ของตายคนโปรด My Deceitful Lover นิยาย บท 56

“มึงดูเพื่อนมึงดิไอ้ตี๋หายไปยี่สิบนาที ตอนไปจากที่เดินหน้างอเป็นตูดหมา กลับมายิ้มหน้าบานเดินควงแขนน้องเพิร์ลมาขนาดนี้มันไปทำอะไรมาวะ”

ปรมัตถ์ที่ชะเง้อคอรอณัฐนันท์ที่หายไปนานเห็นเพื่อนเดินจูงมือสาวกลับมาหน้าตายิ้มแย้มก็เรียกให้คนอื่นๆหันไปมอง คนบางส่วนที่รอขึ้นเรือเที่ยวเดียวกันเริ่มทะยอยเดินไปที่ท่าเรือแล้ว แต่ณัฐนันท์ไปเข้าห้องน้ำนานถึงยี่สิบนาที

ติณณภพมองไปที่เพื่อนรักที่เดินมาพร้อมน้องเพิร์ลก็หัวเราะออกมา พอณัฐนันท์เดินมาใกล้ก็เอ่ยแซวเพื่อน

“ไปหาซื้อข้าวหลามมาอีกแล้วเหรอมึง"

สิ้นเสียงแซวของตี๋ คนที่รู้ความนัยก็พากันหัวเราะ พัลลภาที่เพิ่งเข้าใจความหมายที่ติณณภพบอกก็หน้าแดงขึ้นมา

“ข้าวหลามอะไรวะ”

อคินถามอย่างงงๆ แต่พอเหลือบตาไปดูณัฐนันท์ก็เข้าใจทันที

“อ้อโอเคกูเก็ตล่ะ”

พูดจบก็หัวเราะออกมา ณัฐนันท์เหลือบตามองพัลลภาเห็นเธอทำหน้าไม่ถูก ก็นึกรู้ว่าเธอคงจะรู้ความนัย เลยดุเพื่อน

“พอเลยพวกมึง ไปขึ้นเรือได้แล้ว“

ณัฐนันท์เดินไปลากกระเป๋าของเขากับพัลลภาที่วางอยู่ข้างโต๊ะในร้านอาหารออกมา

“แหมปล่อยให้พวกกูรอตั้งนาน เพราะตัวเองไปซื้อข้าวหลาม มาถึงเสือกเร่งอีก ไอ้ห่า ไม่เกรงใจคนโสดแบบพวกกูบ้างเลย ไม่มีแฟนบ้างก็แล้วไป อย่าให้กูมีนะมึง”

ติณณภพบ่นเพื่อน แต่ก็ลากกระเป๋าตาม

“ผมช่วยถือพี่”

เท็นที่แบกกระเป๋าเป้มาใบเดียวเดินเข้าไปช่วยพี่รหัสลากกระเป๋า ณัฐนันท์เลยลากแค่กระเป๋าของพัลลภาใบเดียว แล้วอีกมือจูงมือเธอเอาไว้

“เพิร์ลระวังนะคะ ช้าๆไม่ต้องรีบครับ”

ณัฐนันท์ที่ลงเรือไปก่อนยื่นมือมาให้พัลลภาจับขณะก้าวลงสปีดโบ้ท พัลลภาวางมือลงบนมือของเขาแล้วค่อยๆก้าวลงเรือ ท่ามกลางสายตาล้อเลียนของพี่ๆที่มาด้วยกัน เธอแอบเห็นว่าพี่กายมองมาหน้าเศร้าเล็กน้อย แต่พอสบตากับเธอเขาก็ยิ้มให้ เขาคงไม่รู้ว่าเธอรู้จากพี่นัทแล้ว ว่าเขาแอบชอบเธออยู่ รู้สึกอึดอัดใจเล็กน้อย แต่ก็พยายามไม่สนใจ บอกตัวเองว่าคนเดียวที่เธอควรจะสนใจคือพี่นัท

เมื่อไปนั่งในเรือณัฐนันท์ก็เลือกชูชีพขนาดพอดีตัวมาสวมให้เธอ ก่อนที่จะสวมให้ตัวเอง และให้เธอนั่งชิดด้านในและเขานั่งด้านนอก

“พี่นัทคะถ่ายรูปกันไหม”