ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี นิยาย บท 19

เผยเชียนตื่นขึ้นมาตอนบ่าย

สองสามวันที่ผ่านมา ไม่รู้ทำไมเขาถึงนอนหลับสบายมาก

หรือเป็นเพราะพลังของเงินกันนะ

พอคิดว่าจะได้เงินสามแสนหยวนมาใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่ายและหลุดพ้นจากความจน เผยเชียนก็รู้สึกสบายใจ

เขาเปิดโน้ตบุ๊กเข้าเว็บไซต์รวมทรัพยากรและเห็นแจ้งเตือนว่าหร่วนกวางเจี่ยนส่งงานมาให้แล้ว

ถึงความเร็วในการดาวน์โหลดจะไม่ได้ช้าเท่าไหร่ แต่งานภาพออริจินัลเป็นไฟล์คุณภาพสูงจึงต้องใช้เวลาดาวน์โหลดสักพัก

“เสร็จทันจริงๆ ด้วย ขยันจริงๆ”

“อยากรู้จังว่าคุณภาพงานเป็นไง”

“ขอแค่อย่าออกมาสวยเกินไปก็พอ! ฉันตายแน่ถ้างานออกมาสวยเกิน!”

เหลืออีกไม่ถึงหนึ่งสัปดาห์จะถึงวันปิดบัญชี เผยเชียนต้องปล่อยเกมออกไปให้ได้เร็วที่สุด

ระบบระบุว่าเผยเชียนห้ามมีสินค้าที่ยังไม่วางจำหน่ายในช่วงหนึ่งสัปดาห์ก่อนปิดบัญชี

พูดอีกอย่างก็คือ ระบบต้องการให้เผยเชียนผ่านกระบวนการทางธุรกิจเพื่อคำนวณกำไรขาดทุนหนึ่งสัปดาห์หลังปล่อยสินค้า

หากมีสินค้าที่ยังไม่วางจำหน่าย ระบบจะเลื่อนวันปิดบัญชีออกไป ซึ่งเผยเชียนไม่ยอมให้เป็นแบบนั้น

เขาเปิดงานภาพออริจินัลที่หร่วนกวางเจี่ยนส่งมาให้

พอเห็นภาพแรก เขาก็ตะลึงงันไป

“อะไรวะเนี่ย! ทำไมงานละเอียดแบบนี้”

“มันภาพละเจ็ดร้อยหยวนจริงๆ เหรอวะ!”

เผยเชียนคิดเมื่อได้เห็นงาน

ถึงจะไม่ค่อยรู้เรื่องงานภาพออริจินัล แต่เผยเชียนก็พอจะแยกงานที่ดีและแย่ได้ สิ่งที่ชัดเจนที่สุดคือรายละเอียด

อย่างไรเสีย ในงานภาพออริจินัล นักวาดจะวาดแต่ละรายละเอียดอย่างประณีต ยิ่งมีรายละเอียดเยอะเท่าไหร่ ก็แสดงว่านักวาดต้องลงแรงในงานชิ้นนั้นมากเท่านั้น

ตามปกติแล้ว งานภาพออริจินัลที่เป็นระดับโปสเตอร์ราคาสูงถึงหลักหมื่น นักวาดต้องใช้เวลาทั้งสัปดาห์เพื่อวาด และใส่รายละเอียดเข้าไปเยอะมาก

ส่วนงานออริจินัลราคาไม่กี่ร้อยหยวนมักจะทำกันทีละมากๆ ในเวลาจำกัด ถึงนักวาดจะอยากลงรายละเอียดแค่ไหนก็ไม่มีเวลาพอให้ทำ

ทว่างานออริจินัลที่ได้มากลับมีรายละเอียดแน่นกว่าที่เผยเชียนคิดไว้ นอกจากนั้น สไตล์ภาพยังดูแหวกแนวมากด้วย!

งานภาพออริจินัลชิ้นนี้คือกวนอู เทพบู๊แห่งตระกูลมังกร หม่าหยางกรอกรายละเอียดลงไปในแบบฟอร์มแค่ว่าอยากให้เป็นมังกร ไม่ได้ลงรายละเอียดอะไรเพิ่มเติมจากนั้น

แต่งานชิ้นนี้กลับมีรายละเอียดมากมาย!

พื้นหลังเป็นรูปหน้าผาวาดด้วยหมึก มีเมฆและพืชพันธุ์สีเขียวล้อมรอบ ให้ความรู้สึกเหมือนภาพเขียนของจีนที่เน้นพื้นที่สีขาว

จุดโฟกัสของภาพนี้อยู่ที่กวนอูผู้ถือดาบจันทร์เสี้ยว

เป็นการฉีกภาพเดิมไปมากเพราะตอนนี้เขากลายเป็นมังกรตามต้นตำรับตำนานจีน ใบหน้า แขน และผิวหนังส่วนอื่นๆ ที่เผยให้เห็นล้วนมีสีเขียว บนหัวมีเขา ตรงตามภาพลักษณ์มังกร

แต่เสื้อผ้าที่สวมใส่บ่งบอกชัดเจนว่าเขาคือกวนอู

เขาสวมชุดคลุมสีเขียวกับเกราะอกซ้ายสีทองขลิบแดง สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นองค์ประกอบที่เห็นได้ทั่วไปในภาพวาดกวนอู ซึ่งสื่อออกมาได้อย่างดีเยี่ยมในภาพออริจินัลนี้

มองภาพออริจินัลปราดเดียวก็บอกได้ว่ามีเอกลักษณ์ความเป็นกวนอู แต่ภาพลักษณ์นั้นเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง

ที่สำคัญที่สุดคือสไตล์ภาพมีความเป็นเอกลักษณ์ แตกต่างจากงานออริจินัลอื่นๆ ในตลาดจากการผสานเทคนิคภาพวาดแบบหมึกและภาพวาดสีน้ำมัน ดูแล้วโดดเด่นสะดุดตา

เผยเชียนดูภาพออริจินัลชิ้นอื่นๆ ในแง่คุณภาพหรือสไตล์ล้วนคล้ายคลึงชิ้นแรกมาก

แต่แน่นอนว่าภาพรวมหลักๆ นั้นยึดตามรายละเอียดในแบบฟอร์มของหม่าหยาง ไม่ได้เป็นสัตว์ร้ายเหมือนกวนอู

มีทั้งอสูรร้าย ตัวประหลาด หรือแม้แต่ตัวละครมนุษย์ก็มีการพลิกโฉมแหวกออกไปจากเดิม…อย่างลิบองที่กลายเป็นโลลิต้านักล่ามังกร

หร่วนกวางเจี่ยนยึดรายละเอียดตามแบบฟอร์มของหม่าหยางเป็นหลัก ใส่รายละเอียดของตัวละครเข้าไปจากนั้นก็ออกแบบสไตล์งานและภาพ สุดท้ายแล้ว จากการที่ภาพออริจินัลมีสไตล์ที่คล้ายคลึงกัน เขาจึงเสริมรายละเอียดให้ตัวละครแต่ละตัวมีเอกลักษณ์แตกต่างกันอย่างชัดเจน

เผยเชียนอึ้งไป

เขาจ่ายเงินสามพันหยวนเพื่อซื้อภาพออริจินัลคุณภาพเซ็ตละสี่ภาพมาจริงหรือ

ล้อกันเล่นหรืออย่างไร

นักวาดคนนี้ขาดทุนย่อยยับแล้ว!

หร่วนกวางเจี่ยนเป็นคนวาดจริงๆ หรือ

ถ้าวาดงานเทพขนาดนี้ได้ ทำไมถึงลงแค่ภาพสไตล์การ์ตูนในหน้าประวัติผลงานบนเว็บไซต์รวมทรัพยากรเล่า

เผยเชียนแทบจะร้องไห้ ถึงตนจะเป็นคนได้กำไร แต่เขาไม่เห็นจะดีใจแม้แต่นิดเดียว!

เดิมทีเขาตามหานักวาดที่เสนอราคาอยู่ที่เจ็ดร้อยหยวนต่อชิ้นเพื่อให้ได้งานออริจินัลคุณภาพต่ำ และถึงกับเลือกคนที่ดูจะวาดอะไรอย่างอื่นไม่เป็น นอกจากภาพสไตล์การ์ตูน!

แต่เหตุใดสวรรค์จึงส่งเขาไปเจอดาวรุ่งดวงใหม่ได้

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน