กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 95

คุณหญิงเดือนใบหน้าก็เต็มไปด้วยความรังเกียจเดียดฉันท์เช่นกัน "พูดตรง ๆ เลย คือเธอทำเพื่อเงินของคนอื่น!"

“อย่าพูดอย่างนั้นสิ ณิชาเธอ……เธอดูไม่เหมือนคนที่จะทรยศคนของตัวเองเพื่อเงินได้เลยนะ” มะนาวฟังทั้งสองคนที่เหยียบย่ำณิชา ในใจจึงรู้สึกสะใจมีความสุข

คนของตระกูลสนธิไชยยิ่งดูถูกณิชา ฐานภพก็ยิ่งไม่มีทางที่จะไปคืนดีกับณิชา

แต่ว่าฐานภพกลับยังคงทำหน้าเคร่งขรึม ไม่พูดไม่จา

ถ้าหากว่าตอนนั้นเขาไม่ยกเลิกการหมั้นหมาย วันนี้ชายหนุ่มที่่อยู่ข้างณิชาก็คงจะเป็นเขา

มะนาวเห็นท่าทีของฐานภพ ในใจก็รู้สึกหนักหน่วง

ท่าทีของเขานี้ ได้ตกอยู่ในสายตาของเธอ เธออ่านออกเพียงห้าคำ—— เสียใจ ไม่พอใจ

……

ชายหนุ่มหญิงสาวที่โอบกอดกันบนฟลอร์เต้นรำดูสะดุดตามาก

ชาลีไม่รู้ว่าได้พูดอะไรออกไปบ้าง ทำให้ใบหน้าของณิชายิ้ม ดูเหมือนจะแดงขึ้นด้วย

ดวงตาของเวธัสมองไปทางพวกเขาสองคนอย่างไม่สามารถควบคุมได้ และสีหน้าของเขายังมืดมนคร่ำเครียด

พวกเขาคุยอะไรกัน มันตลกขนาดนั้นเลยเหรอ

ชาลีที่มีฉายานักล่าหญิงสาว แม้แต่เธอก็ถูกดึงดูดด้วยเหรอ?

เสน่ห์ของเธอช่างแรงมากจริง ๆ

เด็กก็คือเท่าอรัล ผู้ใหญ่ก็คือชาลี ต่างไม่มีใครหนีพ้นได้!

กันญ่าเองก็มองดูสองคนบนฟลอร์เต้นรำด้วยความริษยา

ทำไมพวกเขาถึงได้รับความสนใจจากทุกคน?

เธอจึงรีบเดินมาที่ด้านข้างของเวธัสทันที แล้วมองเวธัสด้วยความคาดหวัง โดยความรักในแววตาแทบจะล้นออกมา

“คุณเวธัส เมื่อสักครู่นั้นฉันพูดเยอะไม่หน่อย คุณดูสิ คุณชาลีกับณิชาเต้นรำบนฟลอร์ได้ดีขนาดนี้ หรือไม่พวกเราก็ไปเต้นรำกันสักเพลงไหม”

ให้โอกาสแก่ณิชาโชว์ฝีมือการเล่นเปียโนจนตะลึงทั้งงาน จะให้เธอครอบครองฟลอร์เต้นรำคนเดียวอีกไม่ได้

เดิมทีเวธัสอยากจะปฏิเสธเธอ แต่ดวงตาที่จับจ้องไปยังชาลีกับณิชาที่อยู่บนฟลอร์เต้นรำ ดวงตาหรี่ลงอย่างอันตราย แล้วสบถหนึ่งคำออกมา “ได้”

กันญ่าหัวใจเต้นตึกตัก เธอได้เตรียมคำพูดโน้มน้าวไว้แต่แรกแล้ว

คิดไม่ถึงว่าเวธัสจะตอบตกลง

เธอแอบมองเวธัสอย่างเขินอาย  และทั้งคู่ก็เข้าไปในฟลอร์เต้นรำด้วยกัน

ดนตรีที่ผ่อนคลายวนเวียนอยู่ในอากาศ

กันญ่านับจังหวะทุกย่างก้าว โดยคงไว้ซึ่งความสูงส่งและความสง่างามตามปกติของเธอ

เดินบนฟลอร์เต้นรำเสมือนหงส์

ชายหนุ่มและหญิงสาวรอบตัวพวกเขาดูเหมือนจะเป็นตัวเสริมให้พวกเขาเด่นเท่านั้น

กันญ่าพยายามอย่างยิ่งในการหาหัวข้อสนทนา ที่ทำให้คนนอกมองว่าพวกเขามีการสนทนาเพลิดเพลินและมีความสุข

“ก่อนหน้านี้คุณได้มอบหมากรุกหยกชุดหนึ่งให้กับคุณปู่ คุณปู่ชอบมากเลยค่ะ”

เวธัสตอบรับอย่างห่างเหิน “อืม”

“อย่างนั้นเมื่อไรจะไปเยี่ยมคุณปู่คะ”

“มีเวลาว่างแล้วจะไป”

“คุณปู่ได้หมากที่ดีเช่นน จะต้องคันไม้คันมือแน่ ๆ หากมีคุณคอยเล่นเป็นเพื่อน เชื่อว่าท่านจะต้องดีใจมาก ๆ” มือน้อย ๆ ของกันญ่าวางแนบไว้บนไหล่ของเขา แล้วสูดลมหายใจที่แข็งแกร่งของความเป็นชายของเขา

เมื่อเธอเห็นนักข่าวทำการถ่ายรูป แววตาที่ริษยาก็เกิดความพึงพอใจอย่างมากในเวลานี้

“พระเจ้า คุณกันญ่าสวยมากจริงๆ คุณเวธัสก็รูปหล่อมาก……”

“ทำไมคนที่คุณเวธัสเต้นรำด้วยถึงไม่ใช่ฉัน

“คุณชาลีก็ไม่เลวนะ ณิชาที่ในอ้อมกอดก็สวยมาก……”

“พูดแล้วเสียดายณิชาจริง ๆ ก่อนหน้าที่ตระกูลสถานนท์ยังไม่ล้มละลายนั้น มีคนตามจีบมากมาย……”

ฟังคนรอบข้างแสดงความคิดเห็น กันญ่าก็ยิ่งเต้นรำอย่างตั้งใจยิ่งขึ้น

หางตาเหลือบไปมองทางณิชากับชาลี ถึงแม้เธอจะเต้นรำได้ไม่เลว แต่เธอก็ไม่ได้เต้นมาเป็นเวลาสี่ปีแล้ว ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถตามทันฝีเท้าของชาลีได้ จะมาเทียบกับเธอได้อย่างไร ฉับพลันใบหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยการดูถูกเหยียดหยาม

เชอะ คนชั้นต่ำยังไงเป็นคนชั้นต่ำอยู่วันยังค่ำ

……

ชาลีสรรหาคำพูดทั่วไปมาคุยกับณิชา