ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี นิยาย บท 257
หลังมื้อเย็น
เผยเชียนให้คนขับรถไปส่งอาจารย์เฉียวเหมือนครั้งที่แล้ว แต่ตัวเขายังนั่งอยู่ในห้องส่วนตัว กำลังรอคุยกับหลินชั่นหรง
เผยเชียนรู้สึกเครียดเล็กน้อยที่ต้องคุยเรื่องนี้
ครัวส่วนตัวหมิงหยุนดังขึ้นมาก ตอนนี้สายไปแล้วที่เขาจะแก้ไขอะไรได้ เผยเชียนทำได้แค่สั่งการหลินชั่นหรงเพิ่มเติมเพื่อไม่ให้สถานการณ์เลวร้ายลงไปกว่านี้
หลังจากเคลียร์จานอาหารบนโต๊ะเรียบร้อย หลินชั่นหรงก็นั่งลงตรงข้ามเผยเชียน ใบหน้าของเขาแต้มไปด้วยรอยยิ้ม
ช่วงที่ผ่านมาหลินชั่นหรงยุ่งมาก
ตั้งแต่ครัวส่วนตัวหมิงหยุนดังขึ้นมา ร้านก็ถูกจองเต็มยาวไปถึงสองสัปดาห์หน้า ทั้งมื้อเที่ยงและมื้อเย็น
ก่อนหน้านี้เขาได้แต่นั่งแกร่ว แต่ตอนนี้กลับต้องทำงานเหนื่อยสายตัวแทบขาด
เขาต้องสั่งวัตถุดิบทุกวันตามรายการอาหารที่จองไว้ และเตรียมจานชามกับการตกแต่งภายในให้เข้ากับลูกค้าแต่ละกลุ่ม แถมยังต้องคุยกับพนักงานให้มั่นใจว่าพวกเขารู้วิธีจัดการกับสถานการณ์เฉพาะหน้าต่างๆ…
โชคดีที่ครัวส่วนตัวหมิงหยุนมีเชฟหลายคน ส่วนพนักงานก็ผ่านการอบรมมาอย่างดี เขาจึงไม่ต้องลำบากมากนัก
ถึงจะยุ่งแต่หลินชั่นหรงก็มีความสุขมาก เขารู้สึกว่าในที่สุดก็ได้แสดงความสามารถจริงๆ ของตัวเองบ้างสักที
บอสเผยอุตส่าห์ไว้ใจให้ดูแลร้านดีๆ ขนาดนี้ ย่อมเป็นธรรมดาที่เขาจะต้องไม่ทำให้บอสผิดหวัง ต้องทำให้ร้านประสบความสำเร็จยิ่งขึ้นไปอีก ได้ขึ้นเป็นภัตตาคารอันดับหนึ่งในเมืองจิงโจว!
ถึงจะมีลูกค้าเพิ่มขึ้นมาก แต่ด้วยที่นั่งภายในร้านที่มีจำกัดจึงทำให้ดูแลให้บริการลูกค้าได้อย่างทั่วถึง
ในจุดนี้หลินชั่นหรงรู้สึกทึ่งกับวิสัยทัศน์อันกว้างไกลของบอสเผยมาก
ก่อนหน้านี้ตอนที่ครัวส่วนตัวหมิงหยุนยังเงียบเชียบปราศจากลูกค้า บอสเผยบอกให้เขาใส่ใจเรื่องการให้บริหารร้านมากกว่าการโฆษณา
ภายในเวลาสองสัปดาห์ร้านก็ดังขึ้นมาเป็นพลุแตก!
โชคดีที่หลินชั่นหรงเชื่อฟังคำสั่งเป็นอย่างดี เขาทุ่มแรงกายและแรงใจไปกับคุณภาพอาหารและการบริการ เพื่อให้มั่นใจว่าลูกค้าจะได้รับประสบการณ์การใช้บริการที่ยอดเยี่ยม จุดนี้เองที่ทำให้ครัวส่วนตัวหมิงหยุนรักษาชื่อเสียงและมาตรฐานระดับสูงไว้ได้
ครั้งนี้บอสเผยน่าจะมีคำแนะนำอะไรดีๆ ให้อีก
เผยเชียนจิบชาแล้วพูดขึ้นอย่างไม่ได้ใส่ใจ “ผมมีเรื่องจะพูดไม่มาก แค่อยากสั่งอะไรเพิ่มเติมนิดหน่อย
“เรื่องวัตถุดิบ ห้ามใช้ของคุณภาพต่ำเด็ดขาด อย่าไปคิดว่าลูกค้าไม่รู้แล้วลดคุณภาพวัตถุดิบลง ลูกค้าทุกคนต้องได้รับการดูแลเหมือนเป็นนักวิจารณ์อาหาร
“จำนวนที่นั่งให้ยึดตามนี้ ห้ามเปลี่ยนแปลงอะไร
“ห้ามเพิ่มกฎขึ้นมาเอง อย่างกฎห้ามนำเครื่องดื่มแอลกอฮอล์เข้ามา กำหนดราคาขั้นต่ำในการจองห้องส่วนตัว หรือเก็บค่าทำความสะอาดและฆ่าเชื้อจานชามเพิ่ม
“ผมเคยบอกเรื่องพวกนี้ไปแล้ว แต่อยากจะย้ำให้ฟังอีกครั้ง
“อย่างที่คุณรู้ ทุกโปรเจ็กต์ของบริษัทรวมถึงครัวส่วนตัวหมิงหยุนจะใช้ระบบให้โบนัสตามชื่อเสียงของโปรเจ็กต์”
เผยเชียนคิดว่าควรย้ำเรื่องพวกนี้อีกครั้ง
ถ้าหลินชั่นหรงเกิดมีไอเดียอะไรขึ้นมา เช่น อยากจะเพิ่มที่นั่ง ออกกฎห้ามนำเครื่องดื่มแอลกอฮอล์เข้าร้าน หรือกำหนดราคาขั้นต่ำในการใช้บริการห้องส่วนตัวขึ้นมา จะทำให้ร้านได้กำไรเพิ่มขึ้น
อีกเดือนกว่าๆ จะถึงวันปิดบัญชี แค่นี้ครัวส่วนตัวหมิงหยุนก็เป็นภาระให้เผยเชียนแล้ว จะปล่อยให้สถานการณ์แย่ลงไปกว่านี้ไม่ได้!
ถ้าคราวนี้ขาดทุนไม่ได้ เผยเชียนคงได้กระอักเลือดจริงๆ แน่
หลินชั่นหรงพยักหน้าอย่างรวดเร็ว “ได้ครับบอสเผย ผมรู้ว่าบอสกลัวว่าผมจะคิดเล็กคิดน้อยเรื่องต้นทุน จนกระทบกับชื่อเสียงของครัวส่วนตัวหมิงหยุน
“ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมจะจำทุกอย่างที่บอสบอกให้ขึ้นใจ ผมจะคำนึงถึงความคิดเห็นของลูกค้าเป็นอันดับแรก!”
เผยเชียนพยักหน้า “…โอเค”
ถึงหลินชั่นหรงจะไม่รู้ความหมายจริงๆ ที่แฝงอยู่ในคำพูดของเผยเชียน แต่ผลลัพธ์ที่ได้ก็เหมือนกัน…
ในเมื่อสถานการณ์ของครัวส่วนตัวหมิงหยุนเป็นแบบนี้แล้ว เผยเชียนก็ไม่มีวิธีดีๆ ในการกอบกู้มันอีก ขอแค่ไม่เลวร้ายไปกว่านี้เขาก็พอใจมากแล้ว
“เท่านี้แหละ ผมไม่กวนคุณแล้ว เดี๋ยวผมไปร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูต่อ”
เผยเชียนออกจากครัวส่วนตัวหมิงหยุนไป
ฟ้าเริ่มมืดแล้ว เผยเชียนหันไปมองครัวส่วนตัวหมิงหยุนแล้วรู้สึกเศร้าใจขึ้นมาโดยไม่ทราบสาเหตุ
ปวดใจจริงๆ!
เผยเชียนถอนหายใจเงียบๆ เขาเตรียมตัวออกจากหมิงหยุนวิลล่า มุ่งหน้าไปยังร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูเพื่อดื่มกาแฟสักแก้ว
ตอนนี้มีแค่ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูอันเงียบสงบเท่านั้นที่จะช่วยเยียวยาจิตใจให้เขาได้
พอออกเดินไปได้สองก้าวก็มีเสียงใครสักคนร้องทัก “บอสเผยรึเปล่าครับ”
เผยเชียนหยุดเดินแล้วหันไปมอง คนที่ร้องทักคือผู้จัดการชุยที่ไม่ได้เจอหน้ามาพักใหญ่
เขาเป็นผู้จัดการที่ดูแลเรื่องการซื้อขายภายในหมิงหยุนวิลล่า ตอนที่เผยเชียนซื้อวิลล่า ผู้จัดการชุยเป็นคนพาเขามาดูสถานที่
ผู้จัดการชุยดีใจมากที่ได้เจอเผยเชียน “บังเอิญจังเลยครับบอสเผย ในที่สุดก็ได้เจอกันสักที! ผมคิดอยู่ว่าอยากจะไปขอบคุณบอสเผยเป็นการส่วนตัว!”
เผยเชียนงง “ขอบคุณผมเหรอ”
ผู้จัดการชุยหัวเราะ “ใช่ครับ ต้องขอบคุณสุดๆ เลย!
“ดูสโลแกนโฆษณาของหมิงหยุนวิลล่าสิครับ”
ผู้จัดการชุยแตะมือถือสองสามครั้งเพื่อเปิดไฟล์ PDF ภาพโฆษณาตัวใหม่ของหมิงหยุนวิลล่า
เผยเชียนรับมือถือมาดูแล้วก็ต้องอึ้งไป
ก่อนหน้านี้ตอนซื้อวิลล่า เขาเคยเห็นโฆษณาของหมิงหยุนวิลล่ามาก่อน
ตัวโฆษณามีแค่ภาพวิลล่า พื้นที่รอบๆ และสโลแกน
ตัวอย่างเช่น ‘บรรยากาศธรรมชาติอันสวยสดงดงาม’
‘วิลล่ากลางหุบเขารายล้อมด้วยแม่น้ำ’
‘ใหม่ไม่ซ้ำใครกับวิลล่ากลางหุบเขา’
‘อาศัยอยู่ท่ามกลางสายลมและแสงแดด เชยชมทิวทัศน์สุดประทับใจ’ และอื่นๆ
รวมๆ แล้วเผยเชียนคิดว่าเป็นโฆษณาที่ชวนเชื่อ อวยวิลล่าของตัวเองสุดๆ จึงไม่ได้สนใจอะไรมาก
แต่โฆษณาใหม่ในมือถือของผู้จัดการชุยแตกต่างจากเดิมลิบลับ!
‘หมิงหยุนวิลล่า ย่านธุรกิจใหม่ในจิงโจว’
‘หลีกหนีจากความวุ่นวาย แต่ยังใกล้ชิดความเจริญ’
‘ภัตตาคารไร้ชื่ออยู่ใกล้แค่หลังบ้านของคุณ’
VERIFYCAPTCHA_LABELบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี