วันศุกร์ที่ 20 สิงหาคม
เฉียวเหลียงเหยียบแผ่นดินจิงโจวเป็นครั้งแรกด้วยจิตใจอันเบิกบาน
อากาศที่นี่ใกล้เคียงกับที่ปักกิ่ง ทั้งสองเมืองร้อนจัด แต่วันนี้มีเมฆมากและลมพัดเบาๆ ทำให้รู้สึกเย็นกว่าสองวันที่ผ่านมา
เฉียวเหลียงพบคนที่มารอรับอย่างรวดเร็ว ก่อนจะขึ้นรถมุ่งหน้าไปยังโรงแรมที่จองไว้
คนที่มารับเขาคือชายหนุ่มแซ่ซุน เป็นหนึ่งในพนักงานขับรถที่เถิงต๋าจ้างมา ดูเป็นคนฉลาดเฉลียว มารยาทก็ดี แถมยังสุภาพมากๆ
เฉียวเหลียงนั่งสบายอยู่บนเบาะหลังอันกว้างขวางของรถ
รถมุ่งหน้าไปเรื่อยๆ เห็นได้ชัดว่าเสี่ยวซุนมีประสบการณ์ด้านการขับรถอยู่พอตัว
นี่เป็นครั้งแรกที่เฉียวเหลียงได้สัมผัสประสบการณ์มีโชเฟอร์ขับรถให้ เขารู้สึกประทับใจเถิงต๋ามากขึ้น
เฉียวเหลียงหันมองออกนอกหน้าต่าง รู้สึกตื่นตากับสิ่งที่ได้เห็น “สุดยอด”
นี่คือการเดินทางมาจิงโจวครั้งแรกของเฉียวเหลียง เขาไม่ได้คาดหวังอะไรมาก แต่พอมาถึงก็พบว่าเป็นเมืองที่เจริญกว่าที่คิดไว้
เฉียวเหลียงอาศัยอยู่ที่ปักกิ่งมานาน แต่จริงๆ เป็นคนที่อื่น เขาต้องใช้ชีวิตอย่างปากกัดตีนถีบ ถึงปักกิ่งจะเจริญมาก แต่เขากลับไม่มีโอกาสได้สัมผัสประสบการณ์ดีๆ เลย
ชีวิตส่วนใหญ่หมดไปกับการดูซีรีส์ มีไปคอนเสิร์ตบ้างถ้ามีโอกาส นอกจากนั้นแล้ว ปักกิ่งก็ไม่ได้ต่างอะไรกับเมืองระดับสอง เอาเข้าจริงเขารู้สึกสงบใจกว่าเมื่อมาถึงจิงโจว
ไม่นานพวกเขาก็มาถึงโรงแรม
“อาจารย์เฉียว เดี๋ยวผมจัดการเรื่องเช็กอินให้ก่อน แล้วคุณค่อยขึ้นไปเก็บของนะครับ เสร็จแล้วผมจะไปจอดรถ แล้วอีกสิบนาทีเรามาเจอกันที่หน้าทางเข้า บริษัทอยู่ใกล้ๆ เดินไปสามนาทีก็ถึง” เสี่ยวซุนพูดอย่างสุภาพมาก
ใช้เวลาไม่นานก็จัดการทุกอย่างเรียบร้อย
เฉียวเหลียงไม่ต้องจ่ายเงินค่าที่พักเลยสักหยวน เพราะเถิงต๋าออกให้หมด
เขาขึ้นไปชั้นหกของโรงแรมแล้วพบว่าเถิงต๋าจองห้องสวีทไว้ให้
ด้านนอกเป็นห้องรับแขกเล็กๆ มีโต๊ะกาแฟ โซฟา และโต๊ะทำงาน บนโต๊ะกาแฟมีถาดผลไม้จัดวางไว้ ข้างๆ มีตู้เก็บกาแฟ เครื่องทำกาแฟ และแคปซูลกาแฟตั้งอยู่ นอกจากนี้ยังมีตู้เย็นเครื่องเล็กด้วย
ด้านในเป็นห้องนอนโอ่อ่าติดหน้าต่างเต็มบาน ห้องน้ำก็กว้างขวาง แถมยังมีอ่างอาบน้ำด้วย
“บอสเผยแห่งเถิงต๋าใจป้ำจริงๆ!
“ดูเหมือนว่าฉันจะมีชื่อเสียงอยู่พอตัว ไม่อย่างนั้นคงไม่ได้รับการดูแลดีขนาดนี้หรอก”
เฉียวเหลียงภูมิใจมาก
ว่ากันตามตรง เฉียวเหลียงเองก็ไม่คิดว่าเถิงต๋าจะเชิญตัวเองมาทดสอบเกมที่ยังไม่ได้วางขาย
คลิปของเขามีอิทธิพลไม่เบา เฉียวเหลียงจับตาดูเถิงต๋ามาตั้งแต่เกมโดดเดี่ยวเดียวดายกลางทะเลทราย
แต่บริษัทอย่างเถิงต๋าก็ไม่จำเป็นต้องดูแลอัปโหลดมาสเตอร์ตัวจ้อยอย่างเขาดีขนาดนี้
บอสเผยจริงใจกับเขามากจนทำให้เฉียวเหลียงรู้สึกซาบซึ้งสุดๆ
นอกจากจะจ่ายค่าจ้างราคางามแล้ว ยังให้โชเฟอร์ประจำตัวกับที่พักหรูหราแบบนี้อีก
ความประทับใจของเฉียวเหลียงที่มีต่อเถิงต๋าและบอสเผยทวีคูณมากขึ้น
“ใครจะไปคิดเล่าว่าบริษัทที่สร้างเกมสุดห่วยอย่างเกมโดดเดี่ยวเดียวดายกลางทะเลทรายจะเปลี่ยนแปลงไปได้ในเวลาไม่ถึงปี แถมยังเติบโตขึ้นมาขนาดนี้
“ชีวิตคนเรานี่มีแต่เรื่องคาดเดาไม่ได้จริงๆ”
เฉียวเหลียงเก็บกระเป๋า กินผลไม้ และพักผ่อนบนโซฟา
เขาไม่ได้พกสัมภาระมาเยอะ นอกจากโน้ตบุ๊กส่วนตัวกับอุปกรณ์ดิจิทัลอื่นๆ แล้ว ก็มีแค่เสื้อผ้าที่เตรียมเอามาซักใส่ซ้ำเรื่อยๆ
ที่โรงแรมมีบริการซักรีด เขาเอาเสื้อผ้าที่ใส่แล้วไปหย่อนตะกร้าไว้ได้ จากนั้นรูมเซอร์วิสก็จะมาเก็บไปแล้วเอากลับมาคืนหลังจากซักรีดเสร็จเรียบร้อย
ก่อนเดินทาง เฉียวเหลียงกังวลเรื่องมาตรฐานที่พักของที่นี่ เขาห่วงเรื่องซักเสื้อผ้า แต่ดูจากสถานการณ์ตอนนี้แล้วก็ไม่มีอะไรให้กังวล
เขานั่งสบายบนโซฟา เสียดายที่วันนี้เป็นวันฟ้าครึ้ม ไม่ค่อยมีแสงแดด ไม่อย่างนั้นคงจะรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นของแสงอาทิตย์บนโซฟา ทำให้ยิ่งสบายกายขึ้น
แต่อากาศอึมครึมก็ไม่ได้ส่งผลกระทบต่ออารมณ์ของเฉียวเหลียง หลังจากพักผ่อนครู่หนึ่ง เขาก็เดินลงไปที่โถงกว้างด้านล่าง จากนั้นเสี่ยวซุนก็นำทางเขาไปที่บริษัทเถิงเต๋าเน็ตเวิร์กเทคโนโลยี
เขาตื่นเต้นมากเมื่อคิดว่าจะได้เจอบอสเผยตัวเป็นๆ


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี