ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี นิยาย บท 4

เที่ยงวันนั้น เหล่ารูมเมตก็ทยอยกลับมาทีละคน

รูมเมตคนหนึ่งโบกถุงพลาสติกใส่อาหารที่ซื้อมาจากโรงอาหาร

เผยเชียนจำได้ว่าคนคนนี้คือรูมเมตจากชาติที่แล้ว หม่าหยาง หน้าใหญ่ยาวของเขายังฝังอยู่ในความทรงจำ

“พี่เชียน กล้ามากนะที่โดดเรียน! แต่ยังโชคดีที่รองคณบดีไม่ได้เช็กชื่อ” หม่าหยางมองเผยเชียนด้วยสีหน้าราวกับจะสื่อว่า ‘ไอ้นี่จะโชคดีไปไหน’

รูมเมตคนอื่นๆ เริ่มเปิดโน้ตบุ๊กของตัวเอง

“ตอนบ่ายไม่มีเรียน ใครอยากเล่นเกมบ้าง”

“ฉันๆ เข้าเกมเร็ว! หม่าหยาง แกอยู่ไหน”

“แป๊บนะ ยังกินข้าวไม่เสร็จ”

“เร็วๆ เลย อืดอาดจริงๆ ใครก็ได้ไปเรียกคนจากห้องอื่นมาเพิ่มหน่อย”

คนอื่นๆ ในห้องตั้งโต๊ะญี่ปุ่นบนเตียงพร้อมเปิดโน้ตบุ๊ก

นี่คือสภาพความเป็นอยู่อันแสนลำบากของหอพักมหาวิทยาลัย เตียงสองชั้นแต่ละตัวไม่ได้มีโต๊ะให้ด้านล่าง ต้องนั่งขัดสมาธิเล่นเกมบนเตียง

เผยเชียนสงสัยมาตลอดว่าอาการปวดหลังของเขาน่าจะมีต้นตอมาจากชีวิตช่วงนี้

เพื่อให้ได้ประสบการณ์เล่นเกมที่ดีที่สุด แม้พวกเขาจะมีโน้ตบุ๊ก และสามารถตั้งเล่นได้ง่ายๆ ในหอ แต่นักศึกษาส่วนใหญ่ก็เลือกไปร้านเน็ตอยู่ดี

หม่าหยางถือถ้วยสแตนเลสที่มีถุงอาหารอยู่ข้างใน พอเขมือบเสร็จอย่างรีบร้อนก็โยนถุงพลาสติกทิ้งถังขยะไป

วันนี้ยังดีที่มีเรียนตอนเช้า ทุกคนเลยได้แวะไปซื้อข้าวกินที่โรงอาหาร

ถ้าวันไหนไม่มีเรียน ทุกคนจะนอนตายอยู่บนเตียง

ถ้ามีใครตัดใจลุกจากเตียงไปโรงอาหารได้ พวกที่เหลือก็จะขอให้ ‘ซื้อมาเผื่อด้วย’

แน่นอนว่าการสั่งเดลิเวอรี่นั้นมาทีหลัง ช่วงนี้ยังไม่มีแอปสำหรับสั่งเดลิเวอรี่ ต้องโทรสั่งเอา นักศึกษาที่ไม่ค่อยมีเงินใช้ก็จะรับทำเป็นงานพาร์ตไทม์เพื่อหารายได้เสริม

หม่าหยางพุ่งออกไปนอกห้องและตะโกนชวนเล่นเกม ไม่นานห้องก็แน่นขนัด

เผยเชียนมองหน้าจอโน้ตบุ๊ก เกมบนหน้าจอคือ Gods Rising เป็นเกมแนว 5v5 Multiplayer Online Battle Arena (MOBA) หรือเกมออนไลน์แบบวางแผนสู้กัน 5 ต่อ 5 รูปแบบการเล่นเหมือน DOTA แตกต่างกันแค่เปลือกนอก

ในส่วนลำดับเวลา League of Legends เริ่มมีกระแสขึ้นมาเมื่อปี 2011 แม้เกมนี้จะมีมาตั้งแต่ 2009 แต่ตอนนั้นยังดูทรงไม่ค่อยดีเท่าไหร่

นอกจากนี้ จากความรู้ที่เผยเชียนมี ถ้าดูจากสถานการณ์การเปลี่ยนของโลกใบนี้ ไม่สามารถการันตีได้เลยว่าจะมีการพัฒนา League of Legends ขึ้นหรือเปล่า

ช่วงนี้เกมแนว MMORPG ยังคงครองร้านเน็ต เกมที่ฮิตที่สุดคือ Fantasy World

ถึงเกมแนว Gods Rising จะได้รับความนิยมเหมือนกัน แต่ก็ฮิตกันในหมู่ชาวหอ ไม่ได้ถือเป็นเกมออนไลน์อย่างแท้จริง

แม้จะมีคนเล่นในร้านเน็ตบ้างและเป็นเกมแนวผู้เล่นสู้กับผู้เล่นกันเอง (PvP) ก็ยังไม่สามารถเทียบชั้นกับเกมแนว MMORPG ได้อยู่ดี

“พี่เชียน ทำไมวันนี้ดูเอ๋อๆ นอนไม่ค่อยหลับเหรอ”

หม่าหยางงุนงงกับท่าทีของเผยเชียน “ขาดคนหนึ่ง พี่จะเล่นไหม”

เผยเชียนส่ายหัว “ไม่ละ หาคนอื่นเลย”

“โอเค เดี๋ยวไปเรียกเพื่อนหวังข้างห้องแทน” หม่าหยางไม่ได้เซ้าซี้อะไร

ไม่นานจากนั้น ห้องสองห้องที่ติดกันก็เริ่มตะโกนโหวกเหวก

“กลางหาย! ระวัง!”

“แม่ง! ฆ่ากันได้ไงเนี่ย!”

“ฮ่าๆๆ! แก๊งสามแต่ตายเอง! กากฉิบหาย!”

เผยเชียนยืนอยู่หลังหม่าหยาง ตามองเคอร์เซอร์เมาส์เลื่อนไปมาบนหน้าจอ มือซ้ายของรูมเมตรัวอยู่บนคีย์บอร์ด เสียงรัวคีย์บอร์ดบ่งบอกได้ว่าหม่าหยางเชี่ยวชาญขนาดไหน

เขาหันไปมองสกอร์บอร์ด ผ่านไปสิบนาทีแล้ว สกอร์อยู่ที่ 10 ต่อ 9 สกอร์ สกอร์ส่วนตัว (KD) ของหม่าหยาง อยู่ที่ 0-0

รูมเมตของเขากำลังสู้กันวุ่นขณะที่เขาพลาดกดสละป้อม

เผยเชียนอดไม่ได้ที่จะคร่ำครวญถึงความยอดเยี่ยมที่ทุกคนได้กลับมาเป็นวัยรุ่นในปี 2009 อีกครั้ง ตอนที่ยังสามารถดื่มด่ำกับความหรรษาของเกมได้

พอเริ่มทำงาน เขาก็ซื้อเกมมามากมาย แต่ก็ได้แต่ทิ้งดองในกองฝุ่นและลืมไปว่าเคยซื้อมา

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน