทศฝรั่งเศส ภายในห้อง Presidential Suite ตึกสูงของโรงแรมหนึ่ง ในมือของเวธัสถือรูปอยู่หลายใบ แววตาจับจ้องอย่างเอาเป็นเอาตาย ดวงตาเย็นชาเต็มเปี่ยม

ชาลีแกว่งแก้วไวน์แดงอยู่ในมือ ท่าทางรู้สึกรังเกียจคนบางคน

“ชิชะ อุตส่าห์ข้ามน้ำข้ามทะเลบินถ่อมาถึงที่นี่ แอบเล่นวิธีการคอยแอบดูอยู่แบบนี้! เก่งนักก็ปรากฏตัวต่อหน้าณิชาอย่างเปิดเผยในตอนนี้เลยสิ...”

รูปที่อยู่ในมือของเวธัสเป็นรูปที่แอบถ่ายตอนที่ณิชากับธนาออกไปเที่ยวด้วยกัน

ธนาคอยแวะไปเยี่ยมเยียนณิชาอยู่ตลอดเวลา

ตอนที่ณิชาย้ายบ้าน ธนาตั้งใจขับรถ เพื่อช่วยเธอขนย้ายสัมภาระ ขะมักเขม้นอย่างไม่สนใจภาพลักษณ์แต่อย่างใด

เวธัสพลิกรูปฟาดลงหน้าโต๊ะเสียงดังลั่น พร้อมชะเง้อมองชาลี “ดูเหมือนว่าแกว่างมากจริงๆ ต้องให้ฉันช่วยแจ้งคุณย่าศิริจันทร์แทนแก ว่าแกกำลังลี้ภัยที่ฝรั่งเศสให้เอาป่ะ?”

“…ช่างพยายามขุดแผลสดๆ ของกู!” ชาลีตำหนิด้วยความโกรธ พลางวางแก้วไวน์ลงทันที

ระยะนี้ชาลีก็ไม่ได้ดีเด่ไปกว่าเวธัสหรอก

แน่นอนว่า เขาไม่ใช่เวธัสที่ถูกคนปั่นหัวจนตกสภาพนี้ เต่เขาถูกบังคับให้แต่งงานนะสิ

คุณย่าศิริจันทร์อาจรู้สึกว่าตนเองอายุมากขึ้นเรื่อย พลันคอยคิดถึงเพื่ออยากจะตามหาลูกสาวแท้ๆ ของตนเองกลับมาแต่ไร้วี่แวว ท้ายที่สุดจึงฝากความหวังไว้บนตัวชาลีแทน

คิดว่าตอนที่ยังมีชีวิตอยู่ก็อยากจะเห็นเขาเป็นฝั่งเป็นฝามีครอบครัวมีลูก

ตอนแรกเริ่มนั้นชาลีก็ให้ความร่วมมือดี และยังเลือกคนที่สะดุดตามากที่สุด

แต่คุณย่าศิริจันทร์กลับเลือกพวกคุณหนูเศรษฐีพันล้านพวกนั้น ถ้าไม่ใช่น่าเบื่อเกิน งั้นก็พวกอยากรีบหมั้นหมาย หรือไม่ก็พวกใช้ชีวิตส่วนตัวยุ่งเหยิงกว่าเขาเสียอีก