ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี นิยาย บท 20

“พี่เชียน เรียบร้อยแล้ว!”

“ผมตรวจดูสองครั้งไม่เจอบั๊กอะไร”

“เราปล่อยเกมได้เลยมั้ย”

หม่าหยางตื่นเต้นกว่าเผยเชียนเพราะนี่เป็นเกมแรกที่เขาร่วมสร้าง

ถึง…ทั้งหมดที่ทำจะมีแค่กรอกแบบฟอร์มก็เถอะ

การ ‘ตรวจหาบั๊ก’ ใช้เวลาประมาณสี่ชั่วโมง แต่เผยเชียนไม่อยากเสียเวลาไปมากกว่านี้

เหตุผลหลักก็เพราะตัวเกมสร้างมาจากเทมเพลตซึ่งผ่านการตรวจสอบมาแล้วหลายครั้งและเป็นเวอร์ชันที่แทบไม่มีบั๊ก

เผยเชียนแก้การตั้งค่าทักษะบางส่วนและเปลี่ยนคำอธิบายในเกม นอกจากนั้นแล้วก็ไม่ได้แก้อะไรอีกจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่จะไม่มีบั๊กร้ายแรงสักจุด

แน่นอนว่าถึงจะมีบั๊ก เผยเชียนก็แก้ด้วยตัวเองไม่ได้ ต้องไปจ้างคนผ่านช่องทางออนไลน์มาช่วยแก้

“ปล่อยได้”

เผยเชียนต้องทำตามกระบวนการและส่งเกมเข้าไปตรวจประเมิน

แต่ก่อนจะทำแบบนั้น เขาต้องคิดชื่อเกมกับคำอธิบายเกม

เขาตัดสินใจใช้แนวคิดเดิม ชื่อกับคำอธิบายเกมจะต้องธรรมดามากจนชาวเกมเมอร์ไม่สามารถทำความเข้าใจและเดาอะไรเกี่ยวกับตัวเกมได้

จะดีมากถ้าไม่มีคีย์เวิร์ดเด่นๆ ด้วยเหมือนกัน

ยกตัวอย่างเช่น จะต้องไม่มีคำว่า ‘สามก๊ก’ อยู่ในชื่อเกม!

ไม่อย่างนั้นเหล่าเกมเมอร์ที่ชอบเกมเกี่ยวกับสามก๊กจะพบเกมนี้โดยใช้คีย์เวิร์ดดังกล่าวค้นหาแล้วโหลดไปลองเล่นได้

คิดได้แบบนั้น ความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นในหัวของเผยเชียนขณะกรอกชื่อและคำอธิบายเกม

ชื่อ: แม่ทัพผี

คำอธิบาย: เกมการ์ดธรรมดา ไม่มีอะไรใหม่

ราคา: สิบหยวน มีไอเทมให้ซื้อเพิ่มเติมในเกม

เขามั่นใจว่าเหล่าเกมเมอร์จะไม่สามารถเดาได้ว่าเป็นเกมแบบไหนถ้าอ่านแค่ชื่อกับคำอธิบายเกม

ขณะเดียวกันราคาสิบหยวนก็เพียงพอที่จะเป็นกำแพงกั้นไม่ให้เกมเมอร์ที่พบเกมนี้โดยบังเอิญซื้อไปเล่นได้

เทียบกับเกมโดดเดี่ยวเดียวดายกลางทะเลทราย เกมที่ปล่อยรอบนี้มีขนาดใหญ่กว่าเพราะเป็นเกมมือถือที่มีเนื้อหาเยอะกว่า

เพราะเหตุนี้กระบวนการตรวจสอบจึงใช้เวลานานกว่าเดิมเล็กน้อยและน่าจะเสร็จเร็วที่สุดวันพรุ่งนี้

หลังจากตั้งค่าทุกอย่างเสร็จ ความกังวลใจเมื่อวานก็หายไปจากใจเผยเชียน

ถึงเกมจะมีภาพออริจินัลคุณภาพดีแล้วจะทำอะไรได้

เกมเมอร์จะเห็นภาพออริจินัลได้อย่างไรถ้าไม่รู้ว่ามีเกมนี้อยู่

คิดได้แบบนั้นก็รู้สึกสบายใจ เผยเชียนปิดหน้าจอหลังบ้านอย่างเริงร่า ตั้งหน้าตั้งตาคอยวันปิดบัญชีที่จะถึงในอีกหนึ่งสัปดาห์

เขาเห็นภาพอนาคตอันสดใสของตนเองที่จะได้ใช้จ่ายเงินมือเติบกินดื่มอาหารหรูหลังจากได้เงินสามแสนหยวน

…

…

บ่ายวันนั้น หร่วนกวางเจี่ยนตื่นเพราะหิว

คนอื่นๆ ก็ตื่นเหมือนกัน

หวงจัดห้อง เก็บกวาดถ้วยบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปและขยะต่างๆ ใส่ถุงขยะ เตรียมจะเอาไปทิ้ง

“กวางเจี่ยน ตื่นแล้วเหรอ เป็นไง ส่งงานรึยัง ลูกค้าขอแก้อะไรมั้ย” หวงถามขณะเก็บห้อง

หร่วนกวางเจี่ยนลุกจากเตียง “ไม่เลย บอสเผยบอกว่าชอบมาก ไม่ต้องแก้อะไรเลย”

“ชอบมากเลยเหรอ” หวงแปลกใจ “ลูกค้าฟ้าประทานจริงๆ ไม่ขอแก้เลยสักนิดเดียวจริงๆ เหรอ”

หร่วนกวางเจี่ยนพยักหน้า “ใช่ ถึงงานเราจะออกมาคุณภาพดี ไม่มีอะไรต้องแก้มาก แต่พวกลูกค้าห่วยๆ ก็ชอบ…เอ๊ะ มีบะหมี่เหลือสักถ้วยมั้ย”

“ไม่ เรากินกันหมดแล้ว เย็นนี้ออกไปหาอะไรกินเป็นการฉลองกันเถอะ” หวงแนะนำ

หร่วนกวางเจี่ยนพยักหน้าเห็นพ้อง “ได้ ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน เราออกไปหาอะไรดีๆ กินกันก่อนค่อยแบ่งเงิน ช่วงที่ผ่านมาสาหัสกันทุกคน”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน