กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 451

ณิชาหันไปมองหน้าเขาทันที ร่างกายสั่นเทา คำถามของเขายังคงก้องดังอยู่ในหูของเธอ

ความคิดเดียวที่แวบเข้ามาในหัวของเธอก็คือ : ตอนนี้เขารู้ที่มาที่ไปของเรื่องนี้แล้ว เธอจะปิดบังเขาไม่ได้อีกต่อไป

หรือว่ามันเป็นไปได้ไหมที่เขาจะจงใจหลอกเธอมากกว่า?

“ฉันไม่เข้าใจว่าคุณพูดเรื่องอะไร”ณิชาไม่ยอมอ่อนข้อ เธอเลือกที่จะหลบตาเขาแทน

เวธัสกัดฟันกรอดจนแก้มทั้งสองข้างนูนขึ้นมา ดมกลิ่นดอกการ์ดิเนียจางๆ จากร่างกายของเธอแล้วก็นึกย้อนไปถึงช่วงเวลาที่พวกเขาทั้งสองคนเข้าได้เข้าเข็มกันบนเตียง นั่นคือช่วงเวลาที่พวกเขาบ้าคลั่งกันที่สุด แต่ว่าตอนนี้กลับได้ยินประโยคที่พูดว่า “ไม่เข้าใจ”ของเธอ มันเหมือนกับจะเป็นประโยคเยาะเย้ยถากถางเลย——

“ตาเฒ่าชิงตัดหน้าหาท่านสุขุมเจอก่อน พบว่าเขาถูกขังอยู่ในคุกสักที่หนึ่ง แล้วก็เอาเรื่องความปลอดภัยของเขามาขู่ให้คุณเลิกกับผม แล้วก็ยอมทิ้งเรื่องสิทธิการเลี้ยงดูของลูกๆ ด้วย นี่คือเรื่องราวที่เกิดขึ้น ผมพูดถูกไหมล่ะ? ”

พอเจอเขาถามออกมาเป็นฉอดๆ ใบหน้าของณิชาก็ซีดเซียวลงในทันที สีเลือดฝาดที่แก้มนั้นก็เริ่มจางลง

เขารู้ทุกอย่างจริงๆ ด้วย……

ท่านประเสริฐจะคิดว่าเธอเป็นคนพูดรึเปล่า?

ร่างกายของเธอสั่นเทาเล็กน้อย ตอนนี้เธอเริ่มคิดที่จะต่อต้าน “คนอื่นก็ต่างบอกว่าพ่อของฉันน่ะเสียไปนานแล้ว แล้วเหตุผลที่ฉันยอมแพ้เรื่องสิทธิการเลี้ยงดูของลูกๆ ก็เพราะฉันคิดว่าคุณน่าจะมอบสิ่งที่ดีกว่าให้พวกเขาได้ มันไม่ใช่อย่างที่คุณพูดหรอกนะ……”

“ยังจะมาเสแสร้งอีกเหรอ？！”เวธัสยื่นมือไปบีบคางของเธอ พร้อมกับจ้องมองเธออย่างเยือกเย็น “ภาพถ่ายติดเลือด บทสนทนาระหว่างคุณกับตาเฒ่า และการที่ลุงพรให้คุณยกเลิกสัญญาก่อนงานแต่ง คุณคิดจะปิดหูปิดตาผมเหมือนคนโง่งั้นเหรอ? ณิชา สรุปแล้วคุณได้เห็นผมเป็นสามีบ้างไหม！ทำไมถึงไม่ยอมบอกเรื่องจริงกับผม หรือคิดว่าผมจะไม่สนใจความเป็นความตายของพ่อคุณงั้นเหรอ? ”

เธอสัมผัสได้ถึงความโมโหของเขา

และสิ่งที่ตามมาก็คือความรู้สึกผิดหวังและหมดหนทาง

“ฉันเคยคิดอยากบอกคุณ แล้วพวกเราก็แบกรับมันด้วยกัน แต่ฉันจะกล้าได้ยังไงกัน? คนที่กุมความตายของพ่อฉันอยู่ก็คือปู่ของคุณ แค่เขาออกคำสั่งเพียงนิดเดียว การที่ฉันรอคอยให้ครอบครัวอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันมาตลอดสี่ปีก็หมดความหมายไปเลย ต่อให้เขาจะไม่ได้ทำร้ายพ่อ แล้วคุณล่ะ? คุณจะอยู่ฝ่ายตรงข้ามกับเขาไหม คุณจะอยู่ตรงกลางระหว่างพวกเราแล้วตกอยู่ในสถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออกไหม? ถ้าเกิดว่าเป็นแบบนั้น สู้พวกเราถอยกันคนละก้าวดีกว่า ฉันเชื่อว่ามันเป็นเพียงแค่ชั่วคราวเท่านั้น……”

จู่ๆ ความลับที่ฝันลึกอยู่ในหัวใจก็พรั่งพรูออกมา

เธอรู้สึกสบายใจขึ้นเล็กหน่อย แต่ว่ากลับรู้สึกเจ็บปวดมากขึ้นมากกว่า เพราะว่าตอนนี้เธอกำลังดึงเขาลงไปที่หนองน้ำ พาเขาเข้ามาอยู่ในสถานการณ์ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกกับเธอไปด้วย

เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าท่านประเสริฐคอยส่งคนมาจับตามองเธอตลอดเวลารึเปล่า

ท่านประเสริฐจะรับรู้เกี่ยวกับบทสนทนาของพวกเขาด้วยไหม?

และทันใดนั้น เธอก็นึกถึงคุณย่าศิริจันทร์

การที่ท่านประเสริฐอยากแยกเธอออกจากเวธัส เหตุผลคงไม่มีอะไรมากไปกว่าการที่เขาดูถูกเกี่ยวกับภูมิหลังของเธอ

ถ้าเกิดว่าเธอไปนับญาติกับตระกูลรุ่งโรจน์ เขาก็คงจะไม่มีเหตุผลที่จะห้ามไม่ให้เธอกับเวธัสคบกันอีกใช่ไหม?

พอคิดได้แบบนี้แล้วเธอก็รู้สึกดีใจขึ้นมาทันที เธอยิ้มพร้อมกับน้ำตาพร้อมกับมองไปที่เวธัส “ฉันรู้แล้วว่าจะทำยังไงให้คุณปู่ของคุณยอมรับฉัน คุณไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น และก็ไม่ต้องให้เขารู้ด้วยว่าคุณรู้ความจริงแล้ว รอฉันก่อน ให้เวลาฉันอีกหน่อย ไม่นาน ฉันรับรองเลยว่าพวกเราจะกลับมาอยู่ด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตาอีกครั้ง”

สายตาของเวธัสมืดมนลงในทันที

ขนาดเขาอธิบายจนกระจ่างขนาดนี้แล้ว เธอยังทำให้เขาแกล้งทำเป็นหูหนวกอีก

ดูเหมือนว่าผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างเธอจะแบกรับภาระที่หนักอึ้งของผู้ชายเอาไว้เพียงคนเดียว

“ให้เวลาคุณเพื่อวางแผนหลบหนีอีกครั้งงั้นเหรอ? ”

เสียงชั่วร้ายของเขาเหมือนออกมาจากนรก มันเยือกเย็นและกระแทกเข้ามาในหัวใจของณิชา ณิชาจ้องมองเขาอย่างตกตะลึง “คุณ……คุณคิดว่าฉันหลอกคุณงั้นเหรอ? มันไม่ใช่แบบนั้น！มันเพราะว่าวันนี้ฉันพึ่งจะรู้มาว่า……”

“รู้มาว่าอะไร? รู้ว่าผมไม่สามารถปกป้องคุณกับญาติของคุณได้ยังงั้นเหรอ? รู้ว่าผมไม่มีความสามารถ ผมเป็นแค่คนที่ไม่มีประโยชน์ ดังนั้นคุณเลยไม่มีแม้แต่ความกล้าที่จะบอกผม ยอมที่จะเก็บทุกอย่างไว้คนเดียวใช่ไหม? ”

คำถามและคำตอบของเธอในวันนั้นยังคงดังก้องอยู่ในหูของเขา

เขาหัวเราะเยาะสามีของเพื่อนร่วมชั้นที่ไร้ความสามารถของเธอ แต่วันนี้มันก็เป็นจริงแล้ว——

เขาต่างหากที่ไร้ความสามารถ！——

แม้แต่ภรรยาของเขายังไม่สามารถเข้าใจเขาอย่างสุดหัวใจได้เลย！