ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี นิยาย บท 249
เผยเชียนรู้สึกละม้ายคล้ายจะเป็นลม
ฉันเป็นเจ้าของร้าน แต่ดันจองร้านตัวเองไม่ได้เนี่ยนะ
หลินชั่นหรงช่วยเตือนความจำ “ไม่ต้องห่วงนะครับบอสเผย ผมจองเหมาร้านไว้ทุกวันที่ 20 ของเดือนคี่ตามที่บอส
บอก และห้องส่วนตัวขนาดใหญ่สุดก็เตรียมไว้ให้บอสทุกวันอาทิตย์ที่หนึ่งและสามของเดือน
“เพราะอย่างนั้นวันอาทิตย์หน้า วันที่ 5 กันยา บอสมากินที่ร้านได้เลยครับ”
เผยเชียน “…”
เขาจองครัวส่วนตัวหมิงหยุนล่วงหน้าทุกวันที่ 20 ของเดือนคี่ไว้สำหรับจัดงานกินเลี้ยงบริษัท และจองห้องส่วนตัวที่ใหญ่ที่สุดไว้ทุกวันอาทิตย์ที่หนึ่งและสามของแต่ละเดือนเผื่อต้องเลี้ยงรับรองลูกค้า
พอมาคิดดูอีกทีก็ดูเหมือนจะไม่ค่อยพอ เขาควรจองร้านไว้ให้ตัวเองเพิ่มอีกวันสองวัน
ที่สำคัญคือ เขาไม่คิดเลยว่าครัวส่วนตัวหมิงหยุนจะกลายเป็นแบบนี้ได้…
เผยเชียนคิดว่าถึงครัวส่วนตัวหมิงหยุนจะมีลูกค้าประจำอยู่ประปราย แต่ที่ร้านก็มีห้องส่วนตัวเยอะและเสิร์ฟอาหารแค่สองครั้งคือตอนเที่ยงและตอนเย็น ดังนั้นก็น่าจะมีห้องเหลือให้จองบ้าง
แต่ความเป็นจริงที่ต้องเผชิญก็ทำให้เหมือนโดนตบหน้าเข้าอย่างจัง!
ข้อมูลร้านหลุดออกไปได้ยังไงวะ!
หรือว่าหลินหวานจะสร้างเรื่องให้อีกแล้ว
เผยเชียนครุ่นคิด พนักงานที่รักส่วนใหญ่เขาเป็นคนจ้างและปั้นมากับมือ ไม่มีใครมาจากตระกูลร่ำรวย จึงไม่น่าจะทำอะไรแบบนี้ได้
คนที่ทำเรื่องแบบนี้ได้มีแค่หลินหวานเท่านั้น
แต่เฉินฮว่าคอร์เปอเรชันก็ไม่ได้มีอิทธิพลในจิงโจวมากขนาดนั้น ธุรกิจส่วนใหญ่ของพวกเขาอยู่ในเมืองเซินเจิ้น จะไปเรียกคนเยอะแยะมาใช้บริการครัวส่วนตัวหมิงหยุนได้ยังไง
หรือว่า…เขาจะมีศัตรูอื่นอีก
เผยเชียนเงียบไปครู่ใหญ่ เพราะยังทำใจกับปัญหาหนักอึ้งที่เพิ่งจะซัดเข้าหน้าจังๆ ไม่ได้ เขาเอาแต่ครุ่นคิดว่าตัวเองทำอะไรพลาดไป
พอเห็นบอสเผยเงียบไปพักใหญ่ หลินชั่นหรงก็คิดว่าบอสน่าจะกำลังดีใจมากที่ครัวส่วนตัวหมิงหยุนโด่งดังขึ้นมาได้ขนาดนี้ จึงตั้งใจจะประจบสอพลอต่อ
ไม่สิ ไม่ได้ประจบสักหน่อย ที่จะพูดคือความจริง ไม่มีคำไหนเลยที่เป็นเรื่องโกหก
“บอสเผยครับ ที่บอสบอกให้พวกเราทุ่มเทกับเรื่องการให้บริการ ไม่ต้องสนใจเรื่องการโฆษณา ถือเป็นการมองการณ์ไกลมากๆ เลยครับ! เป็นการกระทำที่ถูกต้องสุดๆ!
“บอสเข้าใจบรรดาไฮโซในจิงโจวจริงๆ ทั้งนิสัยและความคิด ทุกอย่างที่บอสทำถูกต้องหมดเลย ผมประทับใจมากๆ ครับ”
เผยเชียน “???”
แกพูดอะไรของแก ไม่เห็นจะเข้าใจเลยสักนิด
เผยเชียนรู้ว่าหลินชั่นหรงกำลังเลียแข้งเลียขาตัวเองอยู่ เขาไม่สนใจเรื่องแบบนี้เลย เอาเข้าจริงนึกเกลียดด้วยซ้ำไป
มาเลียขากันแบบนี้ก็ไม่ต่างจากเอาเกลือมาถูแผลหรอก!
แต่จะไม่ฟังก็ไม่ได้ เพราะต้องหาเบาะแสจากการเลียขาของหลินชั่นหรง จะได้รู้ว่าตัวเองไปพลาดตรงไหนกับครัวส่วนตัวหมิงหยุน!
หลินชั่นหรงไม่รู้เลยว่าบอสเผยรู้สึกยังไงอยู่ เขาจึงพูดต่ออย่างสุขใจ
“พอมาคิดดูดีๆ ผมรู้เรื่องแวดวงคนรวยน้อยมาก จิงโจวไม่ได้มีคนรวยเยอะขนาดนั้น ส่วนใหญ่รู้ว่าร้านเราเจาะจงวางพวกเขาไว้เป็นกลุ่มเป้าหมาย เพราะงั้นการที่บอสตัดสินใจไม่โฆษณาร้านจึงเป็นเรื่องที่ถูกต้อง
“เพราะข้อมูลจะกระจายได้เร็วมากในแวดวงเล็กๆ!
“ลูกค้าที่ชื่อเซวียเจ๋อปินเห็นโพสต์เว่ยป๋อของจางจู่ถิงเลยลองมาชิมอาหารร้านเราดู จากนั้นก็ไปชวนหวังเผิงมาลองด้วย บอสหวังเป็นหนึ่งในผู้ก่อตั้งฉวนหมินรีวิว ก็เลยไปรีวิวร้านของเราลงในฉวนหมินรีวิว ครัวส่วนตัวหมิงหยุนของเราเลยมีลูกค้าไหลมาเทมา!
“ผมไม่คิดเลยว่าร้านของเราที่ไม่มีใครรู้จักเลยจะดังขึ้นมาได้ง่ายๆ แบบนี้
“แน่นอนว่าเป็นเพราะกลยุทธ์ที่บอสวางไว้
“ครัวส่วนตัวหมิงหยุนไม่มีชื่อร้าน บอสหวังเลยไม่ได้ลงชื่อร้านในฉวนหมินรีวิว ตรงนี้จึงกลายเป็นจุดขายที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของร้าน ทำให้คนถกกันเรื่องร้านเราอย่างดุเดือดเลยครับ!
“แถมการที่เราไม่มีชื่อร้านยังทำให้ร้านเราถูกค้นเจอได้ง่ายขึ้น เพราะพอมีคนค้นหาแบบไม่ใส่ชื่อร้าน ร้านเราก็จะเด้งขึ้นมาทันที!
“ที่สำคัญที่สุดเลยคือกฎที่บอสตั้งไว้ อย่างห้ามถ่ายรูป ให้เปลี่ยนการจัดโต๊ะและจานชามตามอาหารที่เสิร์ฟ ให้พนักงานบริการอย่างใส่ใจแต่ก็ไม่ทำให้อึดอัด… ทุกอย่างที่ว่ามาตอบโจทย์ลูกค้าสุดๆ เลยครับ ทำให้แวดวงคนรวยชมร้านเราไม่หยุดปากเลย!
“พอร้านเราเป็นกระแสในหมู่คนรวย มันก็ส่งผลกับลูกค้าทั่วไปด้วย ถึงอาหารร้านเราจะราคาสูง แต่ลูกค้าทั่วไปส่วนใหญ่ที่ได้มาลองก็คิดว่าคุ้มกับทุกหยวนที่จ่ายไป ที่เป็นอย่างนี้ก็เพราะกลุ่มคนรวยต่างชมร้านเรา!”
หลินชั่นหรงชมกลยุทธ์ที่ทำให้ครัวส่วนตัวหมิงหยุนประสบความสำเร็จไม่หยุด เขาไม่ได้ตั้งใจจะประจบประแจง แต่แค่พูดอธิบายความประทับใจออกมาอย่างจริงใจ
เขาอยู่ในเหตุการณ์มาตั้งแต่ต้น ตอนแรกเขาไม่เข้าใจการกระทำของบอสเผยเลย และไม่คิดด้วยว่าครัวส่วนตัวหมิงหยุนจะประสบความสำเร็จได้
แต่ตอนนี้สิ่งที่เคยคลางแคลงใจก็กระจ่างแจ้งหมดแล้ว กลยุทธ์ที่บอสเผยวางไว้ได้ผลจริงๆ!
เผยเชียนพูดอะไรไม่ออก คำพูดของหลินชั่นหรงแล่นเข้าหูซ้ายแล้วทะลุออกหูขวา เขาจำข้อมูลอะไรไม่ได้มาก แต่มีอยู่สองชื่อที่จำได้ขึ้นใจ
คนแรกชื่อเซวียเจ๋อปิน อีกคนชื่อหวังเผิง ไอ้สองคนนี้แหละคือตัวต้นเหตุ!
เซวียเจ๋อปินมาลองชิมอาหารหลังจากเห็นโพสต์บนเว่ยป๋อของจางจู่ถิง แปลว่าจางจู่ถิงก็มีเอี่ยวกับเรื่องนี้ด้วย!
ตอนนี้เผยเชียนคิดแค่ว่า ต้องระวังภัยจากทุกด้าน!
ศัตรูเยอะเกินไป เหมือนโดนล้อมไว้ทุกทาง
เผยเชียนถอนหายใจเงียบๆ โว้ย ต้องลงบัญชีดำเพิ่มอีกสามชื่อแล้ว
“ถ้าอย่างนั้นวันอาทิตย์หน้าจองห้องส่วนตัวให้ผมหน่อย จัดอาหารมาแบบรอบที่แล้ว”
ชายหนุ่มพูดออกไปอย่างอ่อนแรง
…
…
VERIFYCAPTCHA_LABELบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี