ของตายคนโปรด My Deceitful Lover นิยาย บท 42

พัลลภาเห็นณัฐนันท์ที่ดูหลุกหลิก ก็ถามอย่างอดสงสัยไม่ได้ ตาของเธอเหลือบมองโต๊ะข้างๆอย่างแปลกใจ เพราะเห็นเขามองไปที่นั่นบ่อยๆ เธอเห็นว่าโต๊ะข้างๆเป็นผู้หญิงวัยทำงาน ใครกันทำไมพี่นัททำหน้าแปลกๆ

“เปล่าครับ”

รู้สึกเหมือนเอาปากไปเก็บไว้ที่ไหนสักที่ พูดไม่ออกจีบสาวไม่ได้ ได้แต่นั่งนิ่ง

พัลลภาหั่นสเต็กลงในจานของเขา เขาก็แค่จิ้มขึ้นมากิน อึดอัดจนอยากจะลุกออกจากโต๊ะ แต่โชคดีที่พริมากับเพื่อนลุกออกจากโต๊ะก่อน เขารู้สึกถึงความสั่นในกระเป๋ากางเกงเลยหยิบขึ้นมาดู

Prima : ไปก่อนนะเดี๋ยวนัทกินข้าวไม่อร่อย สามทุ่มครึ่งเจอกันค่ะ

สติกเกอร์ส่งจูบ

เขาเงยหน้าขึ้นมองคนที่กำลังจะเดินจากไปตาสบตากัน เขาเห็นแววขี้เล่นจากตาของเธอ รู้สึกหายใจโล่งขึ้น ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งใจ พริมาไม่ได้มีท่าทีว่าไม่พอใจ

“อยากกินเสต็กปลาของเพิร์ลค่ะ ขอชิมหน่อยได้ไหมคะ”

เขาเอ่ยเสียงอ้อนๆ เมื่อลับหลังของพริมา รู้สึกเป็นตัวของตัวเองขึ้นมาเยอะเลย

“ได้ค่ะ”

พัลลภาแบ่งสเต็กในจานของเธอมาให้เขาชิม

“ไม่เอาป้อนด้วย”

เขายื่นหน้ามาข้างหน้ารอให้เธอป้อน พัลลภาอมยิ้มแต่ก็ยอมป้อนเขาโดยไม่เกี่ยงงอน

“เพิร์ลป้อนแล้วอร่อยจัง”

พัลลภาอมยิ้มหลบตาอย่างเขินๆ แอบเห็นว่ามีสาวๆโต๊ะอื่นมองเธออย่างอิจฉา

“พี่นัทต้องไปที่ร้านตอนกี่โมงคะ รีบไหม”

เธอชวนเขาคุย

“ไม่รีบค่ะ ยังพอมีเวลาไปที่ร้านสักทุ่มหนึ่งก็ได้ค่ะ อีกชั่วโมงกว่าๆ มีเวลาถมเถ มีอะไรไหมคะ”

“เพิร์ลอยากไปซื้อของใช้นิดนึงค่ะ แต่จริงๆ เพิร์ลไปเองก็ได้นะคะ พี่นัทไปดูร้านแล้วเพิร์ลเดินดูของ พี่นัทจะได้ไม่ต้องเหนื่อย”

ณัฐนันท์ดูนาฬิกาข้อมือ

“เพิร์ลเดินนานไหมคะ ชั่วโมงพอไหม”