ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี นิยาย บท 206

พนักงานทั้งสามคนที่จ้างมาไม่มีทางรวมหัวกันให้ข้อมูลปลอม แถมไม่มีใครรายงานเรื่องนี้ให้บอสเผยรู้ด้วย

โอกาสที่พวกเขาจะทำแบบนั้นต่ำมาก

เพราะยังไงพนักงานพวกนี้ก็ไม่ได้สนิทกับบอสเผย เป็นพนักงานลำดับล่างสุด ไม่มีทางซื่อสัตย์ขนาดนั้น

ที่สำคัญคือ จากที่หลี่สือวิเคราะห์พฤติกรรมของบอสเผย ข้อมูลนี้น่าจะเป็นความจริง

ช่วงนี้บอสเผยทำอะไรบ้างล่ะ

เขาเลิกไปที่ร้านสาขาหลัก แต่แวะมาที่ร้านสาขาหมิงหยุนวิลล่าอยู่เรื่อยๆ!

นอกจากนั้นหม่าหยางกับจางหยวนยังไปประจำอยู่ที่สาขาหมิงหยุนวิลล่าอีก

ทั้งหมดนี้พิสูจน์ให้เห็นว่าบอสเผยหันมาให้ความสำคัญกับสาขานี้แทน

บอสเผยมีธุรกิจในมือมากมาย น่าจะยุ่งมาก ถ้าไม่ได้มีแผนอะไรก็ไม่น่าจะเสียเวลามาที่สาขานี้

หรือทั้งหมดที่ทำไปเพื่อปล่อยข้อมูลลวงปั่นหัวหลี่สือล้วนๆ

จะเป็นแบบนั้นได้ยังไง บอสเผยไม่มามัวทำเรื่องไร้สาระหรอก

ดังนั้นโดยรวมแล้ว ข้อมูลนี้น่าจะเป็นความจริง บอสเผยตั้งใจจะใช้ร้านสาขาหมิงหยุนวิลล่าเป็นเครื่องมือสำหรับแผนพัฒนาร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู แถมยังมีแผนสำรองเตรียมเอาไว้ด้วย อีกฝ่ายดูมั่นใจมากว่าจะทำให้ย่านการค้านี้มีชื่อเสียงขึ้นมาได้!

คิดได้แบบนั้นหลี่สือก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา

เพราะยังไงเมืองจิงโจวก็เป็นเมืองระดับสอง โอกาสลงทุนดีๆ มีไม่มากนัก

ก่อนหน้านี้หลี่สือทุ่มเงินจ้างร้านค้าจัดโปรโมชัน ตั้งใจว่าจะขัดขวางกิจการร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู เขาตั้งใจจะสร้างโอกาสลงทุนให้ได้ไวๆ แต่สุดท้ายแผนก็ล่มไม่เป็นท่า

โชคดีที่เขาไม่ได้เสียเงินไปมากมายเพราะไม่ได้ทำแบบนั้นนานนัก พอร้านสาขาหลักดังขึ้นมา หลี่สือก็เลิกทุ่มเงิน

อีกอย่างตั้งแต่ร้านสาขาหลักมีชื่อเสียงขึ้นมา ลูกค้าก็แวะเวียนมาละแวกนั้นเยอะขึ้น ร้านรวงแถวนั้นต่างก็พลอยได้กำไรไปด้วย

ครั้งนี้หลี่สือไม่ได้หวังจะลงทุนกับร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูอีก เพราะรู้ว่าหวังสูงเกินไป

แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังอยากเอาข้อมูลที่มีในมือไปใช้สักทาง

ตัวอย่างเช่น เขาอยากใช้โอกาสนี้พัฒนาอะไรสักอย่างที่หมิงหยุนวิลล่า!

ตอนที่ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูสาขาหลักดังขึ้นมา ร้านในละแวกก็พลอยได้ผลประโยชน์ไปด้วย ร้านกาแฟ บาร์ และร้านอินเทอร์เน็ตในพื้นที่มีลูกค้าเข้ามาใช้บริการมากขึ้น ค่าเช่าร้านดังๆ ของย่านนั้นก็พุ่งขึ้นไปด้วยเหมือนกัน

ถ้าพิจารณาจากจุดนี้ หลี่สือก็คิดได้ว่าที่บอสเผยบอกว่าจะเปลี่ยนพื้นที่บริเวณหมิงหยุนวิลล่าให้กลายเป็นย่านการค้าก็ไม่น่าจะเป็นแค่คำคุยโว

ถ้าเป็นแบบนั้น ทำไมไม่ลงทุนอะไรสักอย่างแถวหมิงหยุนวิลล่าล่ะ

เช่น ลงทุนในร้านอาหาร ร้านกาแฟ บาร์ ร้านอินเทอร์เน็ต หรือคาเฟ่บอร์ดเกมในละแวกนั้น…

เขาสามารถเปิดร้านไว้สักร้านสองร้าน แล้วรอให้กิจการในพื้นที่ดีขึ้น ร้านที่เปิดไว้ก็จะทำเงินได้

ถ้าไม่อยากบริหารร้านเองจะขายกิจการต่อเมื่อมีโอกาสเหมาะๆ ก็ยังได้ คงมีคนอยากซื้อกิจการต่อแน่ เขาน่าจะทำเงินได้เป็นกอบเป็นกำ!

ยิ่งคิดหลี่สือก็ยิ่งสุขใจ นี่แหละคือเหตุผลที่เขาอยากได้ข้อมูล!

ถึงบอสเผยจะยังเด็กอยู่ แต่ก็มีสายตาเฉียบคมเรื่องธุรกิจ แถมยังมีพรสวรรค์ด้านการตลาดที่ไม่เหมือนใคร การเดินตามเขาถือเป็นเรื่องที่ถูกต้อง!

ส่วนจะลงทุนเท่าไหร่นั้น…

หลี่สือคิดอยู่พักหนึ่ง ลงทุนเยอะก็ได้เยอะ ลงทุนน้อยก็ได้น้อย

แต่ในฐานะนักลงทุน เขารู้ว่าจะเอาไข่ทุกใบมาใส่ตะกร้าใบเดียวไม่ได้

ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจลงทุนในร้านอินเทอร์เน็ตระดับสูง ร้านกาแฟ คาเฟ่บอร์ดเกม และร้านคล้ายๆ กันนี้อย่างละแห่ง

ทำเลก็ต้องเลือกให้ดี ร้านอินเทอร์เน็ตระดับสูงกับคาเฟ่บอร์ดเกมจะตั้งใกล้ๆ มหาวิทยาลัย เพราะกลุ่มลูกค้าหลักคือนักศึกษา แถมยังน่าจะดึงลูกค้าร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูมาได้ด้วย

แน่นอนว่าหลี่สือจะไม่ลงไปบริหารร้านเหล่านี้เอง เขาจะใช้เส้นสายที่มี อาจจะกล่อมให้เจ้าของกิจการร้านอินเทอร์เน็ตที่ลงทุนด้วยไปเปิดสาขาเพิ่มแถวนั้น โดยจะเปิดร้านตามโมเดลธุรกิจที่ทันสมัยที่สุด

ทั้งหมดที่หลี่สือต้องทำก็แค่ให้เงินทุน

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน