ของตายคนโปรด My Deceitful Lover นิยาย บท 125

รู้สึกตื่นเต้นไม่น้อยที่จะได้เข้าผับครั้งแรก และเจ้เคที่ก็น่าจะมีพาวเวอร์จริง เพราะการ์ดหน้าผับไม่ตรวจบัตรเธอกับสุธาสินีจริงๆด้วย

นับตั้งแต่จอดรถที่ลานจอด ตรงต้นซอยโลกีย์เดินผ่านผับผ่านบาร์หลายร้าน การ์ดทุกร้านตะโกนทักทายเจ้เคที่มาตลอดทาง นับว่าเจ้โซฮอตมาก

“ส้มแกกำชับเพื่อนเหมือนแม่พาลูกสาวมาเที่ยวผับ”

พี่วุ้นพี่รหัสของสุธาสินีแซวน้องรหัสของตัวเอง

“แหมพี่วุ้น ก็ครั้งแรกของเพิร์ลมัน ส้มมาหลายรอบแล้ว มาครั้งแรกพี่วุ้นก็แนะนำส้มแบบนี้เหมือนกันแหละ จำไม่ได้เหรอ”

สุธาสินีหันไปยิ้มให้พี่รหัส วุ้นยิ้มขำจริงด้วย พาน้องรหัสมาครั้งแรกก็แอบเป็นห่วงเหมือนกัน

พอเข้าไปด้านในทั้งหมดก็มองหาแพรวา รุ่นพี่คนสวยที่มาจองโต๊ะก่อน

“เด็กๆทางนี้ “

แพรวารุ่นพี่ที่เป็นเมเจอร์ลีดของคณะโบกมือให้น้องๆ โต๊ะที่เธอได้ทำเลดีเพราะฝากผู้ชายที่เป็นหุ้นส่วนของผับจองให้

“เจ้สวัสดีค่ะ”

เด็กๆทักทายรุ่นพี่คนสวย ที่วันนี้แต่งตัวเปรี้ยวแซ่บ

“เพิร์ล!พี่ดูไกลๆไม่รู้เลยว่าเป็นเพิร์ล เปรี้ยวแซ่บมาก โอ๊ยเคที่นี่จับน้องแปลงโฉมจนไม่เหลือคราบเดิมเลยเหรอ”

แพรวาเอ่ยทักทายพัลลภา เสื้อคล้องคอเอวลอยเว้าหลังว่าแซ่บแล้ว กระโปรงสั้นแค่คลุมสะโพกโชว์ขาขาวๆนี่แซ่บกว่า

“แหมเจ้ เคที่บอกแล้วไงว่าจะชูให้น้องเป็นของดีของคณะ วันนี้วันเดบิวต์ เปิดตัวต่อสาธารณชน เนื่องในโอกาสครบรอบสิบเก้าปีของลูกสาวเรา”

แพรวานึกขึ้นได้เปิดกระเป๋าหยิบกล่องเล็กๆออกมายื่นให้พัลลภา

“แฮปปี้เบิร์ดเดย์นะเพิร์ล พี่เกือบลืมเลยเตรียมไว้ให้แล้ว”

พัลลภายกมือไหว้รุ่นพี่ด้วยความซาบซึ้งใจ

“ขอบคุณค่ะพี่แพร”

“โอ๊ย ขอบคุณอะไร แค่นี้เอง เล็กน้อย”

แพรวากวักมือเรียกพนักงานให้มารับออร์เดอร์

พนักงานเดินมาถึงโต๊ะ

“ดื่มอะไรกันดี วันนี้มีเจ้ามือ”

เคที่กรี๊ดกร๊าด

“เจ้ามือเหรอเจ้ อย่าบอกนะว่าคุณซันเจ้าของผับ”

แพรวาแค่ยิ้มไม่ได้ตอบคำถาม

“อะไรยังไงนังเคที่ เจ้แพรทำไมวุ้นไม่รู้เรื่อง”

เคที่มองรุ่นพี่สาวยิ้มๆ

“นังวุ้น ก็ความสวยของเจ้น่ะสิ ไปกระแทกตาคุณซันหุ้นส่วนใหญ่ของร้านเข้า วันนี้แกกับฉันแล้วก็พวกแกสองคน จะได้กินฟรี”

สาวๆตาวาวเมื่อบอกว่ากินฟรี

“เจ้ ลาภปากของพวกเราโดยแท้ ขอให้ความสวยของเจ้จงเจริญ”

วุ้นเอ่ยแซวย่ารหัส สาวๆหัวเราะกันคิกคัก

“ไอ้นัทมึงจะมาซุ่มดูอะไรเขาแถวนี้”

ติณณภพส่ายหัวให้ไอ้เพื่อนรักที่ชวนมาดื่ม แต่ที่ดื่มของมันดันเป็นร้านที่ไม่ใช่ร้านประจำ มันเสือกอยากดื่มอย่างกะทันกัน ในร้านที่ไม่เคยมาอย่าง Zeed Pub ร้านเดียวกับที่น้องเพิร์ลคนโปรดเช็กอินในไอจี

“กูไม่ได้ซุ่ม กูแค่มาดื่ม”

ณัฐนันท์ยกเหล้าเข้าปากแต่ตามองที่โต๊ะหน้าเวที ที่สาวๆโต๊ะนั้นกำลังยักย้ายส่ายสะโพกไปกับเพลงที่นักดนตรีกำลังเล่นกันอย่างสนุกสนาน

ติณณภพอดรนทนไม่ได้ ยกมือตบหัวไอ้เพื่อนรักจอมปากแข็งไปหนึ่งที

“นี่แน่ ปากแข็ง อยากจะเอาแก้วฟาดปากจริงๆ ว่าระหว่างแก้วกับปากของมึงอะไรมันแข็งกว่ากัน ดึงกูออกจากบ้านทันทีที่รู้ว่าน้องเขาเช็กอินที่นี่ เสือกนึกอยากดื่มในวันที่น้องเพิร์ลมาเที่ยว มึงจะปากแข็งกับใครก็ได้แต่ขอร้องอย่าปากแข็งกับกูครับ ไอ้เพื่อนรัก”

ณัฐนันท์จิ๊ปากอย่างขัดใจที่เพื่อนรักรู้ทัน แต่เรื่องอะไรจะยอมรับ แค่อยากมาดูให้แน่ใจเท่านั้นเองแหละ ว่าคนเรามันจะเปลี่ยนแปลงได้ภายในอาทิตย์เดียวจริงๆเหรอวะ

“กูไม่ได้ปากแข็ง กูแค่อยากดื่ม”