กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 531

การกระทำของเวธัสที่ลูบท้องของเธอชะงักไป และเกิดความคิดที่ไม่อยากให้เธอเข้าห้องผ่าตัดขึ้นชั่ววูบ

แต่สุดท้ายแล้วเขาก็ปล่อยเธอ

“เข้าไปเถอะ ผมจะรอคุณอยู่ข้างนอก”

ณิชาตามคุณหมอและพยาบาลเข้าไปในห้องผ่าตัดอย่างห้าวหาญ

ภายในห้องผ่าตัดเตรียมทุกอย่างพร้อมแล้ว ในมือของพยาบาลถือยาชา เธอชี้ไปที่เตียงตรงหน้า พลางเอ่ยอย่างเกรงใจว่า “คุณณิชา รบกวนคุณปลดกางเกงออกครึ่งหนึ่งแล้วเอนตัวลงบนเตียง ขาวางไว้ด้านบน ฉันจะฉีดยาชาให้คุณค่ะ...”

ได้ยินว่าต้องปลดกางเกง ณิชาก็ไม่รู้สึกกระอักกระอ่วนเลยสักนิด เพียงแต่ในใจเกิดความรู้สึกอยากเปิดประตูแล้วหนีออกไปชั่ววูบ!

เมื่อมองไปรอบๆ ภายในห้องตรวจมีตัวอักษรแวววาวเขียนไว้ว่าแผนกสูตินรีเวช เธอต้องเอาลูกออกในสภาพแวดล้อมเช่นนี้

ณิชาถอดกางเกงออกอย่างเชื่องช้า และขึ้นไปเอนตัวลงบนเตียงตามวิธีที่คุณหมอพูด

เธอหลับตาลง และพูดกับตัวเองไม่หยุดว่า เธอกับลูกคนนี้ไม่มีวาสนาต่อกัน

คุณหมอสาวเห็นท่าทางยอมรับในชะตากรรมของเธอแล้ว ก็แลกเปลี่ยนสายตากับพยาบาลสาว และส่งสัญญาณให้เธอรีบฉีดยาชาโดยเร็ว ในใจก็รู้สึกผ่อนคลาย โชคดีที่เธอเชื่อว่าเด็กคนนี้เป็นการตั้งครรภ์นอกมดลูก...

นางพยาบาลเดินไปถึงตรงหน้าณิชา ในมือก็ถือเข็มฉีดยาชาเอาไว้

เสี้ยววินาทีที่เข็มฉีดยาเย็นเฉียบสัมผัสถูกผิวหนัง แก้มของณิชาก็ซีดเผือดในทันที...

...

นอกห้องผ่าตัด

เวธัสยืนอยู่ที่หน้าบานหน้าต่างบานใหญ่ เดินกลับไปกลับมาด้วยความหงุดหงิด

ตั้งแต่ต้นจนจบนั้นเขาทำใจให้สงบไม่ได้

จึงหยิบบุหรี่ในกระเป๋าออกมามวนหนึ่งแล้วจุดไฟ ดูดบุหรี่คำแล้วคำเล่า

หมอผู้ชายคนหนึ่งเดินผ่านระเบียงทางเดินนอกห้องผ่าตัดพอดี เขาได้กลิ่นบุหรี่จางๆมาแต่ไกล จึงเดินตามมา และตะคอกใส่เงาร่างที่สวมชุดสูท โดยไม่ได้ดูว่าเป็นใครกันแน่ว่า “คุณไม่รู้หรอว่าโรงพยาบาลห้ามสูบบุหรี่ คุณเป็นคนไข้ของแผนกไหน รีบดับบุหรี่เดี๋ยวนี้!”

เวธัสที่กำลังสูบบุหรี่หยุดชะงัก และค่อยๆหันมา

ใบหน้าหล่อเหลาจนสวรรค์พิโรธผู้คนโมโหปรากฏเขาสู่สายตาของหมอผู้ชาย นัยน์ตาของหมอผู้ชายหดวูบทันที “คุณ...คุณเวธัส?”

สองนิ้วของเวธัสคีบบุหรี่เอาไว้ ขณะมองไปทางหมอผู้ชายด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก

หมอผู้ชายส่ายหน้าไปมา อ้ำๆอึ้งๆ “ขอโทษครับคุณเวธัส ผมไม่รู้ว่าเป็นคุณ คุณชอบสูบบุหรี่ก็สูบให้เต็มที่เลยครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้...”

ระหว่างที่พูด หมอผู้ชายก็รีบลนลานหนีไป เวธัสออกแรงสูดดมควันบุหรี่สีขาว ริมฝีปากบางเม้มแน่น ทันใดนั้นก็ดับก้นบุหรี่และโยนลงไปในถังขยะ จากนั้นก็พิงเข้ากับกำแพง ก้มหน้านิ่งเงียบอยู่ตรงนั้น...

...

ภายในห้องผ่าตัด ณิชานอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย และรู้สึกถึงปลายเข็มของยาชาที่ทิ่มเข้าไปในผิวหนัง

ในตอนที่นางพยาบาลตั้งใจจะฉีดยาชาเข้าหลอดเลือดดำ เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์มือถือที่ดังขึ้นกะทันหัน ก็ทำลายความเงียบสงัดภายในห้องลง

มือของนางพยาบาลสั่น ปลายเข็มจึงหลุดออกจากผิวหนัง

ณิชาลืมตามองหาโทรศัพท์มือถือ “ขอโทษค่ะ ฉันลืมปิดโทรศัพท์มือถือ”

“ไม่เป็นไรค่ะ”

คุณหมอกล้าตำหนิณิชาเสียที่ไหน

ณิชายิ้มอย่างรู้สึกผิด หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋า เมื่อเห็นว่าบนหน้าจอปรากฏเบอร์โทรศัพท์ที่โทรเข้ามาว่าเป็นของสุขุม ปลายนิ้วที่ตั้งใจจะกดปิดเครื่องก็ชะงักเล็กน้อย

คุณพ่อคิดจะเอาเด็กคนนี้ออกเงียบๆ เป็นเพราะ...เขารู้อะไรก่อนหน้านี้หรือเปล่า?