ของตายคนโปรด My Deceitful Lover นิยาย บท 5

มัสแตงสีดำเคลื่อนเข้ามาจอดที่ลานจอดรถของห้างเดอะมูน ก่อนที่ชายหนุ่มวัยยี่สิบสองจะก้าวลงมาจากรถ กางเกงยีนส์สีดำพอดีตัวเสื้อยืดสีขาวสกรีนชื่อยี่ห้อแบรนด์ดังติดอยู่ตรงกลางอกเสื้อ

ช่วงขายาวเหมือนนายแบบโฆษณากางเกงยีนส์ ส่งให้ร่างสูงร้อยแปดสิบหกเซนติเมตร ดูดีเกินกว่าคำว่าเท่ไปเยอะมาก ประกอบกับหน้าตาคมเข้มแต่ผิวขาวตามแบบฉบับของลูกครึ่งไทยจีนส่งผลให้คนที่ก้าวลงมาจากรถดูหล่อมาก ใบหน้าของเขาประดับด้วยแว่นกันแดดแฟชั่นสีชา

ท่าทางสบายๆของคนที่เพิ่งเดินผ่าน ทำให้สาวน้อยในชุดนักศึกษาปีหนึ่งต้องสะกิดให้เพื่อนที่มาด้วยกันดู

“ส้มดูผู้ชายคนนั้นสิ หล่อมาก”

พัลลภาชี้ให้เพื่อนดูชายหนุ่มที่เพิ่งเดินผ่านไป ออร่าความหล่อของเขาทำให้เธออดคิดไม่ได้ว่านี่เขาเป็นดาราหรือนายแบบโฆษณาหรือเปล่า ทำไมถึงได้ดูดีแบบนี้

“ไหนจ๊ะยัยคุณหนู ใจแตกแล้วเหรอเรา ทุกวันนี้รู้จักชมผู้ชายว่าหล่อด้วยนะ”

สุธาสินีแซวเพื่อนรักที่เรียนด้วยกันมาตั้งแต่มอหนึ่ง ยัยเพิร์ลคุณหนูผู้แสนจะเรียบร้อยชมผู้ชายว่าหล่อ นับเป็นเรื่องแปลก

“อุ๊ยหล่อจริงๆด้วย เพิรล์!”

สุธาสินีน้ำเสียงตื่นเต้นเมื่อมองตามร่างสูงโปร่งที่เพื่อนชี้ให้ดู นั่นคนหรือเทพบุตรพี่เอ้ยหล่อชวนน้ำลายหกจริงๆ

“ไปกันเพิร์ล ตามไปเร็ว”

สุธาสินีฉุดแขนของเพื่อนรักให้วิ่งตามผู้ชายที่เพิ่งเดินผ่านไป หล่องานดีขนาดนี้ ต้องไม่ปล่อยให้เดินจากไปเฉยๆ มันควรจะได้ทำความรู้จัก

“เดี๋ยวสิส้มเราจะไปซื้อกระดาษรายงาน ร้านเครื่องเขียนไม่ได้ไปทางนั้น”

พัลลภาฉุดเพื่อนเอาไว้เมื่อแม่เพื่อนรักดูเหมือนว่าจะเห็นผู้ชายแล้วลืมธุระที่ต้องมาทำ

“โอ๊ยปล่อยร้านมันไว้ตรงนั้นแหละร้านเครื่องเขียนมันไม่มีขา มันไม่เดินไปไหนหรอก แต่ผู้ชายคนนั้นกำลังจะไปแล้ว”

สุธาสินีฉุดมือเพื่อนให้รีบวิ่งตามผู้ชายมาจนถึงหน้าลิฟต์