ของตายคนโปรด My Deceitful Lover นิยาย บท 7

ณัฐนันท์เดินมาหยุดที่หน้าคอนโดหรูไม่ไกลจากมหาวิทยาลัย อย่างน้อยก็หรูที่สุดในย่านนี้ เขากดกริ่งหน้าห้อง รอไม่นานประตูก็เปิดออก เรือนร่างเย้ายวนผิวสีน้ำผึ้ง ในชุดนอนที่ไม่น่าจะใส่นอนอย่างเดียวยิ้มกว้างรอเขา

เธอฉุดแขนเขาเข้าห้องแล้วปิดประตู ก่อนจะเข้ามาคลอเคลียสองมือโอบรอบต้นคอเขา กลิ่นน้ำหอมเซ็กซี่ลอยมากระทบจมูก หอมจนอยากจะฝังกายลงบนร่างเย้ายวนและกระแทกแรงๆให้หายจากอาการอึดอัดตรงเป้ากางเกงที่แข็งตัวทันทีที่เห็นหน้า

“ไหนบอกว่ายุ่งไงคะ ทำไมมาชุดนี้ล่ะ”

พริมามองดูชายหนุ่มในชุดลำลองที่ดูหล่อเนี้ยบไปทั้งตัวอย่างหลงใหล ไหล่กว้างที่ดูมีเสน่ห์มากๆ แม้เขาจะอยู่ในวัยเพียงยี่สิบสองอายุน้อยกว่าเธอตั้งสามปี

ไม่ต้องเดาเลยว่า อีกสามสี่ปีข้างหน้าผู้ชายคนนี้จะหล่อเหลามีเสน่ห์มากขนาดไหนเมื่อเขาอยู่ในวัยที่มากกว่านี้

“ผมแค่ถอดเสื้อช็อปออกเองปริม พอเช็คยอดสาขาหน้ามอเสร็จก็รีบมาหาปริมเลย อยากกินปริมออน ท็อปจะแย่”

เขาบดสะโพกถูกับหน้าท้องของคนตรงหน้า แค่เห็นหน้าแค่ได้กลิ่นก็แข็งจะแย่แล้ว กับพริมาไม่ต้องลีลาไม่ต้องชักช้า เพราะเธอชอบความร้อนแรง

“พกมาหรือเปล่า”

พริมาลากมือไปตามร่องอกของเขา ก่อนจะหยุดที่ขอบกางเกง แล้วเลื่อนมือไปสัมผัสที่เป้ากางเกงที่เริ่มตุงดันเป้าออกมา

ณัฐนันท์เอื้อมมือไปที่กระเป๋ากางเกงด้านหลังก่อนจะล้วงของในนั้นออกมาสองกล่อง

“ผิวขรุขระแบบที่ปริมชอบ สองกล่องพอไหม”

พริมายกยิ้มมุมปากก่อนจะเขย่งขึ้นจุมพิตริมฝีปากได้รูป ณัฐนันท์ตอบสนองแบบเร่าร้อนปากของเขาจุมพิต ส่วนมือทำหน้าที่ปลดเข็มขัดและงัดความเป็นชายที่แข็งจนร้อนออกมาจากกางเกง

พริมาเอื้อมมือมาจับแบบรู้หน้าที่ชักรูดความเป็นชายที่แข็งทันใจจนขนาดของมันขยายขึ้นอีก เธอเอื้อมมือมารับกล่องในมือจากเขา ก่อนจะแกะหนึ่งชิ้นออกมา