ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี นิยาย บท 248

เผยเชียนเดินขึ้นไปชั้นสองของร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูเงียบๆ เขาอยากเห็นว่าตอนนี้อาจารย์เฉียวสภาพเป็นยังไง

การได้เห็นอาจารย์เฉียวทุกข์ทรมานคือความสนุกอย่างหนึ่งในชีวิตอันแสนมืดมนของเผยเชียน และเป็นกำลังใจให้เขาเล่นเกมกลับใจคือฟากฝั่งต่อไปได้

แต่เผยเชียนก็ต้องผิดหวัง

อาจารย์เฉียวไม่ได้กำลังจ้องหน้าจอด้วยความตื่นตะลึงเหมือนครั้งก่อน แต่กำลังเอนหลังดื่มค็อกเทลอย่างสบายจิตสบายใจ

หน้าจอคอมพิวเตอร์ฉายภาพหมอกหนาสีเหลือง เผยเชียนจำได้ทันทีว่าเป็นฉากเส้นทางสู่ยมโลก อาจารย์เฉียวกำลังจะถึงสายธารลืมชาติและสะพานลืมภพ

“เชี่ยไรเนี่ย…

“เล่นคืบหน้าช้ากว่าฉันนิดเดียวเองเหรอ

“ไม่สิ…เล่นเร็วกว่าฉันอีก!”

เผยเชียนอึ้งไป

ตอนนี้เผยเชียนกำลังมุ่งหน้าสู่ทางเข้าสังสารวัฏทั้งหก ตามการออกแบบเกม หลังจากผ่านสายธารลืมชาติและสะพานลืมภพก็จะเข้าสู่หอทอดอดีตและหินสามชาติ ต่อจากหินสามชาติจะมุ่งสู่ตำหนักพญายมและสังสารวัฏทั้งหก

แต่เผยเชียนมีผู่ตู้เลยสามารถใช้ทางลัดข้ามสะพานลืมภพ หินสามชาติ และอื่นๆ เข้าสู่เส้นทางสู่ยมโลกและไปถึงสังสารวัฏทั้งหกได้เลย

ถ้าดูจากตรงนี้ อาจารย์เฉียวก็เล่นเกมคืบหน้าไปได้เร็วกว่าเผยเชียน

“ไม่นะ ต้องไม่ใช่แบบนี้สิ…”

เผยเชียนรู้สึกเหมือนจะเป็นลม เขาตระหนักว่าตัวเองประเมินความสามารถในการทนทุกข์ทรมานและทักษะการเล่นเกมของอาจารย์เฉียวต่ำเกินไป!

เนื่องจากเป็นอัปโหลดมาสเตอร์ ฝีมือการเล่นเกมของอาจารย์เฉียวก็ไม่น่าจะเทพมาก คลิปที่ผ่านๆ มาของอาจารย์เฉียวเป็นการอธิบายตัวเกม เผยเชียนจึงคิดว่าอาจารย์เฉียวน่าจะต้องทรมานใจเมื่อได้เล่นเกมกลับใจคือฟากฝั่ง

แต่ตอนนี้เผยเชียนรู้แล้วว่าตัวเองประเมินฝีมืออาจารย์เฉียวต่ำเกินไป…

พอมาคิดดูดีๆ แล้ว ในฐานะผู้เล่นที่สามารถทนขับรถไปเรื่อยๆ ได้แปดชั่วโมง ดังนั้นถึงจะตายอนาถแค่ไหนในเกมกลับใจคือฟากฝั่ง ยังไงก็น่าจะสนุกกว่าขับรถโง่ๆ ไปตามทางอยู่ดี

ดูจากสีหน้าของอาจารย์เฉียวแล้ว เขาน่าจะเรียนรู้วิธีการหาความบันเทิงในความขมขื่นแล้วเรียบร้อย เพราะดูจะสนุกสนานกับเกมเหลือเกิน…

เผยเชียนหงุดหงิดขึ้นมานิดหน่อย

อาจารย์เฉียวไม่ทรมานกับการเล่นเกมอีกต่อไป เผยเชียวสูญเสียกำลังใจและความสุขในชีวิตไปแล้ว!

แล้วฉันจะไปต่อได้ยังไง

แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหาหลัก

ปัญหาจริงๆ คือถ้าอาจารย์เฉียวเล่นผ่านมาได้ขนาดนี้ด้วยความเพียรพยายาม ก็แสดงว่าเกมยังยากไม่พอสิ

ถ้ายังยากไม่พอก็ทำให้ผู้เล่นเลิกเล่นไม่ได้ ยอดขายเกมก็จะไม่ตก เกมอาจทำเงินได้แทน

แย่แน่ถ้าเป็นแบบนั้น!

เห็นสีหน้าของอาจารย์เฉียว เผยเชียนก็คิดถึงกรณีเลวร้ายที่สุดขึ้นมาทันที

ไม่นะ ปล่อยให้เป็นแบบนั้นไม่ได้!

เผยเชียนเก่งเรื่องการแก้ปัญหา ตอนนี้รู้แล้วว่าสถานการณ์กำลังวิกฤต จะให้นั่งเฉยๆ ไม่ทำอะไรได้ยังไง

เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งก็นึกไอเดียออก

เฉียวเหลียงที่กำลังจิบค็อกเทลและคิดว่าจะเล่นเกมต่อไปยังไงดีหันมาเห็นบอสเผย

“บอสเผย!”

เฉียวเหลียงยิ้มกว้าง

หลังจาก ‘คลายประเด็นเข้าใจผิด’ ไป เขาก็มองบอสเผยเหมือนญาติสนิทและรักใคร่อีกฝ่ายยิ่งกว่าเดิม

เผยเชียนยิ้มตอบพลางลากเก้าอี้เข้ามาหาตัว ถึงตอนนี้จะไม่ได้รู้สึกดีกับอาจารย์เฉียวอีกแล้ว แต่เขาก็ต้องฝืนยิ้มออกไปอย่างสุดความสามารถ

เพราะยังต้องเค้นเอาผลประโยชน์จากอาจารย์เฉียวเพิ่มให้ได้

เฉียวเหลียงมาจิงโจวได้หนึ่งสัปดาห์แล้ว ถ้าไม่นับวันเสาร์อาทิตย์ อีกฝ่ายก็เล่นเกมไปแล้วประมาณสี่สิบชั่วโมง

เกมกลับใจคือฟากฝั่งไม่ได้มีเนื้อหาหลากหลายเหมือนเกมตระกูล Souls จากการคาดการณ์คร่าวๆ ผู้เล่นที่มีฝีมือหน่อยน่าจะเล่นเนื้อเรื่องหลักจบได้ในสามสิบชั่วโมง

ถ้าเป็นผู้เล่นสายเก็บทุกอย่างครบและอยากจะเก็บฉากจบทุกแบบ เอาให้ครบทุกรายละเอียดจริงๆ เวลาที่ใช้ในการเล่นก็อาจจะยืดออกไปเป็นประมาณห้าสิบถึงหกสิบชั่วโมง

ถ้าเป็นผู้เล่นมือใหม่…น่าจะต้องใช้เวลานานแสนนาน

เนื่องจากช่วงแรกอาจารย์เฉียวยังไม่คุ้นชินกับเกมจึงตายและหลงทางอยู่หลายครั้ง เขาเองก็เป็นผู้เล่นสายเก็บทุกอย่างครบ จึงเพิ่งเล่นถึงตรงนี้แม้จะเล่นไปแล้วกว่าสี่สิบชั่วโมง ตอนนี้เขาเล่นผ่านไปประมาณหกสิบเปอร์เซ็นต์ของเกม

แต่ความเข้าใจในตัวเกมของเขาตอนนี้น่าจะลึกซึ้งมากขึ้น

“เป็นไงบ้าง” เผยเชียนถามพร้อมยิ้มให้

เฉียวเหลียงตื่นเต้นมาก

บอสเผยถามคำถามเดียวกันกับรอบก่อนเลย!

เขาจำได้ขึ้นใจว่าครั้งก่อนที่บอสเผยมาหาที่ร้านก็ถามคำถามนี้ แต่ตอนนั้นเขาคิดว่ามีบางอย่างแปลกๆ กับระดับความยากของเกม

แต่ตอนนี้เฉียวเหลียงเข้าใจแล้วว่าไม่มีอะไรผิดพลาด บอสเผยตั้งใจทำเกมออกมาให้ยากแบบนี้แหละ!

ช่วงที่ผ่านมาเฉียวเหลียงเริ่มเข้าใจความสนุกอันเป็นเอกลักษณ์ของเกมสุดหฤโหดแบบนี้ จึงมีคำตอบที่ต่างออกไปจากเดิม

“สนุกมากเลยครับ! นานแล้วที่ผมไม่ได้เล่นเกมที่ท้าทายแบบนี้” เฉียวเหลียงตื่นเต้นมาก

ดูท่าไม่ดีจริงๆ ด้วย…

ที่เผยเชียนกังวลนั้นถูกต้อง เขาพยายามตีหน้านิ่งอย่างสุดความสามารถแล้วถามต่อ “แล้วเรื่องความยากของเกมล่ะ คุณจะให้คะแนนความยากแต่ละด่านในเกมเท่าไหร่ มอนสเตอร์ลูกกระจ๊อกกับอาวุธด้วย คุณให้คะแนนเท่าไหร่”

เฉียวเหลียงดีใจมาก ดูเหมือนว่าบอสเผยจะให้ความสำคัญกับความเห็นฉัน เขาถามเสียละเอียดเชียว!

เนื่องจากเป็นคำถามที่เกี่ยวกับเกมโดยตรง เฉียวเหลียงจึงกระตือรือร้นที่จะตอบมาก

“เรื่องความยากของเกม ผมคิดว่าหมู่บ้านกับเมืองตอนเริ่มต้นยากที่สุด ต่อจากนั้นก็ง่ายขึ้น น่าจะเพราะหลังออกจากเมืองแล้ว ผมเริ่มจับทางเกมได้ เลยรู้สึกว่าไม่ยากเหมือนตอนแรก…

“ส่วนเรื่องอาวุธ ปังตอคืออาวุธที่ดีที่สุดในช่วงแรก เพราะโจมตีได้รวดเร็วว่องไว ดาเมจที่ทำได้ก็สูง สามารถใช้ได้ตั้งแต่ช่วงต้นไปจนถึงกลางเกม ส่วนดาบจันทร์เสี้ยว ท่าฟันแนวตั้งมีประโยชน์มาก ใช้ฆ่ามอนสเตอร์ได้เกือบเก้าสิบเปอร์เซ็นต์จากที่มีทั้งหมด…”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน