การเกิดใหม่ของนางสนมพิษ: อัครมเหสี นิยาย บท 29

“บัดซบ! ข้า เฉียวเอ๋อ จะไม่ทรยศต่อองค์หญิงของข้าอย่างแน่นอน องค์หญิงของข้ารู้ดีว่าองค์หญิงจางซูกำลังคิดอะไรอยู่!”

Qiaoer ถ่มน้ำลายใส่หน้า Laixi ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความเกลียดชัง และเธอต้องการให้เธอเห็นว่าสาเหตุที่เจ้าหญิงประสบอุบัติเหตุครั้งนี้เป็นเพราะเจ้าหญิง Zhang Su!

“ตระกูลจิปาถะแนะนำเจ้าว่าไม่ควรปิ้งขนมปังและไม่กินไวน์ชั้นเลิศ ถ้าเจ้าสารภาพผิด เจ้าอาจตายอย่างสบายใจกว่านี้ ถ้าเจ้าไม่สารภาพก็อย่าโทษตระกูลเบ็ดเตล็ด!”

เมื่อพูดเช่นนั้น เขาก็สะบัดแส้ในมืออย่างแรง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเหี้ยมโหด

“หากเจ้ากล้าประณามข้าและกลับมาพร้อมกับองค์หญิงเฟิง เจ้าจะไม่ข้ามเจ้าไปอย่างแน่นอน!”

ดวงตาของ Qiao'er เต็มไปด้วยความตื่นตระหนก เธอคิดว่าเธอจะต้องทนทุกข์ทรมานในเรือนจำลอยฟ้า แต่เธอไม่เคยกลัวชีวิตของเธอเลย แต่เธอไม่คิดว่าองค์หญิง Zhang Su จะยื่นมือมาที่นี่

“โอ้ คุณยังไม่เข้าใจอีกหรือ เฟิง ชิงหวู่ไม่สามารถกลับมาได้ เธอถูกกำหนดให้ไม่สามารถหลีกหนีชะตากรรมแห่งความตายอันน่าสลดใจได้

แม้ว่าเธอจะมีความสามารถในการปีนขึ้นไปจากด้านล่างของหน้าผา แต่ก็ยังมีคนรอเธออยู่บนหน้าผา แม้ว่าเธอจะโชคดีพอที่จะไม่ถูกคนที่อยู่เหนือหน้าผาจับ มีคนจากองค์หญิงจางซู จัดไว้นอกคฤหาสน์เจ้าหญิงและประตูวังแล้ว "

Laixi มองที่ Qiao'er อย่างภาคภูมิใจ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยการเสียดสี

“องค์หญิงเหอเฟิงของเจ้าอาจสิ้นชีวิตแล้ว เจ้ายังยึดติดอะไรอยู่ ทำไมไม่สารภาพผิดเสียแต่เนิ่นๆ บางทีองค์จักรพรรดิอาจจะเมตตาและทิ้งร่างทั้งหมดของเจ้าไว้!”

เฉียวเอ๋อมองอีกฝ่ายด้วยความตื่นตระหนก ดวงตากลมโตของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา: "ไม่ มันไม่ใช่อย่างนั้น เธอกำลังโกหกฉัน เจ้าหญิงของฉันจะไม่ตายง่ายๆ แบบนี้!"

น้ำตายังคงไหลออกมาจากดวงตาของ Qiao'er และดวงตาที่มองไปยัง Laixi นั้นเต็มไปด้วยความเกลียดชัง

เมื่อเห็นว่าเธอดื้อรั้น Lai Xi ก็เลิกคุยกับ Qiaoer เสียที แส้ยังคงฟาดลงบนผิวที่ขาวและอ่อนโยนของ Qiaoer ผิวหนังถูกฉีกออกจากกัน และเลือดก็ไหลออกมาจากบาดแผล

ริมฝีปากที่บอบบางถูกกัดจนเลือดไหล ถึงกระนั้น เฉียวเอ๋อก็ไม่เคยส่งเสียงคร่ำครวญ ดวงตากลมโตของเธอจ้องมองคนตรงหน้าราวกับถูกวางยาพิษตั้งแต่ต้นจนจบ

“เฉียวเอ๋อ!”

ทันใดนั้น เฟิงชิงหวู่ลุกขึ้นจากเตียง ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความสยดสยอง เธอลุกจากเตียงด้วยเท้าเปล่า และมองหาเฉียวเอ๋อในห้อง

“คุณเป็นอะไรหรือเปล่า”

ทันทีที่ Lin Zhiyan เข้ามาจากด้านนอกพร้อมอาหาร เขาก็เห็น Feng Qingwu วิ่งไปรอบ ๆ ห้องด้วยท่าทางสิ้นหวัง

"ฉันฝันถึงเฉียวเอ๋อ เฉียวเอ๋อร้องไห้และบอกฉันว่าเธอเจ็บปวด และมีเลือดไหลทั่วตัว เฉียวเอ๋อต้องเกิดบางอย่างขึ้น! มันต้องเป็นแบบนี้!"

อย่างที่เฟิง ชิงหวู่พูด เธอเอาแต่ฉีกผมยาวของเธอ

Lin Zhiyan รีบวางถาดไว้ข้างๆ และจับมือของ Feng Qingwu ไว้แน่น

"ใจเย็น ชิงหวู่ ใจเย็นก่อน ใจเย็นก่อน แล้วมองมาที่ฉัน มองมาที่ฉัน!" หลิน จื่อหยาน เขย่าร่างของเฟิง ชิงหวู่อย่างแรง ดวงตาสีเข้มของเขาเต็มไปด้วยความกังวล

เฟิง ชิงหวู สูดลมหายใจเข้าลึก พยายามสงบสติอารมณ์ของเธอให้มากที่สุด แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง แม้ว่าเธอจะสงบลงแล้ว น้ำตาก็ยังคงไหลออกมาจากดวงตาของเธอ

"ฉัน ฉันเห็นมันจริงๆ เฉียวเอ๋อ เธอ..."

เฟิง ชิงหวู่เม้มริมฝีปากแน่นโดยไม่รู้ตัว แต่ในพริบตา ริมฝีปากที่อ่อนโยนของเธอก็มีเลือดไหลออกมา

“อ้าปาก!” ประกายแห่งความโกรธวาบในดวงตาของ Lin Zhiyan และเขาผลักฟันของ Feng Qingwu ด้วยนิ้วเรียวของเขา

“ตอนนี้ฟังฉันอย่างเชื่อฟัง ไม่ต้องกังวล ไม่ต้องกังวล มันเป็นแค่ความฝัน ฝันร้าย เราไม่รู้ว่าความจริงคืออะไร ดังนั้นอย่าสับสนตัวเอง”