กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 399

ปลายนิ้วมือของชาลีถูฝ่ามืออุ่นเบาๆสองสามครั้ง ราวกับว่าเขากำลังล้อเล่นอะไรบางอย่าง แก้มของก้อยก็เป็นสีแดงขึ้นมาในทันที แล้วก็ดึงมือกลับอย่างเขินอาย

“พี่ชาลี ขอบคุณที่ยอมรับก้อยนะคะ ก้อยซาบซึ้งจริงๆ...”

หลังจากนั้นก็โค้งให้ชาลี

ชาลีช่วยพยุง้เธอขึ้นมา ปลอบโยนด้วยน้ำเสียงเอ็นดู “เป็นคนครอบครัวเดียวกันทั้งนั้น เธอจะเกรงใจไปทำไม”

“ก้อยดีใจจัง! ในที่สุดก้อยก็มีบ้านแล้ว!” ก้อยสะอื้นและทรุดตัวลงในชาลีอ้อมแขนชาลี

หน้าอกของเธอลูบไล้ที่หน้าอกของเขา ร่างของคนหนุ่มสาวทั้งสองก็โอบกอดกัน ก้อยรู้สึกว่าชาลีมีใจให้เธอ ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่จงใจสะกิดฝ่ามือของเธอเมื่อกี้

เธอต้องจับต้นไม้ใหญ่อย่างชาลีให้แน่น เขาเป็นคนในรุ่นเดียวกันที่ทำความรู้จักได้ดีที่สุดแล้ว

หลังรับประทานอาหาร คุณย่าศิริจันทร์ก็หวังว่า ก้อยจะอยู่ที่ตระกูลรุ่งโรจน์ แถมยังเลือกห้องส่วนตัวให้ ก้อยเองด้วย เป็นห้องนอนเยื้องๆกับเธอ

การที่ได้อยู่ในคฤหาสน์หรูหราเช่นนี้ ก็มีคนรับใช้คอยรับใช้ แน่นอนว่าก้อยชอบใจอยู่แล้ว!

เธอแสร้งทำเป็นลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วตกลงโดยอ้างว่าคิดถึงคุณยาย

ก้อยพูดคุยกับคุณยายสักพัก แล้วก็อ้างว่าเหนื่อยมากขอขึ้นไปอาบน้ำชั้นบน จากนั้นก็บอกน้ำตาลเกี่ยวกับสถานการณ์ของเธอที่นี่ทันที บอกว่าคุณย่าศิริจันทร์เชื่อตัวเองแล้ว!

น้ำตาลฟังการนับญาติที่ราบรื่นของเธอ ก็สงสัยและแปลกใจเล็กน้อย

“เธอจะบอกว่าเธอไม่ได้ใช้อะไรที่ฉันสอนเลย นางแก่นั่นก็เชื่อแล้วงั้นเหรอ”

ก้อยเริ่มรู้สึกไม่พอใจกับท่าทีของน้ำตาล “คุณยายตามหาฉันมาหลายปีแล้ว เธอตื่นเต้นมาก เธอก็แก่แล้ว ส่วนฉันก็แสดงดีมาก ไม่มีใครสงสัยอะไรก็ปกติดีอยู่แล้ว!”

คนใช้ทั้งตระกูลรุ่งโรจน์ต่างเรียกเธอว่าคุณหนู ความรู้สึกนี้มันดีจริงๆ!

น้ำตาลยังไม่วางใจ "ยังไงเธอก็อย่าหลุดไปก็แล้วกัน ระวังตัวด้วย"

.....

ในห้องข้างๆ ห้องนอนใหญ่ของคุณย่าศิริจันทร์ ตุ๊กก็จัดที่นอนตามปกติ

คุณย่าศิริจันทร์นั่งอยู่ข้างโต๊ะน้ำชากลม มือข้างหนึ่งเคาะโต๊ะ สายตาของเธอจับจ้องไปที่แบบร่างของณิชาบนผนังฝั่งตรงข้าม ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่กันแน่ ท่าทางจริงจัง

ตุ๊กจัดเตียงเสร็จแล้วก็เข้ามาช่วยคุณย่าเปลี่ยนชุดนอน

คุณย่าศิริจันทร์สีหน้าซับซ้อน “เธอเห็นท่าทีตอนที่ฉันให้เด็กคนนั้นอยู่ในคฤหาสน์นี้หรือยัง”

“เห็นแล้วค่ะ” ตุ๊กพยักหน้าอย่างตื่นเต้น “คุณหนูดีใจมากที่ได้เจอกับท่าน ต่อไปท่านก็จะไม่เหงาแล้วนะคะ เพียงแต่สงสารคุณวี ยังสาวอยู่แท้ๆ...”

คุณญ่าศิริจันทร์รู้สึกเศร้า ถูลวดลายของกำไลในมือของเธอ น้ำตาก็ไหลอาบแก้ม

สร้อยข้อมือนี้ก้อยคืนให้เธอ นับว่าแนการยืนยันตัวเธอเหมือนกัน

ตุ๊กรีบหยิบทิชชูสะอาดเช็ดให้คุณย่า "ฉันปากเสียเองค่ะท่าน วันนี้คุณหนูกลับมาแล้วต้องดีใจสิคะ!" แม้แต่ตอนที่ได้พบกับก้อยเมื่อครู่นี้ คุณย่าศิริจันทร์ก็ยังสงบมาก

แต่ทันทีที่ได้ยินชื่อกานต์รวี ตาก็แดงก่ำ...

ตุ๊กเสียใจอีกครั้งที่ไม่รู้จักกาลเทศะ

“คุณหนูเหรอ” คุณย่าศิริจันทร์จ้องเขม็งด้วยความรังเกียจ “มันคู่ควรเหรอ!”

ตุ๊กชะงักไปทันที “นี่มัน...”

“ก๊อก ก๊อก ก๊อก”

ตอนนั้นเอง ประตูห้องนอนใหญ่ก็ถูกเคาะ

ก้อยเพิ่งอาบน้ำเสร็จ โดยสวมชุดนอนแคชเมียร์คุณภาพสูงที่คนใช้เพิ่งเอามาให้ ใบหน้าเห็นได้ชัดว่าพยายามแต่งหน้าบางๆ แล้วยิ้มหวานเดินมาหาคุณย่าศิริจันทร์

“คุณยายคะ คืนนี้หนูอยากนอนกับคุณยายได้ไหมคะ”