เข้าสู่ระบบผ่าน

ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี นิยาย บท 170

“บอสเผย มีอะไรให้ช่วยเหรอครับ…”

เสียงโจวมู่หยันที่ดังผ่านโทรศัพท์ดูไม่มีชีวิตชีวา

ตั้งแต่ที่เจอกันครั้งล่าสุดตอนปลายปีก่อนที่กว่างโจว ทั้งสองก็ไม่ได้ติดต่อกันอีก

เหตุผลหลักก็เพราะเกมฐานทัพกลางทะเลประสบความสำเร็จแซงหน้าเกมกระสุนเพชฌฆาตไปไกล ทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งสองที่เปราะบางอยู่แล้วยิ่งแย่ลงไปอีก

เกมฐานทัพกลางทะเลได้ขึ้นเป็นเกม FPS ผลิตภายในประเทศอันดับหนึ่ง มีฐานผู้เล่นเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เลิกแข่งกับเกม FPS ภายในประเทศด้วยกันไปนานแล้วและหันไปแข่งกับเกม Counter Strike แทน

ส่วนเกมกระสุนเพชฌฆาต หลังจากทุ่มโฆษณาครั้งใหญ่ตอนปล่อยเกมก็เป็นที่นิยมน้อยลงเรื่อยๆ ถึงจะยังทำเงินและพอไปต่อได้ แต่ก็เห็นได้ชัดว่าผลประกอบการไม่ถึงเป้าที่โจวมู่หยันตั้งเอาไว้ในตอนแรก อีกทั้งยังโดนเกมฐานทัพกลางทะเลทิ้งห่างออกไปเรื่อยๆ

ทั้งสองเกมมีการออกแบบที่แตกต่างกันมาก ตอนเถิงต๋าไปดูงานที่เทียนหัวสตูดิโอ โจวมู่หยันนำเสนอแนวคิดการออกแบบเกมกระสุนเพชฌฆาตอย่างภาคภูมิใจ

ตอนนั้นเขามั่นใจมาก

ส่วนเผยเชียนที่นั่งฟังอยู่ก็พยักหน้าและยิ้มไปด้วยตลอด สายตาดูชื่นชมไม่น้อย

แต่โจวมู่หยันรู้แล้วว่าตอนนั้นบอสเผยแค่แสร้งทำ!

ตอนเปิดให้บริการเกมฐานทัพกลางทะเล โจวมู่หยันไม่ได้สนใจอะไรมากนัก แต่ความนิยมของเกมนั้นกลับพุ่งขึ้นไม่หยุดจนเขาเริ่มคิดว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากล

พอสืบดูนิดหน่อยก็พบว่าเกมฐานทัพกลางทะเลแทบจะคลานตามเกมกระสุนเพชฌฆาตมา ตอนเถิงต๋าไปดูงานที่เทียนหัวสตูดิโอ เกมฐานทัพกลางทะเลก็พัฒนาไปได้สักพักแล้ว!

โจวมู่หยันรู้สึกชาไปถึงหัวใจ

บอสเผยรู้อยู่แล้วว่าเกมกระสุนเพชฌฆาตมีปัญหาตรงไหน แต่ก็พยักหน้าให้ตลอด ทำเหมือนว่าไม่มีอะไร

แผนสูงจริงๆ!

ตั้งแต่นั้นมาเผยเชียนก็ไม่ได้ติดต่อโจวมู่หยันไป เพราะกลัวอีกฝ่ายจะคิดว่าตัวเองอยากอวดความสำเร็จ

โจวมู่หยันเองก็ไม่ได้ติดต่อเผยเชียนไป เพราะไม่อยากคบค้าสมาคมด้วย

เป็นเหตุให้ทั้งสองไม่ได้ติดต่อกันเลย

ที่โจวมู่หยันยอมรับสาย…

ก็เพราะไม่มีทางเลือกอื่น เขาต้องให้เกียรติบอสเผย

นั่นก็เพราะตอนนี้แพลตฟอร์เกมทางการกำลังอวยเถิงต๋าอยู่ เนื่องจากอยู่ในอุตสาหกรรมเดียวกัน โจวมู่หยันจึงไม่สามารถทำตัวไม่ดีกับบอสเผยได้

แต่ใจจริงเขาไม่ค่อยอยากคุยกับเผยเชียนเลย

เผยเชียนสัมผัสได้ว่าโจวมู่หยันยังคิดแค้นใจ เขากลัวว่าจะพูดอะไรไปกระทบจิตใจอีกฝ่าย จึงตัดสินใจเข้าเรื่องทันที

“บอสโจว ขอโทษที่โทรมารบกวนนะครับ พอดีมีเรื่องอยากถาม คุณรู้ไหมครับว่าหลินหวานเป็นใคร”

โจวมู่หยันอึ้งไปสักพัก

เขาต้องรู้อยู่แล้วว่าหลินหวานเป็นใคร พอเธอเข้ามาทำงานที่เทียนหัวสตูดิโอได้สองวัน ก็มีสายตรงจากประธานเฉินฮว่าคอร์เปอเรชัน ถ้าจำไม่ผิด หลินหวานน่าจะเข้าไปทำงานที่เถิงต๋าได้หลายเดือนแล้ว

นี่บอสเผยยังไม่รู้อีกเหรอว่าหลินหวานเป็นใคร

ไม่เห็นจะเข้าท่าเลย

โจวมู่หยันงงเล็กน้อยจึงถามกลับ “บอสเผยไม่รู้เหรอครับ”

เผยเชียนสั่นสะท้านไปถึงขั้วหัวใจ

ถ้าโจวมู่หยันพูดมาแบบนี้ก็แสดงว่าหลินหวานไม่ใช่คนธรรมดาจริงๆ ด้วย!

เผยเชียนกระแอมกระไอเล็กน้อย “เอาตรงๆ เลยนะครับบอสโจว ตอนนี้ผมเจอปัญหานิดหน่อย ถ้าคุณช่วยผมได้จะเป็นพระคุณมากครับ!”

โจวมู่หยันรีบตอบ “อย่าพูดแบบนั้นสิครับบอสเผย คุณมีคำถามอะไรก็ถามได้เลยครับ ถ้าตอบได้ผมจะช่วยตอบ!”

เผยเชียนถาม “บอสโจวช่วยอธิบายเรื่องหลินหวานกับครอบครัวให้ฟังได้ไหมครับ แล้วก็เหตุผลที่เธอเข้ามาทำงานในอุตสาหกรรมเกม ขอแบบละเอียดนิดหนึ่งจะดีมากครับ”

โจวมู่หยันตกใจเล็กน้อย

บอสเผยไม่รู้เรื่องอะไรเลยจริงๆ เหรอ แสดงว่าประธานเฉินฮว่าคอร์เปอเรชันไม่ได้ติดต่อไปแน่เลย

มีบางอย่างไม่ชอบมาพากล

แต่โจวมู่หยันก็ไม่ได้คิดอะไรมากมาย เขาบอกทุกอย่างที่รู้เกี่ยวกับหลินหวานให้เผยเชียนฟัง

หลินหวานเป็นลูกสาวคนสุดท้องของประธานเฉินฮว่าคอร์เปอเรชัน มีพี่สาวหนึ่งคนกับพี่ชายสองคน เธอมีใจรักในอุตสาหกรรมเกมมาก วันหนึ่งก็บังเอิญไปเจอเทียนหัวสตูดิโอเข้าตอนหางาน

หลินเจิงหนานไม่สนับสนุนให้หลินหวานทำงานในอุตสาหกรรมเกม แต่เพราะหลินหวานเป็นคนหัวรั้นและหลินเจิงหนานก็ไม่อยากทำอะไรให้กระทบความสัมพันธ์ระหว่างเขากับลูกสาว จึงติดต่อหาโจวมู่หยัน ขอให้ช่วยดับฝันในอุตสาหกรรมเกมของหลินหวานให้ เพื่อที่เธอจะได้กลับมาทำงานกับเฉินฮว่าคอร์เปอเรชัน

“ประมาณนี้ครับบอสเผย เรื่องอื่นนอกจากนี้ก็ไม่รู้แล้ว” โจวมู่หยันตอบอย่างจริงใจ “ส่วนเรื่องที่ว่าทำไมคุณไม่ได้รับการติดต่อไป…ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน”

เผยเชียนเงียบไปครู่หนึ่ง “แล้วหลินหวานกับหลินโจว พี่ชายคนที่เป็นประธานบริษัทเฉินฮว่าอสังหาริมทรัพย์นี่สนิทกันดีไหมครับ”

โจวมู่หยันตอบ “เห็นว่าตึงๆ กับแค่พ่อนะครับ กับหลินโจวก็ดูจะสนิทกันดี”

หัวใจของเผยเชียนเย็นเฉียบ

บทที่ 170 หลินหวาน + ฉางหยางเกมส์ = ? 1

Verify captcha to read the content.VERIFYCAPTCHA_LABEL

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี