กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 517

เวธัสรู้สึกได้ว่าณิชากำลังรออยู่ และก็เทนมอุ่นให้เธออย่างเป็นสุภาพบุรุษ และรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความรักก็เผยให้เห็นผ่านทางแววตาของเขา

“เธอเป็นภรรยาของผม แค่จะรักและโอ๋เธอก็ไม่มีเวลาแล้ว แล้วจะเอาเวลาไหนไปทำเรื่องที่ผิดต่อเธอได้ล่ะ? แต่ว่าผมต้องขอบคุณคุณเจนนี่มากเลยนะ ที่หลายปีที่ผ่านมาคอยอยู่ข้างๆ ภรรยาผมตลอด”

ณิชารู้สึกใบหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาทันที สายตาของเวธัสเต็มไปด้วยความรัก และหัวใจของเธอก็เต้นแรงขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้

ครืด——

สายไหมเห็นว่าสายตาของเวธัสมีเพียงแค่ณิชาคนเดียวเท่านั้น มีดในมือของเธอส่งเสียงแหลมบนจาน ทำให้เกิดเสียงการถูที่รุนแรง

เสียงขูดจานนี้ไม่ได้มีผลต่อคู่ชายหญิงทั้งสองคู่นี้แม้แต่นิดเดียว

เจนนี่ถามเธออย่างสงบว่า “น้อง มือเป็นตะคริวเหรอ? ”

“……ฮ่าๆๆ ใช่ค่ะ！”สายไหมแกล้งหัวเราะออกมา ไม่ว่าจะคิดยังไงเธอก็คิดไม่ออก ว่าทำไมเมื่อคืนคนที่อยู่กับเธอถึงได้กลายเป็นเหมันต์ได้?

หรือว่าเวธัสจงใจล่อเธอออกไป แล้วก็เรียกให้เหมันต์ไปที่สวนดอกไม้งั้นรอ?

พอนึกถึงความเป็นไปได้นี้ สายไหมก็รู้สึกเย็นยะเยือก เหมือนตกลงไปในขุมนรก

ละในตอนนี้เอง ศิริจันทร์ก็มาถึงแล้ว เมื่อคืนคุณย่านอนกับเด็กน้อยทั้งสองคน สายตาเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ไม่สามารถปกปิดได้ และพอเธอมาถึง ทุกคนที่นั่งอยู่บนโต๊ะก็ล้วนยืนขึ้นทักทาย

ศิริจันทร์โบกมือและทุกคนก็นั่งลงเหมือนเดิม

“เจนนี่ ตอนนี้รู้สึกดีขึ้นบ้างรึยัง? ” ศิริจันทร์มองไปที่หน้าท้องของเจนนี่ตามความเคยชิน

เจนนี่พยักหน้าหลายครั้ง “ดีขึ้นมากแล้วค่ะ ขอบคุณคุณย่ามากนะคะที่เป็นห่วง”

“ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว”

เจนนี่ยิ้มตาหยีแล้วก็คีบอาหารให้กับคุณย่า ขณะที่เธอนั่งลงบน ขู่ๆ เธอก็รู้สึกว่ามีบางอย่างกำลังใกล้เข้ามาอย่างเงียบๆ ใต้โต๊ะ และจากนั้น ก็ดูเหมือนว่าจะมีนิ้วเท้าขยับขึ้นเล็กน้อยตามขากางเกงของเธอ

เมื่อปลายนิ้วของผู้ชายกำลังจะแตะขาที่บอบบางของเธอ เจนนี่ก็รู้สึกตกใจ

เหมือนมีไฟก่อกำเนิดขึ้นในดวงตาทั้งสองข้างของเธอ และจ้องไปที่ชายที่ดูจริงจังที่อยู่ตรงข้ามอย่างดุเดือด

ชาลีไม่รู้ถึงความเขินอายของเจนนี่เลย

เท้าของเขายังคงขยับขึ้นอย่างช้าๆ และเมื่อกระโปรงสั้นของเธอถูกยกขึ้น ก็เหลือแค่กางเกงเลกกิ้ง นิ้วสัมผัสขึ้นไปเรื่อยๆ สัมผัสที่อบอุ่น สร้างความรู้สึกคลุมเครืออย่างไม่รู้ตัว ……

เจนนี่หันตัวไปด้านข้าง แล้วณิชาก็มองเธออย่างประหลาดใจ “ทำไมเหรอ? ”

“เปล่า……”เจนนี่เขินจนหน้าแดง ก็เลยรีบคีบอาหารให้ณิชา “ฉันคีบให้！”

อาหารเช้านั้นรสชาติค่อนข้างอ่อน มีแต่พริกที่เข้ากันกับสีสันในอาหารเลิศรสนับสิบๆ อย่าง เจนนี่ก็คีบโดนพริกพอดี

ณิชาจ้องพริกแดงที่ถูกคีบใส่จานของตัวเอง แล้วไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือว่าร้องไห้ดี

“มือลื่นน่ะ เดี๋ยวคีบให้ใหม่นะ……”เจนนี่ยิ้มอย่างเก้อเขิน แล้วก็คีบอาหารให้ณิชาใหม่ และก็จ้องเขม็งไปที่พี่ชายจอมสร้างปัญหาด้วยหางตา

ชาลีกลับยังมีท่าทีขี้เล่นอยู่เหมือนเดิม ใบหน้าที่ดูดียิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์

เขากำลังกินข้าวอย่างสง่างาม แต่ว่าการกระทำนั้นช่างไม่มีระเบียบวินัยเอาซะเลย

ทันใดนั้นเจนนี่ก็นึกถึงคำหนึ่ง——

สุภาพบุรุษจอมปลอม

เขาแสร้งทำเป็นว่าสงบและสง่างามมาก อันที่จริงใครจะรู้ว่าเขากำลังเรื่องไร้ศีลธรรมอยู่ใต้โต๊ะอาหารต่อหน้าผู้คนมากมาย