ก็แค่เจ้าสาวที่คุณไม่เคยรัก นิยาย บท 6

ความไม่พร้อมของร่างกาย และความสดใหม่ของหญิงสาว ทำให้ภากรไม่อาจรุกล้ำได้อย่างใจ แต่ความอ่อนนุ่ม และเรือนกายหอมกรุ่นของเธอปลุกเร้าให้เขาอยากจนแข็งขึงแทบระเบิด พอเธอดิ้น เขาก็หงุดหงิด

ภากรจับใต้ข้อพับขาสองข้างแยกถ่าง แล้วกดหัวเข่าขาวลงบนที่นอน บั้นท้ายอวบอัดลอยโด่ง กลีบเนื้อสาวแยกแย้มเปิดเปลือย เขาก้มมองตาเป็นประกาย

ภากรกดหัวเข่าลงข้างบั้นท้ายอวบ ขยับบั้นเอวเพื่อจะสอดใส่ตัวเองเข้าไปในร่องรัก แต่ก็ไม่อาจทำได้ดั่งใจ

“แม่งเอ๊ย !” คนหงุดหงิดสบถอย่างหัวเสีย เธอไม่พร้อมและร่องรักก็คับแน่นเกินไปจนเขาไม่อาจผลักส่งลำกายแข็งขึงเข้าไปได้

ภากรจึงเปลี่ยนท่า เขาจับขาขาวหุบเข้าหากัน ยกสองขาของเธอขึ้นแล้วกดลงไปข้างหน้าจนหัวเข่าแนบกับเต้าอวบอิ่ม กลีบเนื้อหนีบแน่นปลิ้นล้นออกมาหลังซอกขา เขาขยับเข้าประชิด เสือกไสลำกายอวบยาวกลางซอกขาที่หนีบแน่น แล้วขยับบั้นเอวเสียดสีแก่นกายบดขยี้เนื้อนวลเพียงภายนอก แต่แค่นั้นก็ทำให้คนที่ถูกเขากระทำหวาดกลัวจนน้ำตาไหลไม่หยุด

กายสาวเขยื้อนไปตามแรงสาดส่งมหาศาล แม้ไม่สอดใส่ แต่ลำกายแข็งขึงร้อนผ่าวก็เสียดสีรุนแรงจนเธอเจ็บแสบ ไม่มีความหวามหวาน ไม่เสียวซ่านหวามไหวเหมือนที่เคยอ่านในนิยายเลย

ไข่มุกหลับตาลง ยอมจำนนให้เขาทำทุกอย่างตามแต่ใจ รองรับเอาความรุนแรงที่เขาโหมกระหน่ำเข้าใส่ทั้งน้ำตา กว่าเขาจะพอ กว่าเขาจะหยุด กว่าเขาจะถึงจุดปลดปล่อย เธอก็แทบกลั้นใจตาย…

เจ้าบ่าวของเธอหลับไปแล้ว เขาหลับไปหลังจากปลดปล่อยหยาดน้ำกามสีขาวรินรดบนร่างกายเธอ

ไข่มุกนอนสะอื้นไห้อยู่ในอ้อมกอดของเขา อ้อมกอดที่ไม่ได้กอดเพราะรัก แต่กอดเพราะต้องการกักกันเธอไว้ คำพูดสุดท้ายก่อนที่เขาจะหลับยังก้องอยู่ในหู

“อย่าคิดว่าพี่ทำไปเพราะพิศวาสเธอนะ ผู้ชายเอากับใครก็ได้ ไม่จำเป็นต้องรัก”

...ดึกดื่นเงียบงัน เสียงสะอื้นของเจ้าสาวที่เจ้าบ่าวไม่ได้เลือกเงียบไปแล้ว เหลือเพียงร่องรอยคราบน้ำตาเปรอะเปื้อนแก้มเนียน ดวงตาคู่สวยพริ้มหลับไปนานแล้ว เธอหลับอยู่ในอ้อมกอดของคนที่เธอรัก แต่เขาไม่เคยรักเธอเลย

2 คนไม่ใช่ ทำอะไรก็ผิด

ไข่มุกใช้ปลายเท้าเดิน แต่ละย่างก้าว เธอพยายามเดินให้เบาที่สุด เธอเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า หยิบเอาเสื้อผ้าและผ้าเช็ดตัว เมื่อได้ของที่ต้องการครบ ก็ซอยปลายเท้าเร็วเดินเข้าห้องน้ำไป

พอปิดประตูห้องน้ำและล็อกเรียบร้อย ไข่มุกก็พิงหลังกับบานประตู เธอถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ก่อนจะรีบจัดการทำธุระส่วนตัว ในใจก็หวังว่า เขาจะยังไม่ตื่นจนกว่าเธอจะแต่งตัวเสร็จและออกไปจากห้องแล้ว

เมื่อได้ยินเสียงประตูห้องน้ำปิดลง คนที่ตื่นนานแล้วจึงลืมตาขึ้น เขามองบานประตูห้องน้ำด้วยสายตาดุ และถอนหายใจแรงอย่างหงุดหงิด

ภากรจับหมอนที่ภรรยาเอามาให้กอดโยนลงบนพื้นห้อง ร่างสูงใหญ่พลิกตัวนอนตะแคงหันไปอีกทาง ไม่อยากเห็นหน้า ไม่อยากรับรู้ว่า เช้านี้เขาตื่นมาบนเตียงที่มีภรรยาที่เขาไม่เคยต้องการนอนอยู่ด้วย

ภากรยังไม่อยากลุกไปไหน ยังไม่จากเจอหน้าใคร เขาขอหลับต่ออีกสักหน่อย ถ้าเป็นไปได้ อยากให้พอตื่นขึ้นมาอีกครั้ง เรื่องบ้าบอห่าเหวที่เกิดขึ้นทั้งหมดจะเป็นเพียงแค่ฝันไป