ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี นิยาย บท 259
เผยเชียนคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะหันมองจางหยวน “สภาพการเงินของร้านเราตอนนี้เป็นยังไง”
จางหยวนรีบตอบอย่างภาคภูมิใจ “กำลังไปได้สวยเลยครับ!
“ร้านสาขาหลักมีรายได้ประมาณเจ็ดแสนหยวนต่อเดือน หลังหักค่าใช้จ่ายแล้วจะได้กำไรประมาณสองถึงสามแสนหยวนต่อเดือน
“สาขาอื่นๆ แย่กว่านิดหน่อย แต่ก็ถือว่าถัวเฉลี่ยกันได้
“สาขาหมิงหยุนวิลล่าขาดทุนเยอะที่สุดในบรรดาสาขาทั้งหมด แต่ช่วงนี้มีรายได้เพิ่มขึ้น ผมว่าเราน่าจะพลิกกลับมาทำกำไรได้เร็วๆ นี้”
ได้ยินอย่างนั้นเผยเชียนก็รู้สึกปวดใจ
แต่นั่นก็ช่วยยืนยันความคิดของเขา
เผยเชียนถามต่อ “ตอนนี้รายได้หลักของร้านมาจากการขายเครื่องดื่มใช่มั้ย”
จางหยวนพยักหน้า “ใช่ครับ รายได้หลักของร้านมาจากการขายเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ กาแฟ และทิปนักร้องประจำ รายได้หลักอีกแหล่งคือค่าใช้บริการอินเทอร์เน็ต แต่ถึงจะมีคนมาเล่นอินเทอร์เน็ตร้านเราเยอะขึ้น ในภาพรวมก็ไม่ได้ถือว่ามากมายอะไร”
เผยเชียนพอจะเข้าใจสถานการณ์คร่าวๆ
“เราต้องขยายสาขา เราจะเปิดสาขาใหม่ในทำเลที่มีค่าเช่าแพงที่สุด!”
คำแนะนำให้ขยายสาขาของหม่าหยางทำให้เผยเชียนนึกอะไรขึ้นได้
เผยเชียนไม่คิดจะเอาเงินไปผลาญกับโปรเจ็กต์ล้มเหลวอย่างร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูอีก
ตอนนี้ทั้งสาขาหลักและสาขาหมิงหยุนวิลล่ากลายเป็นที่นิยม ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูได้คะแนนดีบนเว็บฉวนหมินรีวิว เรียกได้ว่ากลายเป็นร้านที่ดังมากๆ ในจิงโจว
พอลูกค้าเริ่มติดใจแบรนด์คุณภาพสูงพวกเขาก็จะจำไปตลอด พอมีสาขาใหม่เปิด คนก็จะเข้าไปใช้บริการ
ดังนั้นการเปิดสาขาใหม่จึงเป็นผลเสียกับเผยเชียน
ทำไมต้องเปิดสาขาใหม่ด้วยถ้าทำให้ขาดทุนไม่ได้
แต่หลังจากคิดสักพัก เผยเชียนก็นึกปัญหาอีกข้อออก
จากกิจการทั้งหมด นี่เฟิงโลจิสติกส์น่าจะช่วยผลาญเงินได้ดีที่สุด
แต่หม่าหยางเป็นผู้บริหารร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู ในเมื่อร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูกำลังไปได้สวยและเริ่มทำกำไรได้ ทำไมถึงจะหยุดอยู่แค่นี้ล่ะ
เผยเชียนจะอธิบายเรื่องนี้กับหม่าหยางยังไง
แน่นอนว่าเผยเชียนไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรกับใคร เขาเลือกไม่สนใจร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูก็ได้ถ้าอยากทำ เพราะการปล่อยให้มีกำไรเข้าเดือนละไม่กี่แสนก็ไม่ใช่เรื่องหนักหนาอะไรสำหรับเขา
แต่ถ้าเกิดคนนึกสงสัยกันขึ้นมาล่ะ
เพราะมันจะดูแปลกๆ
ดังนั้นเผยเชียนจึงผุดคิดขึ้นได้อีกไอเดียหนึ่ง
การทำกำไรไม่ใช่ปัญหาในตอนนี้ ยังเหลืออีกเดือนกว่าๆ ก่อนจะถึงวันสรุปบัญชี เขายังผลาญเงินกับนี่เฟิงโลจิสติกส์และการเปิดร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูสาขาใหม่ได้
ตอนนี้มีสาขาที่ทำกำไรได้บ้างก็ไม่เป็นไร ขอแค่สาขาใหม่ทำกำไรไม่ได้ก็ถือว่าโอเค
ที่ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูทั้งสองสาขาทำกำไรได้ก็เพราะเหตุผลหลักๆ สองข้อ
ข้อแรกคือ รายได้ส่วนใหญ่มาจากยอดขายเครื่องดื่มและทิปนักร้องประจำ ตอนนี้ลูกค้าหลายคนมองว่าร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูเป็นร้านกาแฟหรือไม่ก็บาร์ ไม่ได้มองว่าเป็นร้านที่เอาไว้เล่นอินเทอร์เน็ต
เผยเชียนพูดอะไรไม่ออกกับเรื่องนี้
ความตั้งใจเดิมของเขาคือจับทุกอย่างมายัดรวมกัน เพื่อทำให้ทุกคนงงว่าร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูคือร้านอะไรกันแน่ จะได้ลดโอกาสที่ร้านจะดังขึ้นมา
เขาไม่ได้คิดเลยว่าโซนบาร์กับโซนกาแฟจะขายดีกว่าโซนอินเทอร์เน็ต!
เหมือนคำที่ว่า คนคํานวณ มิสู้ฟ้าลิขิต
ข้อสองคือ ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูสาขาอื่นๆ ต่างอยู่ในพื้นที่ห่างไกลผู้คน ค่าเช่าจึงถูก
เผยเชียนเลือกทำเลเหล่านี้เพื่อซ่อนร้านไว้ในที่ที่ไม่ค่อยมีคนพลุกพล่าน ด้วยความหวังที่ว่าร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูจะไม่กลายเป็นที่รู้จักและพวกไฮโซจะไม่ติดใจ เพื่อให้มั่นใจว่าจะหาเงินได้ไม่พอกลบรายจ่ายประจำวัน
แต่สถานการณ์ตอนนี้เปลี่ยนไปแล้ว
ในเมื่อร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูเป็นที่รู้จักไปแล้ว ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะไปตั้งร้านในทำเลห่างไกลผู้คนอีก ไปหาทำเลในแหล่งคนพลุกพล่านที่ค่าเช่าแพงๆ ดีกว่า!
เผยเชียนคิดว่าถ้าเขาแก้ปัญหาสองข้อนี้ได้ ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูก็จะกลับมาขาดทุนเหมือนเดิม
เพราะฉะนั้นคนเราต้องหัดมองมุมกลับปรับมุมมอง
นักร้องประจำทำเงินได้เหรอ งั้นตัดออก!
ค่าเช่าถูกไปเหรอ งั้นหาทำเลแพงๆ!
เผยเชียนคิดเรื่องนี้อยู่ครู่หนึ่งก่อนจะหาทางออกที่สมบูรณ์แบบได้
“ถ้าอย่างนั้นเราก็เข้าสู่ขั้นที่สองของแผนร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูกันเลย” เผยเชียนพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
หม่าหยางกับจางหยวนตื่นเต้นขึ้นมาทันที ทั้งสองฟังเผยเชียนอย่างตั้งใจ
ขั้นที่สอง!
ดูเหมือนว่าความพยายามอย่างหนักของเรากับร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูจะส่งผลแล้ว บอสเผยยอมรับพวกเราแล้ว!
เผยเชียนพูดต่อ “พอเข้าสู่ขั้นที่สอง เราจะเน้นสร้างชื่อเสียงให้ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู ขณะเดียวกันเราก็จะเน้นหนักไปที่แก่นหลักที่แท้จริงของกิจการนี้ ซึ่งก็คือร้านอินเทอร์เน็ต”
หม่าหยางงุนงง
จางหยวนเองก็ตะลึงงันไป
ที่บอกว่าจะเน้นแก่นหลักที่แท้จริงของกิจการมันหมายความว่ายังไง
ไม่ใช่ว่าความหลากหลายเป็นจุดขายของร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูเหรอ
ตอนนี้พวกเขาทำเงินจากยอดขายเครื่องดื่มและเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ได้มากที่สุดนะ!
จางหยวนรอฟังเผยเชียนพูดต่อแม้ในหัวจะเต็มไปด้วยคำถาม
เผยเชียนหยิบมือถือออกมาเปิดแอปพลิเคชันแผนที่ หลังจากเลื่อนดูสักพัก เขาก็กดปักหมุดห้างใหญ่ๆ ในจิงโจวสองสามแห่ง
VERIFYCAPTCHA_LABELบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี