ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี นิยาย บท 226

หลังจบงานเลี้ยง ทุกคนก็กลับออกจากครัวส่วนตัวหมิงหยุนแล้วกล่าวลากันและกัน

แววตาของเปาซวี่เต็มไปด้วยความกังวลใจ เขารู้สึกหดหู่ที่จะต้องไปเที่ยวตะลอนคนเดียวเป็นเวลาหนึ่งเดือน

หลังจากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้าน

วันพรุ่งนี้พวกเขาต้องกลับไปทำงานหนักกันเหมือนเดิม

เผยเชียนรู้สึกไม่สบายใจเมื่อได้เห็นเหล่าหัวหน้าโปรเจ็กต์ต่างๆ ทั้งที่ไปได้สวยและไม่สวย ต่างดูฮึกเหิมขึ้นหลังจบงานเลี้ยง

ตัวอย่างเช่นหม่าอี้ฉวินที่คุมเว็บจงเตี่ยนจงเหวิน ทางเว็บยังขาดทุนอย่างต่อเนื่อง แต่หลังจากบอสเผยเข้าไปปลอบใจ เขาก็กลับมามีแรงใจอีกครั้ง ก็เข้าใจได้ว่าทำไมถึงดูฮึกเหิม

แต่ทำไมหวงซื่อปั๋วก็คึกขึ้นมากับคนอื่นด้วยล่ะ

เผยเชียนไม่ค่อยเข้าใจ ฉันไม่ได้คุยอะไรกับพวกนั้นด้วยซ้ำ

หรือจะเป็นเพราะพลังอาหารหรู

ไม่นานพนักงานก็ทยอยกลับออกไปกันหมด

เผยเชียนหันมองนาฬิกา ตอนนี้สองทุ่มแล้วเขาคุมเวลางานเลี้ยงได้ค่อนข้างดีทีเดียว

พนักงานในครัวส่วนตัวหมิงหยุนกำลังเก็บกวาดทำความสะอาดร้าน ดูยุ่งกันใหญ่

แต่ก็แค่ตอนนี้แหละ เพราะครัวส่วนตัวหมิงหยุนน่าจะไม่มีลูกค้าเข้าร้านไปอีกนาน

ภัตตาคารแห่งนี้ตั้งอยู่ในทำเลลึกลับห่างไกลผู้คน คนทั่วไปน่าจะหาร้านเจอได้ยาก ถึงจะบังเอิญมาเจอเข้าก็ไม่น่าจะสู้ราคาไหว

แน่นอนว่าเผยเชียนคงเก็บข่าวเรื่องนี้ไว้ได้ไม่นานนัก เพราะเขามีพนักงานในสังกัดเยอะ พวกที่ได้ลิ้มรสอาหารดีๆ คืนนี้น่าจะกลับไปอวดให้ครอบครัวกับเพื่อนๆ ฟัง

แต่ถึงจะอวดยังไง ภัตตาคารนี้ก็ตั้งอยู่ไกลแถมยังแพงด้วย คนส่วนใหญ่ไม่น่าจะเอื้อมถึง

ถึงข่าวจะกระจายไปจนทำให้พวกไฮโซแวะมาที่ร้านก็ไม่เป็นไร ขอแค่รักษาจำนวนลูกค้าให้น้อยๆ ได้ ครัวส่วนตัวหมิงหยุนก็จะขาดทุนไปได้เรื่อยๆ

แน่นอนเผยเชียนยังไม่ลืมว่าเป้าหมายหลักของครัวส่วนตัวหมิงหยุนคือการผลาญเงินให้ได้เยอะๆ และเลี้ยงอาหารดีๆ ให้พนักงาน

ดังนั้นเผยเชียนจึงจองภัตตาคารไว้ล่วงหน้าสำหรับงานเลี้ยงครั้งต่อไป

ตามกฎปัจจุบันของระบบ เขาสามารถจัดงานเลี้ยงพนักงานได้หนึ่งครั้งทุกๆ สองเดือน

ดูเหมือนว่าจำนวนครั้งและมาตรฐานการจัดงานเลี้ยงจะขึ้นอยู่กับขนาดของบริษัทและสภาพการเงิน

แน่นอนว่าเขาก็ต้องมีเหตุผลที่เหมาะสมในการจัดงานเลี้ยงให้พนักงาน

สำหรับเผยเชียน ตอนนี้เขาสามารถหาเหตุผลได้มากมาย ไม่ว่าจะเป็นฉลองการวางขายเกม ฉลองผลงานดีเด่นของแผนกต่างๆ ตั้งแผนกใหม่ ต้อนรับพนักงาน และอื่นๆ

ดังนั้นเผยเชียนจึงจองครัวส่วนตัวหมิงหยุนไว้สำหรับงานเลี้ยงฉลองในอนาคตตามโควตาหนึ่งครั้งต่อสองเดือนของระบบ

เขาเลือกวันที่ 20 ของทุกเดือนเลขคี่เป็นวันจัดงานเลี้ยง ซึ่งใกล้กับช่วงปลายเดือน จะได้ช่วยเพิ่มโอกาสในการผลาญเงินให้กับเผยเชียน

นอกจากนั้นเผยเชียนยังจองห้องส่วนตัวที่ใหญ่ที่สุดไว้ทุกวันอาทิตย์แรกและวันอาทิตย์ที่สามของแต่ละเดือน เผื่อไว้รับรองแขกถ้าต้องเจรจาธุรกิจ

การจองเหล่านี้ถูกจัดให้มีความสำคัญที่สุด ไม่สามารถจองทับได้จนกว่าเผยเชียนจะยกเลิก

ที่ทำแบบนี้ก็เพื่อกันการจองซ้อน ถ้าพวกไฮโซเกิดจองครัวส่วนตัวหมิงหยุนติดต่อกันสองสามสัปดาห์แล้วเผยเชียนที่เป็นเจ้าของภัตตาคารไม่สามารถจองร้านได้ก็คงจะแปลกน่าดู

ถึงเผยเชียนจะไม่คิดว่าครัวส่วนตัวหมิงหยุนจะเป็นที่นิยม แต่เขาก็ต้องระวังตัวและเตรียมการเผื่อไว้

นอกจากนั้นเขายังสามารถจองร้านตอนไหนก็ได้ถ้าเกิดต้องรับรองลูกค้าเพื่อเจรจาธุรกิจกะทันหัน ถ้ามีที่ว่างในร้านและมีเวลาเตรียมวัตถุดิบล่วงหน้าสองถึงสามวัน

หลินชั่นหรงเดินอยู่ข้างเผยเชียน “เป็นยังไงบ้างครับบอสเผย อาหารถูกปากไหมครับ”

เผยเชียนพยักหน้า “อร่อยมาก ผมพอใจมาก!”

เอาเข้าจริงเขาเองก็บอกไม่ได้ว่าอาหารวันนี้ดีแค่ไหน เพราะเขาไม่เคยกินอาหารแบบนี้ที่ร้านไหนมาก่อน จึงไม่มีอะไรให้เปรียบเทียบ

แต่พอเห็นสีหน้าของหลินหวานกับเลขาซิน เขาก็พอจะเดาได้ว่าอาหารน่าจะยอดเยี่ยมเลยทีเดียว

สิ่งที่เผยเชียนต้องการจากหลินชั่นหรงนั้นเรียบง่ายมาก ขอแค่เขาเป็นเชฟที่ดีและเสิร์ฟอาหารดีๆ ตอนพวกเขามากินเลี้ยง เผยเชียนก็พอใจแล้ว

จะดีมากถ้าเชฟหลินไม่รู้เรื่องการจัดโปรโมชัน การโฆษณาร้าน และอื่นๆ

“ตอนนี้ทุกอย่างไปได้สวย รักษาสภาพนี้ไว้

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน