ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี นิยาย บท 258
หลังจากบอกลาผู้จัดการชุย เผยเชียนก็กลับออกจากหมิงหยุนวิลล่าไปพร้อมความงุนงง จากนั้นก็มุ่งหน้าไปที่ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู
เรื่องที่ประเดประดังเข้ามาทำให้เขารู้สึกสับสน ตอนนี้ทั้งหมดที่เขาอยากทำคือนั่งดื่มค็อกเทลที่ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู ปล่อยให้บรรยากาศอันสงบเงียบที่ร้านพาใจให้สงบ
ระหว่างเดินไปร้าน เขาก็เริ่มรู้สึกสังหรณ์ใจพิกล
นี่ก็ดึกแล้ว ทำไมยังมีคนเดินไปเดินมาเยอะขนาดนี้อีกล่ะ
หมิงหยุนวิลล่าไม่ค่อยมีคนสัญจรไปมา ขนาดวันอาทิตย์ถนนยังแทบว่างเปล่า
แต่วันนี้คนกลับดูหนาตาเป็นพิเศษ!
ผู้คนเดินกันเป็นกลุ่มสองถึงสามคน ส่วนใหญ่เป็นนักศึกษา มีบ้างที่น่าจะเป็นวัยทำงาน ข้างถนนก็มีรถจอดอยู่หลายคันเลยทีเดียว!
พอหันมองร้านที่สองข้างทาง เผยเชียนก็รู้สึกว่าตัวเองตัดขาดจากโลกนี้ไปนาน
ร้านพวกนี้มาเปิดตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
ก่อนหน้านี้ไม่นานถนนเส้นนี้มีแค่ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู ร้านอื่นๆ ไม่มีลูกค้าเข้าเลยหรือไม่ก็ปิดกิจการกันไปหมด
เผยเชียนตั้งใจจะเปิดจุดบริการนี่เฟิงแถวนี้ด้วยซ้ำ เพราะมีทำเลเหมาะๆ หลายแห่งที่น่าจะพาขาดทุนได้
จากตัวเลือกทั้งหมดที่มี เขาสามารถเลือกร้านที่ใหญ่ที่สุดแลทำเลดีที่สุดได้
เพราะตอนนั้นยังไม่มีใครต้องการร้านพวกนี้ ทุกร้านถูกปล่อยว่าง พร้อมให้เข้าซื้อ
แต่ตอนนี้แม้แต่ร้านที่ทำเลไม่ค่อยดีก็โดนจับจองไปแล้ว!
แถมยังมีร้านมากมายหลายประเภทอีก!
มีทั้งบาร์ คาเฟ่บอร์ดเกมส์ และอื่นๆ ร้านที่บอสหลี่เป็นคนเปิดดูคึกคักมาก
มีเสียงดังมาจากทางเข้าบาร์แห่งหนึ่งเป็นพิเศษ หนุ่มสาวหลายคนกำลังแย่งกันเข้าบาร์จนเผยเชียนสัมผัสได้ถึงไอร้อนจากร่างกายพวกเขาที่แผ่พุ่งออกมา
หลายร้านขายขนมที่กำลังดังในโลกออนไลน์ เช่น ขนมปังคลุกฝุ่น เค้กโรลหมูหยอง เค้กชั้นทุเรียน และอื่นๆ ซึ่งดูแล้วน่าจะขายดีกันทีเดียว
ร้านที่ขายอาหารดั้งเดิมก็มี ไม่ว่าจะเป็นซาลาเปาทอดน้ำ เกี๊ยว น้ำเต้าหู้ ปาท่องโก๋
นอกจากนั้นก็มีร้านชานมไข่มุก ร้านเครื่องดื่ม ร้านสะดวกซื้อ และอื่นๆ
ที่เผยเชียนทำใจยอมรับได้ยากที่สุดคือ มีร้านหนึ่งที่ตั้งอยู่ในจุดซึ่งคนพลุกพล่านที่สุดตั้งชื่อว่า ‘ครัวไร้ชื่อ’ แถมยังมีลูกค้าแน่นร้านอีก!
เผยเชียนแทบจะกระอักเลือด
ทำบ้าอะไรน่ะ
นี่มันของปลอม!
พวกมันตั้งใจหลอกลูกค้าที่เดินทางมาไกล!
แต่พวกเขาก็ไม่ผิดอะไรที่ตั้งชื่อร้านแบบนี้ จริงๆ แล้วร้านของเผยเชียนชื่อ ‘ครัวส่วนตัวหมิงหยุน’ แต่ในเว็บฉวนหมินรีวิวไม่ขึ้นชื่อ การตั้งชื่อร้านว่า ‘ครัวไร้ชื่อ’ จึงไม่ได้ละเมิดลิขสิทธิ์อะไร
เผยเชียนโกรธมาก เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเข้าฉวนหมินรีวิวเพื่อแฉร้านนี้
แล้วก็พบว่าร้านนี้ได้คะแนนอยู่ที่ 4.3
เขาเลื่อนลงมาอ่านคอมเมนต์
“ร้านนี้พยายามเกาะคนอื่นดัง แต่อาหารก็โอเคอยู่”
“ร้านไม่มีชื่อก็ดีนะ แต่เต็มตลอด เลยต้องมาลองร้านนี้แทน”
“ต้องบอกเลยว่าภัตตาคารนิรนามทำให้อาหารและเครื่องดื่มแถวนี้ขายดิบขายดีไปด้วย คนแถวนี้รีบเกาะกระแสจนแถบนี้เหมือนจะกลายเป็นฟู้ดสตรีตของจิงโจวไปแล้ว”
“ไม่แนะนำร้านนี้ ไปร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูดีกว่า อาหารที่นู่นเฮลตี้มาก ถ้าไม่อิ่มก็ไปซื้อขนมร้านใกล้ๆ กินต่อได้ ขนมปังคลุกฝุ่นกับไอศกรีมเมฆดำคือแนะนำสุดๆ”
“ใช่ๆ ร้านนี้ก็แค่ร้านธรรมดาทั่วไป ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูอาหารอร่อยกว่า”
เผยเชียน “???”
เขากะจะมาแฉร้านที่เกาะคนอื่นดังอย่างน่าไม่อาย แต่พอเลื่อนอ่านคอมเมนต์จากชาวเน็ตก็พบปัญหาใหญ่อีกข้อหนึ่งเข้า
ใครเป็นคนทำ
ใครมันบังอาจมาโปรโมตร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู
เผยเชียนรีบกดดูหน้าข้อมูลร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูในฉวนหมินรีวิว คะแนนของร้านทำให้เขาชาไปครึ่งซีก
4.8!
เขาเลื่อนลงมาดูคอมเมนต์
“คอมพ์แรงเน็ตเร็ว มาตรฐานเดียวกับร้านสาขาหลักเลย แฟรนไชส์อินเทอร์เน็ตโมหยูนี่ไว้ใจได้เรื่องคุณภาพจริงๆ!”
“ฉันเพิ่งมาเป็นครั้งแรก ไม่คิดเลยว่าจะมีร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูอยู่ที่นี่ ชอบมากเลย ค็อกเทลอร่อย นักร้องประจำก็ใช้ได้ บรรยากาศร้านนี่ไม่ต้องพูดถึง เหมาะเล่นเน็ตมาก พอใจสุดๆ”
“ร้านนี้เป็นร้านสาขา ในร้านห้ามสูบบุหรี่ บรรยากาศดี อาหารอร่อย ร้านอินเทอรเน็ตซิงเล่อที่กำลังมาแรงช่วงนี้ ถึงจะดูดีแต่เทียบกันแล้วแย่กว่าที่นี่”
เผยเชียนเลื่อนดูคอมเมนต์ ในใจรู้สึกสังหรณ์ไม่ดีหนักขึ้นเรื่อยๆ
มีบางอย่างผิดปกติ!
เผยเชียนรีบเดินผ่านร้านต่างๆ ที่เคยร้างผู้คนแต่ตอนนี้กลับคึกคัก ในที่สุดเขาก็มาถึงหน้าทางเข้าร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู
พอเห็นสถานการณ์ด้านในร้าน เผยเชียนก็อึ้งไป
โซนอินเทอร์เน็ตมีคนนั่งอยู่เกือบเต็ม มีที่ว่างเหลืออยู่แค่สองสามที่
โซนบาร์มีคนแน่นขนัดไม่ต่างกัน นักร้องประจำกำลังร้องเพลงช้าฟังสบาย ลูกค้าบางส่วนเดินไปสั่งเครื่องดื่มและให้ทิปพนักงานเป็นครั้งคราว
เผยเชียนยืนอยู่หน้าประตู พูดอะไรไม่ออก
พนักงานตรงประตูจำเผยเชียนได้ทันที เขารีบวิ่งออกมาต้อนรับ “บอสเผยมาด้วยเหรอครับ! เชิญเข้ามาก่อนครับ!”
ช่วงที่ผ่านมาเผยเชียนยุ่งมากเลยไม่ได้แวะมาร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูเดือนกว่าแล้ว
ถึงจะแวะมาครัวส่วนตัวหมิงหยุนบ่อยๆ แต่คนขับรถก็พาขับตรงไปที่ร้านเลย ไม่ได้ขับผ่านร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู
ใครมันจะคิดว่าถนนเส้นนี้จะกลายเป็นแบบนี้ไปได้!
ไม่ต้องคิดอะไรให้มากมายก็รู้ได้ว่าบอสหลี่คือต้นเหตุ
เผยเชียนไม่ได้มองหาบอสหลี่เป็นอันดับแรก แต่เป็นหม่าหยาง
ไอ้หม่าอยู่ไหน
ฉันไว้ใจให้แกดูแลร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู แล้วนี่แกทำอะไรลงไป
VERIFYCAPTCHA_LABELบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี