กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 269

“ณิชา เมื่อวานเธอยังอยู่เป็นนะ ฉันขอเตือนสติเธอหน่อยก็แล้วกัน” Amyเดินเข้ามาอย่างเย่อหยิ่งแล้วพูดกับณิชา “ตอนนี้เธอลาออกไปยังทันนะ...”

“เรื่องนี้เธอไม่ต้องมายุ่งหรอก”

“เหอะ บอกให้ดีๆ ไม่ฟัง ถ้าไม่ได้เห็นแก่คุณชาลีล่ะก็ ฉันก็ขี้เกียจจะมาเตือนเธอเหมือนกัน”

Amyฮัมเพลงเล็กน้อยแล้วเดินแหยะยิ้มออกไป

ความอยากรู้อยากเห็นของณิชามาถึงจุดสูงสุดแล้ว

เธออดไม่ได้ที่จะแอบไปโทรหาชาลี ไม่พูดพร่ำทำเพลง ถามไปตรงๆ “คุณกับ Amy ทำแบบนั้นกันแล้วจริงหรอ”

“ทำแบบนั้นคือแบบไหน” ชาลีจงใจแกล้งถามเธอ

ณิชากัดฟันพูดคำนั้น“เพศ สัม พันธ์!”

“หล่อนนี่ช่างกล้าพูดจริงๆ” ชาลีพูดเหยียดๆ“ผู้หญิงร่านแบบนั้น เธอคิดว่าฉํนจะเอาหรอ”

“คุณไม่ได้ทำอะไรเธอหรอ”

แล้วทำไมAmyดูหยิ่งผยองนักนะ ชาลีไม่ได้อธิบาย น้ำเสียงก็ดูเย่อหยิ่ง “แล้วเธออยากให้ทำไหมล่ะ”

“บ้าเหรอ” ถึงเธอกับชาลีจะไม่สนิทกัน แต่ณิชาก็ไม่อยากให้เขาโชคร้าย ยังเตือนด้วยความหวังดี “ถ้านายทำอะไรเธอแล้ว ก็ไปโรงพยาบาลด้วยนะ ไปตรวจดูหน่อย ดูเหมือนว่าเธอจะใช้ชีวิต...มั่วอยู่”

ณิชาคิดว่าเธอบอกใบ้ไปหมดแล้ว

ด้วยความเฉลียวฉลาดของชาลี น่าจะรู้สิ่งที่เธอต้องการจะสื่อ

ชาลียิ้มให้เธอผ่านสายโทรศัพท์——

“นานๆ ทีเธอถึงจะเป็นห่วงฉัน ณิชา ฉันล่ะซึ้งใจจริงๆ แต่อย่าคิดว่าฉํนเป็นคนแย่ขนาดนั้นสิ ถึงฉันจะไม่ใช่คนดีอะไร แต่ก็ไม่ได้ถึงขนาดกินไม่เลือกหรอกนะ”

อะไรกัน...

ก็ดี ดูเหมือนเขาจะไม่ได้สนใจAmyเลยสักนิด แถมไม่มองเธอเป็นคนอีกต่างหาก

คืนนั้น ชาลีพาณิชากับเด็กน้อยสองคนไปทานอาหารจีน

ตามที่เขาบอก พรุ่งนี้เขาจะกลับเมืองพรแล้ว มื้อนี้ถือได้ว่าเป็นมื้อสุดท้ายของพวกเขา

“นี่ ให้เธอ”

เมื่อทานอาหารเสร็จ ชาลีหยิบแฟลชไดรฟ์ออกจากกระเป๋าแล้วยื่นให้ณิชา

ณิชาเช็ดคราบมันที่มุมปากให้เด็กน้อยทั้งสอง แล้วมองไปที่แฟลชไดรฟ์อย่างสงสัย“ข้างในมีอะไร”

“ทำไมถามเยอะจัง เอาไปดีๆ ก็พอ ตอนไหนเศร้าๆ ค่อยเอาออกมาเปิด” ร่างสูงของชาลียืนขึ้นแล้วเดินไปจ่ายเงิน ตอนที่เดินอ้อมณิชา เขาก็ลูบกระหม่อมของเธอเบาๆ กลิ่นผมที่ชวนให้ผ่อนคลายก็โชย

ณิชาเหล่มองฝ่ามือใหญ่ที่ตกลงบนหัวของเธอ

ดูเหมือนว่าเขาจะชอบทำกับเธอเหมือนเป็นเด็ก แล้วหยุมผม...

ณิชาหมดคำพูด

มีหัวน้อยๆ น่ารักของเด็กอีกสองคนรอให้เขาหยุมอยู่ไม่ใช่หรือไง ณิชาเก็บแฟลชไดรฟ์แล้วพูดกับเด็กน้อยทั้งสอง “รอแม่ที่นี่นะครับ แม่จะไปห้องน้ำ”

“โอเคครับ!” เด็กน้อยพูดพร้อมกัน

ในห้องน้ำ ณิชายืนอยู่หน้าอ่างล้างหน้า รองน้ำขึ้นมาแล้วตบเบาๆ ไปที่แก้มของ

มีผู้หญิงอีกคนหนึ่งยืนอยู่ข้างเธอ กำลังทาลิปสติกที่กระจก

ผู้หญิงคนนั้นก็เหลือบมองณิชา แล้วพูดว่า “คุณคะ ผิวคุณดีมากเลย”

ณิชาเงยหน้าขึ้นจากมือแล้วหันหน้าไปทางผู้หญิงในกระจก

ผู้หญิงคนนั้นเป็นชาวฝรั่งเศสด้วย สวยมาก สูง หน้าตาเป็นเอกลักษณ์

สบตากับในกระจกครู่หนึ่ง ณิชาก็ยิ้มกลับเช่นกัน

“ขอบคุณค่ะ คุณก็สวยมากเหมือนกัน”

หลังจากที่ผู้หญิงคนนั้นจากไป ณิชาก็เช็ดคราบน้ำที่มือออก แล้วก็เจอกระเป๋าหนังสีแดงปราณีตบนอ่างล้างหน้า

ณิชานึกถึงผู้หญิงคนนั้นทันที แล้วรีบวิ่งออกไปตาม...

“คุณคะ กระเป๋าหล่นค่ะ!” ณิชาตะโกนลั่นประตูโดยไม่รู้ตัว