ของตายคนโปรด My Deceitful Lover นิยาย บท 67

“เพิร์ลนอนกันเลยไหมคะ พี่ปิดไฟนะ”

พัลลภามองสบตาเขาแล้วหลบตาอย่างรวดเร็ว

“ค่ะ”

เธอตอบเสียงแผ่ว แล้ววางโทรศัพท์ไว้ที่โต๊ะข้างหัวเตียง

ณัฐนันท์หยิบถุงยางอนามัยมาเตรียมไว้สามชิ้น แล้วเดินไปปิดไฟ ก่อนจะก้าวมาที่เตียง

พัลลภาตื่นเต้นจนรู้สึกว่ามือสั่นหัวใจเต้นรัว จนกลัวว่าเขาจะได้ยิน เธอเอนตัวลงนอน ดึงผ้าห่มมาคลุมตัวเอาไว้ แล้วหลับตาลง มีความรู้สึกว่าที่นอนยวบลง เธอเกร็งมือกำชายเสื้อนอนเอาไว้แน่น ลุ้นอยู่ทุกวินาที เวลาแค่ไม่ถึงสิบวินาทีแต่เธอรู้สึกว่านานมาก

“เพิร์ลง่วงแล้วเหรอ”

เสียงของเขาดังที่ข้างหู นาทีนี้เธอตื่นเต้นจนรู้สึกว่าตัวสั่น บรรยากาศในตอนกลางคืนมันต่างจากตอนนอนกอดเขาในตอนกลางวันลิบลับ

“ง่วงค่ะ”

พัลลภาตอบคำถามเสียงแผ่วในใจหวาดหวั่น ลึกๆคือยังไม่อยากให้เกิดอะไรขึ้น

“พี่ยังไม่ง่วงเลย อย่าเพิ่งนอนได้ไหม”

เขาดึงเธอเข้ามากอด หน้าซุกลงที่ข้างแก้ม

“เพิร์ลหอมจัง หอมมากเลยรู้ไหม พี่ก็ใช้สบู่แชมพูแบบเดียวกับเพิร์ลทำไมกลิ่นที่อยู่บนตัวพี่มันไม่หอมเหมือนอยู่บนตัวเพิร์ลบ้าง”

อันนี้คือสงสัยจริงๆ ซื้อเหมือนกันแท้ๆ แต่พออยู่บนตัวเธอคือหอมมาก

“อยู่บนตัวพี่นัทก็หอมค่ะ”

เธอได้กลิ่นชัดเจน

“จริงเหรอ เพิร์ลได้กลิ่นด้วยเหรอ”

พัลลภาพยักหน้า แสงสว่างลางเลือนพอให้มองเห็นกันและกันในความมืด

“พี่ไม่เห็นได้กลิ่นเลย”