กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 543

ณิชาบังคับตัวเองให้สงบลง เธอมองตาเขา โดยไม่หลบสายตา แต่ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตาอย่างรวดเร็ว...

“ถ้าคุณคิดว่าความเศร้าของฉันมันคือความรู้สึกผิด งั้นก็บอกมาสิ ว่าฉันต้องทำยังไงถึงจะไม่ต้องคิดถึงลูกที่สูญเสียไปเวลาที่เห็นคุณ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้เป็นตัว แต่ฉันก็ฝันร้ายทุกวัน ฝันว่าเขามาถามฉัน ทำไมถึงไม่ต้องการเขา” ณิชาจ้องไปที่เวธัสอย่างว่างเปล่า

ดวงตาของเวธัสหรี่ลงเล็กน้อย และแรงบนมือของเขาที่จับตรงกรามของเธอก็คลายออกโดยไม่ตั้งใจ

“คุณเคยได้ยินเรื่องวิญญาณของทารกในครรภ์ไหม” ณิชาดึงมุมปากของเธออย่างเย้ยหยัน และยิ้มอย่างขมขื่น “ว่ากันว่าทารกในครรภ์จะมีวิญญาณอยู่ และถ้าพ่อแม่ของทำแท้งเขาอย่างไร้ความปราณี เขาจะตามหลอกหลอนพ่อแม่ไปตลอดชีวิต!”

ลูกกระเดือกของเวธัสขยับไปมาเบาๆ “นั่นเป็นเพียงเรื่องเล่า อีกอย่างเหตุผลที่เราเลือกทำแท้งเด็กคนนี้ก็เพราะเกิดการตั้งครรภ์นอกมดลูก ลูกยิ่งโตก็ยิ่งอันตราย ต่อให้มีวิญญาณทารก ยังไงเขาก็จะเข้าใจคุณและปกป้องคุณ”

“เป็นอย่างนั้นจริงหรอ?” ณิชาอดไม่ได้ที่จะโพล่งออกมา

สีหน้าของเวธัสเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน และดวงตาของเขาก็หรี่ลง “คุณพูดว่าอะไร?”

ณิชาส่ายหัว “ฉันหมายความว่าแม้ว่าวิญญาณทารกจะปกป้องฉัน แต่ฉันก็หยุดคิดถึงเขาไม่ได้ ทุกครั้งที่ฉันพบคุณ ฉันจะคิดถึงเขาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ พวกเราเป็นคนเซ้นยินยอมให้ดำเนินการทำแท้งเขาด้วยมือของพวกเราเอง...”

ณิชาได้ฝึกฝนในสมองของเธอมันมานับครั้งไม่ถ้วน

การที่เธอพยายามออกห่างมันจะทำให้เขาแข็งกร้าวขึ้นเท่านั้น เธอต้องลงมือก่อน เอาความเจ็บปวดของเธอไว้บนหัวของเขา ทำให้เขารู้สึกเหมือนกัน แล้วทำให้เขาเชื่อมั่นในตัวเอง...

เมื่อได้ยินคำอธิบายของเธอ เวธัสไม่สามารถบอกได้ว่าเขารู้สึกโล่งใจหรืออึดอัดมากขึ้น

เขาจ้องไปที่ณิชาอย่างดื้อรั้นและตกอยู่ในความเงียบ

ตึกตึกตึก

ณิชารู้สึกได้ว่าหัวใจของเธอเต้นเร็วมาก

ดวงตาที่แผดเผาคู่นั้นก็ยังคงจ้องมองไปที่เธอ

เขาน่าจะไม่เชื่อคำอธิบายที่ไร้สาระของเธอหรอก?

เธออดไม่ได้ที่จะตบหน้าเขา เธออยากจะหนีไปโดยเร็ว...

แต่เวธัสไม่ยอมปล่อยมือ และในขณะที่ดิ้นรน ซิปกระเป๋าของเธอถูกดึงเปิดออก

“อะไรอยู่ในกระเป๋าของคุณ” เวธัสมองไปที่สมุดเวชระเบียน และสั่งด้วยน้ำเสียงที่เอาแต่ใจของเขา “เอามันออกมา ผมจะดู”

หัวใจของณิชาเต้นเร็วขึ้น และเธอก็บีบกระเป๋าแน่น “ไม่มีอะไรน่าดูหรอก”

“เอามันออกมา” เวธัสพูดซ้ำด้วยน้ำเสียงจริงจัง

เขามีลางสังหรณ์ว่าณิชากำลังโกหก และเจนนี่กำลังช่วยเธอโกหก

เธอไม่ได้หลบหน้าเขาเพราะ “ความเจ็บปวด” คงมีเหตุผลอะไรบางอย่างที่เขาไม่รู้

แน่นอนว่าณิชาไม่ยอมเอาสมุดเวชระเบียนให้เขา เธอและเจนนี่สื่อสารผ่านทางสายตา

เจนนี่รีบวิ่งไปขวางเวธัส ณิชาก็ใช้โอกาสนี้หนี แต่สิ่งที่ณิชาคำนวณผิดพลาดคือ ความแข็งแกร่งของเจนนี่ต่อต้านเวธัสไม่ได้ เมื่อเห็นว่าณิชาไม่ยอมให้ เวธัสผลักเจนนี่ออก และตรงไปที่กระเป๋าของณิชา

“เอาของของฉันคืนมา!” ณิชาตะโกน แต่มันก็สายเกินไป

สมุดเวชระเบียนถูกเวธัสแย่งเอาไป...

หน้าแรกถูกเปิดออก เป็นชื่อของณิชา แสดงให้เห็นว่าเป็นแผนกสูตินารี รายการตรวจสอบว่างเปล่า และผลการตรวจก็ว่างเปล่า ไม่รู้ว่าเป็นเพราะยังไม่ได้ตรวจ หรือคุณหมอไม่ได้เขียนลงไป

ความคิดบางอย่างแวบเข้ามาในหัวของเวธัส เขาจ้องไปที่ณิชาอย่างลึกซึ้ง “คุณมาฝากครรภ์หรอ”

“ฉัน…” ณิชาคอแหบ ลิ้นของเธอดูเหมือนจะเป็นปม

ฉันควรทำอย่างไรดี? ควรจะพูดอะไรดี!

การมาฝากครรภ์ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะหลบเขาได้ เขาจะไม่ตามต่อไปหรอ? ถ้าเธออธิบายไม่ชัดเจน ความลับก็จะถูกเปิดเผย...

ณิชามีความคิดที่งี่เง่าอย่างหนึ่งคือการเผชิญหน้ากับเขาโดยตรง

แต่เมื่อมองไปรอบๆ ที่นี่ไม่ใช่คฤหาสน์ตระกูลรุ่งโรจน์ และไม่มีบอดี้การ์ดเลย