ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี นิยาย บท 240

อีกฝ่ายกดรับสายแทบจะทันที หลินชั่นหรงคงไม่คาดคิดว่าบอสเผยจะโทรมาหา น้ำเสียงของเขาฟังดูกระสับกระส่าย “บอสเผย! มีอะไรให้ช่วยเหรอครับ”

เผยเชียนตอบเสียงเรียบ “ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ผมแค่อยากถามว่าช่วงนี้มีลูกค้ามาที่ครัวส่วนตัวหมิงหยุนเยอะมั้ย”

หลินชั่นหรงไม่ได้ตอบทันที เขารู้สึกอับอายมาก

อย่าถามเลยว่าเยอะไหม ถามว่ามีสักคนไหมน่าจะดีกว่า…

ตั้งแต่วันเปิดกิจการ ครัวส่วนตัวหมิงหยุนก็ให้บริการแค่ตอนจัดงานเลี้ยงบริษัทเถิงต๋ากับตอนต้อนรับจางจู่ถิง นอกจากนั้นแล้วก็ไม่มีลูกค้าเลยสักคน

ซึ่งก็ไม่แปลก พวกเขาไม่ได้โฆษณาร้านให้เป็นที่รู้จัก จึงไม่มีลูกค้ามาที่ร้านเลย

พนักงานบางคนเล่าเรื่องครัวส่วนตัวหมิงหยุนให้เพื่อนฟัง แต่ร้านตั้งอยู่ไกลในโซนปลอดผู้คน พอไม่มีคนนำทางก็เป็นเรื่องยากที่พวกเขาจะหาร้านเจอ คนส่วนใหญ่ไม่อยากขับหาร้านเอง ส่วนพนักงานเถิงต๋าก็เพิ่งกินเลี้ยงที่นี่ไป จึงไม่มีใครอยากแวะมากินอีกรอบโดยควักเงินตัวเองจ่าย

ดังนั้นช่วงที่ผ่านมาจึงไม่มีลูกค้าเลยสักคน

ถึงจะดูเหมือนทำงานได้ไม่ดี แต่พอคิดสักพัก หลินชั่นหรงก็ตัดสินใจบอกบอสเผยไปตรงๆ จะให้โกหกก็คงไม่เหมาะ

บอสเผยเป็นคนสายตาเฉียบแหลม ถ้าโกหกบอสไปต้องจบไม่สวยแน่

“ที่ผ่านมาไม่มีลูกค้าเลยสักคนครับบอสเผย ผมต้องไปทบทวนเรื่องนี้ดูอีกที่ เราน่าจะโปรโมตร้านได้ไม่ดีเท่าที่ควร เดี๋ยวผมจะไปเน้นเรื่องโปรโมตร้าน…” หลินชั่นหรงยอมรับผิด

พอเผยเชียนได้ยินที่อีกฝ่ายพูด เขาก็รีบขัดทันที “เปล่าๆๆ ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น

“คุณทำได้ดีแล้ว หน้าที่หลักของคุณคือเสิร์ฟอาหารและให้บริการที่ดีสุด คุณไม่จำเป็นต้องห่วงเรื่องโปรโมตร้านเลย

“ผมแค่จะโทรมาย้ำบางเรื่องกับคุณอีกรอบ

“เดี๋ยวจะมีลูกค้ามาใช้บริการครัวส่วนตัวหมิงหยุน คุณต้องแจ้งให้พนักงานให้ความสำคัญเรื่องพวกนี้

“หนึ่ง ห้ามให้ลูกค้าถ่ายรูป

“สอง ห้ามอธิบายอะไรเกินควร

“สาม ห้ามยกเว้นให้ใคร

“เข้าใจมั้ย”

หลินชั่นหรง “เอ่อ…”

เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่

เผยเชียนอธิบายเพิ่มเล็กน้อย ที่บอกว่า ‘ห้ามอธิบายอะไรเกินควร’ หมายถึงถ้ามีลูกค้าถามว่าทำไมวัตถุดิบถึงขาดเยอะจัง หรือทำไมทุกอย่างต้องสั่งจองล่วงหน้า

พนักงานควรตอบแค่ว่า “วัตถุดิบของเราล้ำค่ามาก ต้องนำเข้าจากต่างประเทศ” ก็พอ ไม่ต้องสาธยายว่าล้ำค่ายังไง นำเข้าจากประเทศไหน

ลูกค้าอาจจะถามว่าทำไมอาหารถึงแพงกว่าที่อื่น

ถ้าถามมาแบบนั้น พนักงานก็ตอบแค่ว่า “เราใช้วัตถุดิบที่ดีกว่าและให้การบริการกับประสบการณ์การกินอาหารที่เหนือชั้นกว่า” ก็พอ ไม่ต้องสาธยายว่าวัตถุดิบดีกว่ายังไง หรือการให้บริการกับประสบการณ์ที่ได้แต่งต่างกันยังไง

สรุปแล้วคือไม่ต้องพูดอะไรให้มากความ

ส่วนที่บอกว่า ‘ห้ามยกเว้นให้ใคร’ เผยเชียนหมายถึงตอนที่มีเจ้าของบริษัทอื่นมาใช้บริการ ถึงจะกระเป๋าหนาพร้อมจ่ายแค่ไหนก็ต้องจองล่วงหน้าเหมือนคนอื่นๆ และพนักงานก็ห้ามอธิบายอะไรให้พวกเขาฟังมากกว่าลูกค้าคนอื่นๆ

แน่นอนว่าเขาไม่ได้กำลังจะบอกให้พนักงานบริการลูกค้าแย่ๆ

พวกเขาต้องให้บริการลูกค้าตามมาตรฐานของร้าน แค่ไม่ต้องสาธยายเรื่องไม่จำเป็นก็เท่านั้น

“เข้าใจรึเปล่า” เผยเชียนถามอีกครั้ง

หลินชั่นหรงตอบ “เอ่อ…เข้าใจแล้วครับบอสเผย ผมจะทำตามที่บอสสั่งอย่างเคร่งครัด”

หลินชั่นหรงไม่ได้ถามอะไรเพิ่ม เผยเชียนพอใจมาก

เขาสั่งงานเพิ่มเติมอีกเล็กน้อย และย้ำให้หลินชั่นหรงโทรหาเขาให้เร็วที่สุดถ้ามีอะไรเกิดขึ้น จากนั้นก็วางสายไป

ถึงหลินชั่นหรงจะไม่ได้ถามอะไรเพิ่มเติม แต่เขาก็นิ่งคิดอยู่นานหลังจากวางสายแล้ว

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน