ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี นิยาย บท 104

“วันนี้เยี่ยมมากครับ! ปิดกองได้!”

ผู้กำกับจูเสี่ยวเช่อสั่งปิดกองประจำวันนี้

เผยเชียนรู้สึกเฉยๆ กับการถ่ายทำ

เขาเริ่มชินแล้ว!

วันนี้ถ่ายทำกันกลางถนนด้านนอก แถมยังเอารถปอร์เช่ คาเยนน์ที่เผยเชียนเช่าไว้มาเข้าฉากด้วย

ถ้าเอาแต่ถ่ายในออฟฟิศ คนดูจะเบื่อเอาถ้าไม่มีอะไรใหม่ๆ เลย

แต่ไม่ว่าจะเปลี่ยนธีมหรือฉากหลังอย่างไร แก่นเนื้อเรื่องก็ยังคงเหมือนเดิม

หลังจากคุยกับเผยเชียนรอบที่แล้ว จูเสี่ยวเช่อกับหวงซื่อปั๋วก็ทำตามความคิดของเผยเชียน พวกเขาไม่รับสปอนเซอร์ที่ให้โปรโมตสินค้าอย่างชัดเจนและหันไปทุ่มเทกับซีรีส์อย่างเต็มที่!

ถึงจะไม่ใช่ทุกตอนที่ออกมาเข้มข้นและสมบูรณ์แบบ แต่อย่างน้อยพวกเขาก็ยังรักษามาตรฐานไว้ได้

จนถึงปัจจุบัน พวกคลิปที่ดังมากๆ มียอดคนดูอยู่ที่หกถึงเจ็ดแสนวิว ส่วนคลิปที่ดังน้อยลงมา ยอดคนดูจะอยู่ที่ประมาณสี่ถึงห้าแสนวิว

สำหรับซีรีส์ตอนสั้นที่เพิ่งปล่อยไป เรื่องนี้ถือว่าประสบความสำเร็จมาก!

หลังจากเก็บข้าวของเสร็จ ทุกคนก็พร้อมตรงกลับบ้าน

หวงซื่อปั๋วหันไปพูดกับทุกคน “กลับกันก่อนได้เลยนะครับ ผมมีธุระส่วนตัวต้องจัดการต่อ”

ไม่มีใครถามอะไร

หวงซื่อปั๋วโบกแท็กซี่ไปร้านกาแฟที่นัดเพื่อนเอาไว้

ผ่านไปสิบกว่านาที แท็กซี่ก็ไปถึงที่หมาย

ชายหนุ่มเดินลงจากรถ มองไปยังตึกที่คุ้นเคยแต่ก็ดูแปลกตาตรงหน้า แล้วรู้สึกราวกับถูกตัดขาดจากโลกนี้ไปพักใหญ่

ที่ชั้นสองของตึกมีคำสามคำติดเอาไว้ว่า ฉางหยางเกมส์

ที่นี่คือที่ทำงานเก่าของหวงซื่อปั๋ว

ก่อนหน้านี้หวงซื่อปั๋วทำงานเป็นพนักงานแถวล่างสุดของบริษัท คอยช่วยจัดการงานยิบย่อยต่างๆ และช่วยวางแผนคร่าวๆ ต้องตรากตรำทนทุกข์ จึงเป็นปกติที่จะไม่มีเพื่อน

มีเพียงพนักงานแถวล่างสุดเหมือนกันที่เขาสนิทด้วย

นั่นเพราะพวกเขาก็ตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกัน ต้องทนทุกข์ร่วมกัน เลยรู้สึกสนิทสนมเพราะต้องลงเรือลำเดียวกัน

หลังจากหวงซื่อปั๋วผ่านสัมภาษณ์และได้เข้าทำงานที่บริษัทเถิงต๋า ถึงจะยังติดต่อกับเพื่อนคนนี้อยู่ แต่เขาไม่ได้พูดถึงเรื่องงานมากนัก

ทำไมน่ะเหรอ

เหตุผลหนึ่งก็เพราะเขานึกสงสัยมาตลอดว่าตัวเองเข้ามาอยู่ในบริษัทต้มตุ๋นหรือเปล่า เลยไม่กล้าบอกเพื่อนไป

แต่พอตระหนักว่าทางบริษัทดูแลพนักงานดีและเกมก็ประสบความสำเร็จถล่มทลาย เขาก็รู้สึกกระอักกระอ่วนเล็กน้อยที่จะพูดเรื่องงานเพราะจะดูเหมือนไปคุยโว

หวงซื่อปั๋วกลัวว่าเพื่อนของเขาจะรับไม่ได้

หลังจากนั้นหวงซื่อปั๋วก็ง่วนอยู่กับการทำซีรีส์ ส่วนเพื่อนก็ต้องทำงานล่วงเวลาอยู่ตลอดเลยไม่มีเวลามาเจอกัน

ในที่สุดพอผ่านช่วงตรุษจีน ทั้งสองก็หาเวลามาเจอกันได้

หวงซื่อปั๋วนั่งอยู่ในร้านกาแฟอยู่พักหนึ่ง ไม่นานเพื่อนของเขาก็มาถึงร้าน

คนคนนี้สูงประมาณหนึ่งร้อยเจ็ดสิบเซนติเมตร รูปร่างไม่ค่อยดีเท่าไหร่จากการที่ต้องทำงานล่วงเวลาอย่างต่อเนื่อง แต่ถึงจะไม่ค่อยมีเวลา ก็ดูจะจัดการตัวเองได้ค่อนข้างดี

ลักษณะพิเศษของเขาคือมีมือขาวเรียวสวย บ่งบอกชัดเจนว่าตอนเด็กๆ ไม่ค่อยได้ทำงานเยอะ

“อี้ฉวิน ทางนี้”

หวงซื่อปั๋วโบกมือเรียก

เพื่อนของเขาเห็นหวงซื่อปั๋วทันที จากนั้นก็เดินมานั่งลงตรงข้าม

ชื่อจริงๆ ของเขาคือหม่าตู๋เปียว แต่ไม่มีใครเรียกด้วยชื่อนั้น ทุกคนเรียกเขาว่าหม่าอี้ฉวิน[1]

หม่าอี้ฉวินรับผิดชอบวางแผนเนื้อเรื่องที่ฉางหยางเกมส์

เขาเรียนจบสาขาภาษาจีนจากมหาวิทยาลัยชั้นนำ ที่บ้านล้วนมีแต่คนมีการศึกษาดี

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน