กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 493

“คุณหวังให้เป็นผมเหรอ?” เวธัสจ้องที่เธอด้วยดวงตาที่เร่าร้อน

ณิชาส่ายหัวอย่างตรงไปตรงมา “แน่นอนว่าฉันไม่อยากให้เป็นแบบนั้น ไม่ว่าลุงจะเคยทำอะไรมาก่อน ยังไงเขาก็ต้องถูกลงโทษทางกฎหมาย ฉันหวังว่าคุณจะเป็นฝ่ายที่ดีเสมอ”

“โลกนี้ไม่ความดีและความชั่วที่แท้จริง” เวธัสยกมือขึ้นและลูบแก้มของเธออย่างเอ็นดู เขาพบว่ามันเย็นเล็กน้อย เขาเลยปรับอุณหภูมิเครื่องปรับอากาศในรถทันที

“คุณยังไม่ได้ตอบฉันเลยว่าคุณทำหรือเปล่า”

“ไม่” เวธัสตอบอย่างเรียบง่ายโดยไม่ลังเล

เขาตั้งใจจะฆ่าพิภพอย่างเงียบๆ แต่เขาไม่อยากให้เขาตายเร็วขนาดนี้ และเขาอยากให้เขาตายในคุก แต่มีใครบางคนเร็วกว่าเขา และได้ชนพิภพตาย

และคนนั้น...คือภูมิภัทร

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เวธัสก็เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย “คุณกับภูมิภัทรรู้จักกันได้ยังไง?”

“...นั่นเป็นอุบัติเหตุที่ไม่ค่อยดีนัก!”

ณิชาไม่จำเป็นต้องปิดบังเวธัส ดังนั้นเขาจึงบอกเวธัสเกี่ยวกับเรื่องรถชนอย่างละเอียด ในตอนท้ายเขาก็ทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อย “ถ้าเขาไม่ได้ช่วยฉันไว้ครั้งแล้วครั้งเล่า ฉันคิดว่าเขาเป็นพวกบ้าตัณหาจริงๆ”

“ต่อไปอยู่ให้ห่างจากเขา!” เวธัสไม่พอใจที่มีคนมายุ่งกับผู้หญิงของเขา

ไม่ว่าภูมิภัทรจะมีเจตนาอื่นหรือไม่ เขาไม่เชื่อว่าจะมีมิตรภาพที่บริสุทธิ์ระหว่างชายหญิงบนโลกนี้ และเป็นความสัมพันธ์ที่ยอมใช้ชีวิตแลกแบบนี้

ณิชารู้สึกว่าเขาหึงเธอมากๆ เธอบีบแก้มของเขาและพูดอย่างโกรธเคืองว่า “ดูเหมือนว่าคุณจะไปเรื่อยอีกแล้ว ภูมิภัทรมาที่นี่เพื่อตามหาคู่หมั้นของเขา เขาไม่สนใจผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว เข้าใจไหม??”

เวธัสดึงมือของเธอออกจากใบหน้าของเขาอย่างไม่พอใจ และพูดด้วยน้ำเสียงที่ลึกล้ำว่า “ถ้าคู่หมั้นของเขาแต่งงานด้วยล่ะ”

“ไร้สาระ”

“ผมตอบแทนที่เขาช่วยชีวิตคุณไว้แล้ว ต่อไปเจอเขาก็อยู่ให้ห่างจากเขาหน่อย”

เขาบอกว่าเขากำลังมองหาคู่หมั้นของเขา แต่คู่หมั้นของเขาถูกแยกจากกันตั้งแต่เด็ก ซึ่งพวกเขาไม่น่าจะมีความรู้สึกที่ดีให้เขา ไม่รู้ว่าเขาเอาความรู้สึกนี้มาแทนที่ใครหรือเปล่า ยังไงเวธัสก็ไม่อยากสร้างคู่แข่งให้กับตัวเอง

แม้ว่าการที่เขาและณิชาได้อยู่ด้วยกันนั้นจะไม่ได้ราบรื่นมาก แต่ระหว่างพวกเขาก็ไม่เคยมีผู้ชายคนอื่น

ไม่นับภูมิภัทร ในสายตาของเวธัส เขาไม่คู่ควรที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของเขาเลย

ณิชาแอบกลอกตาในมุมที่เวธัส่มองไม่เห็น

เขาหึงหนักมาก หนักมากกว่าเธออีก

ไม่ นี่มันคือการครอบครอง!

ขากรรไกรของเขาถูกนิ้วเรียวของชายคนนั้นบีบ และเวธัสก็หรี่ตาลงอย่างอันตราย “ดูเหมือนคุณจะมีปัญหากับคำพูดของผม?”

เธอกลอกตา เขาคิดว่าเขาตาบอดเหรอ?

ณิชาเยาะเย้ยและเกลี้ยกล่อมสิงโตที่เย่อหยิ่งในทันที “ไม่ ไม่ คุณสามีว่ายังไงก็อย่างนั้นเลย! ในฐานะที่เป็นคุณนายตระกูลสนธิไชย ต้องอยู่ห่างจากสัตว์ตัวผู้เสมอ รวมทั้งหมาตัวนั้นที่เอามาเลี้ยงด้วย!”

ครึ่งหน้าก็ฟังดูปกติ แต่ครึ่งหลัง เหมือนคนบางคนกำลังพูดประชด

ใบหน้าของเขาไม่พอใจมาก เขามองไปที่เธออย่างมุ่งร้าย

เมื่อณิชาตระหนักถึงวิกฤต มันก็สายเกินไป และเธอก็ถูกโอบล้อมด้วยการครอบงำของเขา

ชายคนนั้นเอนตัวไปปิดริมฝีปากสีเชอรี่ของเธอ ดูดซับกลิ่นหอมจากปากของเธอ บรรยากาศในรถร้อนอบอ้าว แต่ณิชายังคงเหลือบมองเด็กน้อยสองคนที่อยู่ข้างหลัง โชคดีที่พวกเขาหลับลึกมาก ไม่มีวี่แววว่าจะตื่นเลย...

……

วันรุ่งขึ้น ณิชาได้รับโทรศัพท์จากภูมิภัทร

ในตอนนั้น ภูมิภัทรได้รับบาดเจ็บสาหัสกว่าพิภพ ดังนั้นเขาจึงเพิ่งออกจากโรงพยาบาล

ตอนที่ไปตามนัด เขาแต่งหน้าเบาๆ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอายุที่มากขึ้นหรือเปล่า ร่างกายเธออ่อนแรงลงทุกที ช่วงนี้เธอกลัวหนาวมาก จึงใส่เสื้อผ้าหนาๆ ไม่ยอมให้ลมเข้ามาได้เลย เหมือนบะจ่างเลย