กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 267

ในตอนเย็น เจนนี่อยากจะเจอกับลูกทั้งสองคน ก็เลยวิดีโอคอลหาณิชา

เพราะเวลาที่ต่างกัน ในประเทศเป็นตอนกลางคืนดึกมากแล้ว แต่เจนนี่กำลังถ่ายทำฉากกลางคืน เธอเลยมีเวลาพอดี

ณิชามาส์กหน้าให้ความชุ่มชื้นอยู่ เลยเคลื่อนไหวไม่สะดวก

ปัณณ์กำลังยกมือลูบมือกับนวดไหล่ให้เธออยู่พอดี

อรัลถือจานผลไม้ที่ล้างสะอาดมา ป้อนให้ณิชากับปัณณ์เป็นพักๆ

สามแม่ลูกตัวติดกัน ใบหน้าสละสลวยหล่อเหลาอยู่ในจอ เจนนี่อิจฉาจนตาแดงไปหมดแล้ว ร้องโวยว่านี่มันไม่ยุติธรรมเลย!

เธอก็จะมีลูกแฝดที่น่ารักแบบนี้ให้ได้เหมือนกัน

พอถึงสามทุ่มครั้งเด็กน้อยทั้งสองคนก็เข้านอนอย่างเชื่อฟัง

ณิชามาส์กหน้าเสร็จก็เล่าเรื่องที่เกิดอะไรขึ้นในบริษัทให้เจนนี่ฟัง...

“แบบนี้ล่ะก็ พวกเขาก็เป็นผู้สมรู้ร่วมคิดกันน่ะสิ! ให้ตาย Amyคนนั้นทำไม่น่ารังเกียจขนาดนี้ เหยียดชนชาติก็ทีหนึ่งละ ยังไปมีอะไรกับตาเฒ่าหัวงูอีก ไม่คิดว่าสกปรกบ้างหรือไง”

ณิชาชื่นชมความสามารถของเจนนี่ที่ไม่เข้าใจประเด็นหลักเลยสักนิด“ประเด็นตอนนี้คือฉันควรทำยังไงต่อไปน่ะสิ”

“โอ้ะ...จริงด้วยแฮะ แต่ว่านะ Ivanยังเห็นค่าความสามารถของเธอ เพราะงั้นเขาไม่น่าไล่เธอออกเร็วขนาดนั้นหรอก สิ่งสำคัญที่สุดตอนนี้คืออย่าทำตัวให้เขามีข้ออ้างจะไล่เธอออก...”

หลังจากหยุดไปครู่หนึ่ง เจนนี่ก็ตาเป็นประกาย“หรือไม่ เธอไปฟ้องเรื่องแผนการของพวกเขาดีไหม”

ณิชาวิเคราะห์อย่างรอบคอบ “Ivanเป็นรุ่นใหญ่ในบริษัท เคยได้รับโครงการกับรางวัลมากมาย เธอคิดว่าบริษัท จะไล่เขาออกเพราะAmyเหรอ บางทีอาจจะเป็นการตีหญ้าให้งูตื่นก็ได้นะ”

เจนนี่เกาหัว ดวงตากลมโตแสนสวยกลอกไปมา

“งั้นก็แสร้งทำเป็นว่าเราไม่รู้อะไรเลย ดูพวกมันว่าจะเดินไปทางไหน แอบรวบรวมหลักฐานยังไง...”

“นั่นสิ มีแต่ทางนี้แล้ว” ณิชาคิดออกแล้ว แล้วถามต่อ “แล้วเธอเป็นยังไงบ้าง ฉันไม่ค่อยได้ยินเธอพูดเรื่องของเธอเลย..”

เจนนี่หรี่ตาลงทันที แล้วถอนหายใจยาวๆ “บริษัทของเรากำลังล้มละลาย หนทางข้างหน้าคาดเดาไม่ได้ สัญญาของฉํนก็ยังอยู่ในมือพวกเขา ไม่รู้ว่าตอนถึงเวลาจะทำยังไงดี”

“ล้มละลายเหรอ”

“ใช่น่ะสิ กิจการไม่ดี ฉันเป็นศิลปินทำเงินคนเดียว”

ใบหน้าที่มองโลกในแง่ดีของเจนนี่แสดงความโศกเศร้าที่ไม่มีมานาน

แต่ความเศร้าโศกนี้ก็อยู่ได้ไม่นาน ไม่ช้าเธอก็เริ่มพูดถึงเรื่องซุบซิบอื่นๆ “จริงด้วย ณิชา รู้หรือเปล่าว่าอีน้ำตาลผยองอีกแล้ว”

“แปลกมาก ก่อนหน้านี้ที่เวธัสแบนตระกูลของอีน้ำตาลนั่น ถึงคุณย่าศิริจันทร์จะออกหน้าแบกตระกูลรุ่งโรจน์ไว้ แต่ลูกค้าของพวกเขาก็หายไปหมด จนทำอะไรไม่ถูก ใครจะไปรู้ว่าเวธัสออกโรงช่วยตระกูลรุ่งโรจน์เองซะงั้น มีนักข่าวถ่ายภาพน้ำตาลนัดเจอกับเวธัสกันสองต่อสองด้วย...”

น้ำตาลกับเวธัสน่ะเหรอ

เมื่อก่อนนี้...เธอชอบเวธัสมาก

แผลที่หลังของเธอดูเหมือนจะเจ็บปวดขึ้นทันใด แม้แต่ยาที่ไปซื้อมากับเขา เธอก็ไม่อยากจะกินแล้ว

น่ารำคาญ ไม่สบายใจเลย

…

คืนนี้ณิชานอนอย่างไม่สบาย เพื่อให้ไม่กดทับแผล ทำได้เพียงนอนตะแคง

เช้าตรู่ กริ่งประตูก็ดังขึ้น

เมื่อเรียนรู้จากบทเรียนครั้งที่แล้ว ณิชาก็มองผ่านตาแมวก่อนจะเปิดประตู

แต่ก็เห็นเพียงแค่ดอกพุดแสนสวยช่อใหญ่

เธอเปิดประตูอย่างสงสัย ดอกพุดช่อใหญ่ถูกเบนออก ก็โผล่ให้เห็นใบหน้าหล่อเหลาของชาลี

“น้องณิชา ไม่เจอกันนานเลย คิดถึงกันไหม” ชาลียื่นดอกพุดให้ณิชา

ในฤดูนี้ไม่มีดอกพุดแล้ว แต่ชาลีกลับมอบดอกพุดให้เธอเป็นพิเศษ

ณิชาอยู่ต่างบ้านต่างแดน เมื่อได้เห็นคนบ้านเดียวกันก็ดีใจมาก ตอบกลับไปว่า “คิดถึงสิคะ”

“ไม่เชิญเข้าไปนั่งหน่อยเหรอ”

ณิชาถือพุดแล้วหลีกทาง

เด็กน้อยสองคนเพิ่งลุกขึ้นจากเตียง ขยี้ตาอย่างง่วงๆ แล้วก็เห็นชาลียืนอยู่ในห้องนั่งเล่นจริงๆ

“ลุงชาลีเหรอ？”

เด็กน้อยสองคนเรียก ชาลีก็นำของขวัญมาให้แต่ละคน

เขามองห้องที่คับแคบนี้ แล้วก็ชม “ไม่เลวเลยนะ ในบ้านมีเด็กตั้งสองคน ยังเรียบร้อยได้ขนาดนี้ ต่อไปใครจะแต่งงานกับเธอ ต้องโชคดีมากแน่ๆ”

ณิชายิ้มอย่างมีความสุข วางดอกพุดใส่แจกัน

“จู่ๆ มาฝรั่งเศสทำไมคะ”

“ถ้าบอกว่าตั้งใจมาหาเธอกับเวธัสจะเชื่อไหม”

“ให้ล้านหนึ่งถึงจะเชื่อ” ณิชาพูดติดตลก อาจเป็นเพราะเขาเคยช่วยเหลือตัวเองมาหลายครั้งแล้ว เธอจึงรู้สึกเชื่อใจชาลีมาก

ชาลีก็หัวเราะดัง “ถ้าเธออยากได้ อย่าว่าแต่หนึ่งล้านเลย ร้อยล้านเวธัสก็ให้ได้”

ณิชาไม่อยากพูดถึงเวธัส ก็เลยรีบเปลี่ยนประเด็น “จริงสิ ทานอะไรมาหรือยังคะ เดี๋ยวฉันไปทำ อยู่กินด้วยกันไหมคะ”

ชาลีก็ไม่ใช่คนรั้นอะไร ก็ไม่พูดอะไรต่อแล้ว

“เห็นแก่คำเชิญที่เป็นมิตรละกันนะ ฉันจะเป็นนักชิมให้ เดี๋ยวจะดูให้ว่ามีอะไรต้องปรับบ้าง ไม่ต้องเกรงใจนะ”

ณิชากลอกตามองบนใส่เขา

ไม่ใช่ว่าชาลีพูดหยอดผู้หญิงเก่งหรอกเหรอ

ดูเหมือนเธอจะไม่มีโอกาสได้สัมผัสแฮะ...

ชาลีดูเหมือนจะเดาได้ว่าเธอคิดอะไรอยู่ จึงดึงเก้าอี้ออกมานั่งอย่างมีความสุข ขาที่เรียวยาวก็ซ้อนกันอย่างสบาย เกียจคร้านมาก

“ผู้หญิงพวกนั้น แค่ให้อะไรนิดหน่อยก็พวกเธอมีความสุขมากแล้ว”

ณิชาอยากจะบอกว่า ฉันก็เป็นผู้หญิงแบบนั้น! รีบซื้อของมาให้สิ! ตอนกินข้าวเช้า ชาลีบอกว่าเขามากับเวธัส แต่ตอนนี้เวธัสไปอิตาลีแล้ว เขาเบื่อๆ ก็เลยมาหา

บางทีเขาก็ยังพูดถึงความยากลำบากในการแก้ปัญหาความยุ่งเหยิงในประเทศ หลังจากที่เธอหนีไปพร้อมกับลูกฝาแฝด

ตระกูลสนธิไชยยังมีกำลังที่คอยจับตาดูตำแหน่งผู้นำของเขา

เขาต้องใช้ความคิดอย่างมากในการพลิกแพลงในสถานการณ์ที่ยากลำบากเช่นนั้น

ณิชากับลูกทั้งสองดูเหมือนจะไม่สนใจ

ลับๆ แล้ว ปัณณ์ยังแอบเบ้ปากมุ่ยหน้า

ถ้าเขาไม่ทำร้ายหม่ามี๊ที่หลังเวทีโรงแรม บางทีเขาอาจจะไม่เปิดโปงข้อมูล

ณิชากินข้าวอย่างเงียบๆ โดยไม่พูดอะไร

...

หลังจากทานอาหารเสร็จ ณิชาก็สลัดอารมณ์ด้านลบออกไป แล้วกลับไปที่วีเอสเอ กรุ๊ป

นับตั้งแต่ที่เธอรู้การเล่นชู้ของAmyกับIvan เธอก็รู้สึกว่ามองคนในออฟฟิศตรงๆ ไม่ได้แล้ว

โดยเฉพาะอย่างยิ่งAmyเรียกIvanคุณอาอย่างโน้นคุณอาอย่างนี้ ฟังดูยิ่งอุจาดหู

แต่โชคดีที่Ivanยังต้องการโมเดลของเธอ ดูเหมือนจะเตือนAmyไว้ Amyจึงไม่ยั่วยวนเธอเลยในสองวันนี้

ณิชาทำงานล่วงเวลาเพื่อทำต้นแบบโมเดลให้เสร็จแล้วส่งให้Ivan

ในออฟฟิศของIvanตกแต่งหรูหรามาก

ทุกอย่างเป็นไปตามความชอบส่วนตัวของเขาด้วยความสง่างามแบบยุโรปอันเป็นเอกลักษณ์

Ivanหาข้ออ้างให้อลิสาออกไป เหลือเพียงณิชาและIvanในออฟฟิศ

Ivanค่อย ๆ เอาขาที่ไขว่ห้างออก นิ้วที่เรียวเล็กของเขางอเล็กน้อย เคาะโต๊ะทำงาน แล้วถามด้วยยิ้มนิ่งๆ “ณิชาคุณคิดว่าโต๊ะผมเป็นยังไงบ้าง”