ของตายคนโปรด My Deceitful Lover นิยาย บท 110

พอได้ยินคำว่าน้องเพิร์ลมา ณัฐนันท์ใจหายแวบ ผลักสาวที่แทบจะนั่งตักเขาอยู่แล้ว ออกทันที ผุดลุกขึ้นยืนมองไปทางหน้าบ้าน สังหรณ์ใจว่างานวันเกิดอาจจะกลายเป็นงานศพขึ้นมาแทน

ระดับความหวงของพัลลภาธรรมดาเสียที่ไหน คราวที่แล้วขนาดไม่ตั้งใจยังต้องปีนบ้านง้อ มีสาวมานั่งตักแบบนี้ตายแน่

พอเห็นท่าลุกลี้ลุกลนของเขา สมาชิกทั้งหลายก็หัวเราะทันที

“ไหนว่าไม่กลัวเมียไงครับเพื่อน ไอ้ห่าเอ้ยคนไม่กลัวเมียผลักน้องเขาแทบตกเก้าอี้”

เขาหันไปมองไอ้กายแล้วอยากจะตบกระโหลก นี่มันแค้นอะไรเขาหรือเปล่าถึงได้หลอกอำเขาแบบนี้ เมื่อตบกระโหลกไม่ถึงเลยปาน้ำแข็งใส่หน้ามันแทน บังอาจทำให้เขาขายหน้าเพื่อน ดันเอาชื่อเพิร์ลมาล้อเล่น

“นี่ขนาดไม่กลัวนะมึง ถ้ากลัวจะขนาดไหน”

ทุกคนต่างส่งเสียงโห่แซวกันอย่างสนุกสนาน หมดกันเพลย์บอย

พัลลภาที่นอนเล่นอยู่บนที่นอนเปิดเฟซบุ๊คกะจะเข้าไปเขียนอวยพรวันเกิดให้พี่ตี๋ เห็นคลิปงานเลี้ยงที่เพื่อนๆของเจ้าของวันเกิดถ่ายไว้ เลยกดเข้าไปดู ทันทีที่เห็นสาวๆในชุดนุ่งน้อยห่มน้อยรุมล้อมเจ้าของวันเกิด พัลลภาก็นั่งไม่ติด

เข้าไปส่องดูคลิปอื่นๆที่มีคนแท็กพี่ตี๋ทันที จนไปเจอคลิปนึงที่ถ่ายเฉียดพี่นัทของเธอแว๊บๆ เห็นแค่นิดเดียวพัลลภาก็จำเขาได้ เธอย้อนคลิปดูอีกรอบ

มีสาวมานั่งเบียดผู้ชายของเธอ!

เห็นแค่แวบเดียวก็ไม่สามารถรอต่อไปได้ พัลลภาเปลี่ยนเสื้อผ้าเดินออกจากห้องทันที

ณัฐนันท์นั่งดื่มกับเพื่อนไปหลายแก้ว สาวๆแวะเวียนเปลี่ยนกันมาชงเหล้าให้เขาหลายคน แต่เขาก็นั่งสงบเสงี่ยมเก็บมือเก็บไม้ที่สุด ไม่กล้าเอามือออกจากตักเลยแม้แต่นิดเดียว กลัวจะไปเฉี่ยวสาวๆที่เดินไปเดินมา ที่โดนอำเมื่อกี้ยังสยองอยู่

“มึงดูไอ้นัทเพื่อนมึงดิ๊ตี๋ แม่งเรียบร้อยสุดๆ”

ติณณภพหันไปมองเพื่อนที่นั่งตัวเกร็งอยู่ตลอดเวลาก็อดขำออกมาไม่ได้

“เออ ปล่อยมันไปเถอะพวกมึง ดีแล้วล่ะที่มันรู้จักทำตัวเป็นคนดีบ้าง ผู้ชายอย่างเรา พอเจอคนที่ใช่มันก็ต้องหยุดสิวะ ทำดีมากเพื่อน”

ติณณภพตบไหล่เพื่อนรักเบาๆ

“แหม พี่นัทครับ น้องๆเขาอยากบริการคนรูปหล่อแบบพี่ ให้น้องเขาทำหน้าที่บ้างเถอะครับ แค่นั่งด้วยเฉยๆไม่มีอะไรหรอก เดี๋ยวน้องเขาเหงา”

เท็นที่มีสาวประกบสองข้าง สะกิดบอกสาวคนหนึ่งให้ไปนั่งข้างพี่รหัส ณัฐนันท์มองน้องรหัสตาเขียว ส่งสายตาทำนองว่ากูนั่งของกูอยู่คนเดียวก็ดีอยู่แล้ว แต่ก็ไม่พูดอะไรออกมา รับแก้วจากสาวสวยมาดื่ม พอหมดเธอก็เติมให้เป็นระยะ

“พี่นัทนี่ถอดเขี้ยวเล็บจริงๆใช่ไหมครับเนี่ย”

พอน้องรหัสพูดแบบนั้น มันดูเสียเชิงชายไปมาก เขาเลยเอื้อมมือไปโอบสาวที่แทบจะนั่งตักเข้ามาหาตัว

“ถอดห่าอะไรล่ะ เสือก็ต้องเป็นเสืออยู่วันยังค่ำนั่นล่ะไอ้น้อง”

เขายักคิ้วให้น้องรหัสมันจะได้รู้ว่าเขาน่ะแน่แค่ไหน ดื่มไปมีสาวมาคลอเคลียไป จะว่าไปก็คิดถึงบรรยากาศแบบนี้ไม่น้อย เฮ้อไม่ได้คิดจะนอกใจอะไรนะ แค่ความสุขเล็กๆน้อยๆ ทำแค่นี้ไม่ได้ถือว่าละเมิดคำสัญญาที่ให้ไว้กับพัลลภา แค่กอดเองไม่ได้มีเซ็กส์สักหน่อย

ห้าทุ่มตรงหลายคนเริ่มไม่ไหว เพราะดื่มไปเยอะ ณัฐนันท์เองก็เริ่มมึนๆแล้วเหมือนกัน คิดถูกที่ไม่ขับรถมา เพราะถ้าขับมาให้ขับกลับสภาพนี้คงไม่ดีแน่ สงสัยคืนนี้ต้องนอนที่นี่ ดีนะที่เชื่อคำเมีย

“นัทกับพี่ปริมเป็นยังไงบ้างวะ ยังคุยกันอยู่ไหม”

ติณณภพเอ่ยปากถามเพื่อนรัก ที่พักนี้ตัวติดกับน้องเพิร์ลคนโปรดตลอด ไม่รู้ว่ากับคู่ขาเก่าเอายังไงกัน

ณัฐนันท์เขวี้ยงน้ำแข็งก้อนใหญ่กว่าเดิมให้มันไป เล่นอยู่นั่นแหละ ชอบเอาชื่อเพิร์ลมาล้อเล่น

“ไอ้ห่านี่แม่ง เล่นไม่เลิก”

แล้วดูแต่ละคนแม่งเล่นตามกันไปหมด ทำสีหน้าท่าทางดูตกใจสุดๆ น่าส่งชิงออสการ์จริงๆ

“พี่นัท!”

แม่งเอ้ย แซวเฉยๆไม่พอ ดัดเสียงเหมือนเพิร์ลอีก แต่เดี๋ยวนะ! ทำไมมันเหมือนจังวะ

ณัฐนันท์หันขวับไปดูตามต้นเสียง เจอคนโปรดของเขาตัวจริงเสียงจริงยืนหน้าบึ้งอยู่ไม่ไกล

มาตามถึงนี่เลยเว้ย ณัฐนันท์ผลักสาวออกจากตัวรีบลุกจากเก้าอี้ ขาสั่นเลยทีเดียว กูจะตายไหม

“พะ...เพิร์ลมาได้ไง”

เขามองหน้าบึ้งๆตาวาวๆของเธอแล้ว รู้สึกเสียวสันหลัง พัลลภากวาดตาไปมองที่โต๊ะในจุดที่เขาเพิ่งลุกมา แม่สาวทรงสะบึ้มที่นั่งข้างเขาเมื่อสักครู่ลุกหนีอย่างรู้หน้าที่

“เพิร์ลเข้าไปดูในเฟซของพี่ตี๋กะจะไปอวยพรวันเกิด เห็นคลิปที่มีคนแท็กพี่ตี๋มา งานเลี้ยงวันนี้ท่าทางน่าสนุก เพิร์ลเลยอยากมาร่วมด้วยค่ะ”

พัลลภากล่าวเสียงเรียบๆ แต่ตาดุมาก ติณณภพเห็นท่าไม่ดีเลยรีบลุกจากเก้าอี้สะกิดให้ไอ้เท็นไปลากเก้าอี้มาเพิ่มให้น้องเพิร์ลคนโปรดนั่ง

“นัทพาน้องมานั่งก่อน”