ของตายคนโปรด My Deceitful Lover นิยาย บท 45

สามทุ่มนิดหน่อยที่ณัฐนันท์มาเคาะห้องของพริมา ก่อนมาเขากังวลนิดหน่อยว่าเธอจะว่าอะไรเขาไหม ที่เห็นเขาควงพัลลภาไปเดินห้างวันนี้

นี่คือครั้งแรกในรอบสี่ปีที่พริมาเห็นเขาไปกับคนอื่น เลยเดาปฏิกิริยาของเธอไม่ออก

อดหนาวๆร้อนๆไม่ได้ในตอนที่รอเธอมาเปิดประตู แต่พอประตูเปิดออก พริมาในชุดกางเกงขาสั้นมาก เสื้อยืดรัดรูปสีขาวและโนบรายิ้มให้เขา ไม่ได้มีวี่แววว่าจะโกรธเคืองหรืองอนอะไรเลย

ตอนที่รอเธอมาเปิดเผลอกลั้นหายใจไปเหมือนกัน แต่พอเห็นรอยยิ้มของเธอก็ดูเหมือนจะโล่งใจ

“นัทเข้ามาก่อนสิ”

เธอเอ่ยทักทายเขาแล้วเดินเข้าห้องไป ณัฐนันท์ก้าวตามเห็นว่าเธอกำลังเก็บเสื้อผ้าลงเครื่องซักผ้าอยู่ ขาเรียวยาวก้มๆเงยๆอยู่หน้าเครื่องซักผ้า

กางเกงที่สั้นอยู่แล้วยิ่งสั้นเข้าไปอีก มองจากมุมนี้สั้นจนเห็นแก้มก้น บ้าฉิบหายพริมาแก้ผ้าทั้งตัวเขาก็เคยเห็นมาแล้ว มาตื่นเต้นอะไรกับการที่เธอแต่งตัวแบบนี้วะ

“รอแป๊บนึงนะขอปริมซักผ้าก่อน”

เธอหันหลังคุยกับเขาโก้งโค้งจนสะโพกกลมลอยเด่น เอวเป็นเอว ตูดเป็นตูดโคตรเอ็กซ์เลย

“ปริม”

ณัฐนันท์เดินเข้าไปประชิดที่ด้านหลังเธอ จับเอวคอดของเธอไว้หลวมๆ แล้วเบียดเป้ากางเกงถูบั้นท้าย

“โคตรเอ็กซ์เลยว่ะ น่าเอาฉิบหาย”

ณัฐนันท์บีบก้นกลมอย่างมันเขี้ยว พริมาหันมาหาเขา มองสบตาท้าทายลากนิ้ววนที่หัวนมของเขา เสียวจนอยากร้องซี้ดออกมา

“ไปนั่งรอก่อน ยังไม่ให้เอาหรอก ลงโทษที่วันนี้ทำเป็นไม่รู้จักกัน”

เธอยิ้มยั่วก่อนจะบุ้ยหน้าไปทางโซฟาบอกให้เขาไปนั่งรอ แล้วหันหลังไปกดปุ่มเครื่องซักผ้าไม่สนใจเขาอีก

ณัฐนันท์ไม่สนใจคำสั่งนั่น แต่กลับกอดเธอจากด้านหลัง แนบหน้าลงกับผมของเธอ มือขยำหน้าอกที่ไร้บราของเธอเล่น

“อยากให้ทักจริงๆอ่ะ เห็นมากับเพื่อน ถ้าผมทักปริมผมกลัวปริมจะอายน่ะสิที่มาคบเด็ก ตอนอยู่ข้างนอกปริมอาจจะไม่อยากให้ใครรู้ก็ได้ ว่ารู้จักกับผม”

พริมากดเครื่องซักผ้าเสร็จก็หันมาหาเขา

“ทำเป็นพูดดี กับปริมไม่ต้องมาลูกเล่น พูดตรงๆได้เลย ไม่อยากทักเพราะกลัวเด็กที่มาด้วยสงสัย ไม่ใช่กลัวปริมอาย ปริมพูดถูกไหมว่าแต่เด็กนั่นเป็นใคร”

เธอโอบเอวเขาเอาไว้ ไม่ได้มีท่าทีหึงหวง แต่สายตาที่มองจ้องมาก็ทำเอาหนาวๆร้อนๆอยู่เหมือนกัน

เขาดึงเบียร์ในมือของเธอมาดื่มต่อ

“ขำที่นัทบอกว่ารู้จักกันเดือนนิดๆเอง ฝีมือตกป่ะเนี่ย รู้จักเป็นเดือนแต่ยังไม่ได้ฟัน”

ณัฐนันท์รู้สึกเสียหน้าหน่อยๆเมื่อพริมาล้อเขาแบบนั้น เหมือนเขาไม่มีฝีมือ

“เดี๋ยวก็ได้แล้ว”

พริมากลั้นขำ ก่อนจะโน้มคอเขาลงมา แล้วจูบที่ปากของเขาเบาๆซึ่งเป็นไปในทางหยอกล้อ

“เอาใจช่วยนะ ขอให้ได้ฟันเร็วๆนี้ แต่เหมือนเดิมนะ ห้ามติดใจใครมากกว่าปริมเด็ดขาด ปริมต้องเป็นที่หนึ่งของนัทเสมอ เนี่ยเมียหลวงเข้าใจไหม ส่วนคนอื่นน่ะเมียน้อยหรือไม่ก็นางบำเรอ”

พริมาชี้ที่หน้าอกตัวเองให้เขารู้ว่าเธอคือเมียหลวง

ณัฐนันท์ขำให้กับสิ่งที่เธอบอก ลึกๆก็รู้สึกโล่งใจที่พริมาไม่ได้มีปัญหากับการที่เห็นเขาไปกับผู้หญิงคนอื่น

กับพริมาอารมณ์มันเหมือนคู่ขาเหมือนพาร์ทเนอร์ที่เข้ากันได้ดี เขายังไม่พร้อมจะเสียเธอไป

อยู่กับพริมาเขามีอิสระดีอยากไปไหนก็ไป อยากทำอะไรก็ทำ ไม่ต้องดูแลไม่ต้องเทคแคร์อะไรมาก วันหนึ่งเบื่อหันมาข้างๆก็เจอเธออยู่เสมอ เป็นแบบนี้ผู้ชายที่ไหนจะไม่ชอบ จริงไหม